ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ ေသြးခဲြဗ်ဴဟာမ်ား. မင္းေထာင္း မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေတာင္တန္းေဒသေတြက လူနည္းစုတိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ တဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဗ်ဴဟာေတြဟာ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတဲ့ မွတ္တမ္းေကာင္း တစ္ ခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။ စည္းလံုး ညီညႊတ္တဲ့တိုင္းရင္းသား တပ္ေပါင္းစု တစ္ခု ေပၚထြက္လာျခင္းကို ဟန္႔တားဖို႔ ဆိုတာဟာ ျမန္မာ့စစ္တပ္အတြက္ အလြန္အေရးပါတဲ့ ကိစၥတစ္ခုအျဖစ္ ကာလၾကာ ရွည္စြာ တည္ရွိခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ေတြၾကားက ညီညြတ္မႈဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ ဆိုတာကို ယင္းတို႔ရဲ႕ ပင္မအဖဲြ႕ေဟာင္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (BCP) က သက္ေသ ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ၿပိဳကဲြတဲ့ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားေႏွာင္းပိုင္းမွာေတာ့ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ လက္နက္ ကိုင္အဖဲြ႕ တစ္ဖဲြ႕ခ်င္းစီနဲ႔ ေဆာင္ရြက္လို႔ ရႏိုင္တာမွန္သမွ်ကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕အဖဲြ႕ေတြနဲ႔ အပစ္ရပ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္တျခားအဖဲြ႕ေတြ အေပၚကို ထိုးစစ္ဆင္ဖို႔ အာ႐ံုစိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္ အားလံုးနီးပါးမွာ ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းအေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိတဲ့ အက်ဳိး အျမတ္မ်ားေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ထည့္သြင္းေပးထားပါတယ္။ ဒီေဆာင္ရြက္ခ်က္က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႕ေတြအတြင္းမွာ အုပ္စုကဲြျပားမႈေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပိုမိုခ်မ္းသာ အက်င့္ပ်က္ ျခစားလာခ်ိန္မွာ တျခားေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးမူေတြကို ဆက္လက္ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ပါ။ ဒါ့အျပင္ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ေတြနဲ႔ ေဒသခံ လူထုၾကားထဲမွာလည္း ကြာဟမႈေတြကို ပိုမို ႀကီးထြားလာေစခဲ့ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ က စီးပြားေရးသမားေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး သူတို႔ေဒသတြင္းက သယံဇာတရင္းျမစ္ေတြကို တပ္မ ေတာ္၊ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ထုတ္ယူေနခ်ိန္မွာ သာမန္ျပည္သူေတြကေတာ့ စိုးစဥ္းမွ်ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀လာျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ယခုလိုအဖဲြ႕တြင္း ကဲြလဲြမႈေတြက သက္ဆိုင္ရာ လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕ေတြ အတြင္းမွာ ၀႐ုန္းသုန္းကားျဖစ္ေစၿပီး ၎တို႔ရဲ႕ စစ္ေရးစြမ္းရည္ကို သိသိသာသာ အားနည္းေစခဲ့ပါတယ္။ ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဗ်ဴဟာေတြဟာ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႕ေတြကို အားနည္းသြားေစဖို႔ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့သလို တစ္ဖက္မွာလည္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို ထိခိုက္ေစႏိုင္တယ္လို႔ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတာ ေတြ ရွိပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားအဖဲြ႕ေတြ အၾကား အက်ဳိးစီးပြားကဲြျပားေနမႈက အစိုး ရနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရာမွာ လိုအပ္တဲ့ ဘံုသေဘာတူညီခ်က္ တစ္ရပ္ ခ်မွတ္ဖို႔ ရွာေဖြျခင္းကို ထပ္ခါထပ္ခါ ႐ႈပ္ ေထြးေစခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ယင္းအခ်က္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈေတြကေနတစ္ဆင့္ တည္ ေဆာက္ရမယ့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ေတြအၾကားက ေဆြးေႏြးမႈမွတစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရရွိလာမယ့္ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႔လည္း လိုပါ တယ္။ လက္နက္ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ေထာက္ခံမႈ မရရွိခဲ့ရင္ လည္း ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကေတာ့ အရပ္သားတစ္ပိုင္း အစိုးရသစ္အေနနဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ သက္တမ္း ရွိတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို အဆံုးသတ္ေစမယ့္ အမွန္တကယ္ အဆံုးသတ္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႔ လက္ခံ ထားၾကပါတယ္။ ဒါမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ဘူးလားဆိုတာဟာလည္း ေမးခြန္းေကာင္း တစ္ခုပါ။ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ေတြအေပၚမွာ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ အစိုးရရဲ႕ထိုးစစ္ဟာ စီးပြားေရးေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ေတာင္ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ နယ္စပ္ေဒသေတြက ထႂကြေသာင္းက်န္းမႈဟာ အစိုးရရဲ႕ အက်ဳိး စီးပြားအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ သယံဇာတအမ်ားစုက အဆိုပါ ေနရာေတြမွာ တည္ရွိေန တာပါ။ တ႐ုတ္နဲ႔ထိုင္းႏိုင္ငံတို႔လို ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြကလည္း ထိုေဒသေတြမွာ အေ၀းေျပးလမ္း ေတြ၊ ေရကာတာေတြနဲ႔ ဓာတ္ေငြ႕ပိုင္းလိုင္းေတြလို မဟာဗ်ဴဟာက်တဲ့ အေျခခံ အေဆာက္အအံုေတြစတင္ တည္ေဆာက္ေနပါၿပီ။ သိသာထင္ရွားစြာ တိုးတက္လာတဲ့ နယ္စပ္ေဒသ ကုန္သြယ္ေရးဟာလည္း ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးကို အလိုရွိေစတဲ့ အျခားေသာ စီးပြားေရးတြန္းအား တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းမွာလည္း အရပ္သားတစ္ပိုင္း အစိုးရသစ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အမွန္တကယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္လို႔ ယူဆျခင္းဟာ မွားယြင္းႏိုင္ဖြယ္ ရွိပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာထိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံ ေရး သံုးသပ္ေနၾကသူမ်ားစြာကလည္း အမွန္တကယ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဟာ တပ္မေတာ္လက္ထဲမွာ ရွိတယ္ဆို တာကို က်ိန္းေသေပါက္ သေဘာတူၾကပါလိမ့္မယ္။ ၂၀၁၁ မွာ ရာထူးက အနားယူသြားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဟာင္းသန္းေရႊဟာ လက္ရွိ ႐ုပ္ေသးအစိုးရကို ဆက္လက္ ႀကိဳးကိုင္ေနတုန္းပဲလို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ယံုၾကည္ေနဆဲပါ။ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက သူရဲ႕သမိုင္း အေမြအႏွစ္ကို ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံုထဲမွာ ထည့္သြင္းထားခဲ့ပါတယ္။ ယင္းဖဲြ႕စည္းပံုအရ ပါလီမန္ အမတ္ေန ရာရဲ႕ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကို တပ္မေတာ္က ပိုင္ဆိုင္ၿပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္မွာ အႂကြင္းမဲ့ ဗီတိုအာဏာသံုးပိုင္ ခြင့္ ရွိေနျခင္းတို႔ပါ။ ဒါ့အျပင္ ၎အယံုၾကည္ဆံုးသူေတြကို အစိုးရရဲ႕အေရးပါတဲ့ ေနရာေတြမွာ ထည့္သြင္း ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိးေအာက္မွာ အႂကြင္းမဲ့အာဏာကို ကိုင္ဆုပ္ထားခဲ့တဲ့ အဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုအေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္အားသာခ်က္ကို ဆႏၵအေလ်ာက္ စြန္႔လႊတ္ဖို႔ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ရႏိုင္ပါ့ မလား။ မၾကာေသးခင္က ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ျမင့္စိုးက“တပ္မေတာ္ရဲ႕ အဓိက တာ၀န္ဟာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံုကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္” ဆိုတာကို သတိျပဳရပါမယ္လို႔ ေၾကညာခဲ့ပါ တယ္။ ျမန္မာ့ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူအသစ္နဲ႔ အေဟာင္းေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရွိအစိုးရ တာ၀န္ရွိသူေတြက ေဖာ္ျပေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္နဲ႔ ျခားနားတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕ခ်င္ပံု ရွိပါတယ္။တကယ္တမ္းမွာလည္း ၿငိမ္း ခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈေတြကို တပ္မေတာ္က ဖ်က္ဆီးေနတာပါ။ ယခုလအတြင္းမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲေရး ေဆြးေႏြးပဲြ မတိုင္ခင္မွာ တရားမ၀င္ သစ္ခုတ္ျခင္းကို ရွင္းလင္း တယ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေကအိုင္အိုကို တိုက္ခိုက္တာေတြ ထပ္မံျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႔ ေျပာၾကားေနစဥ္မွာပဲ တပ္မေတာ္က ကရင္ျပည္ နယ္အတြင္းမွာ တပ္အင္အား တိုးခ်ဲ႕ေနတယ္လို႔ ေကအင္(န္)ယူအဖဲြ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြက စဥ္ဆက္ မျပတ္ ေစာဒကတက္ေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ အရပ္သားတစ္ပိုင္း အစိုးရအေနနဲ႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေနဆဲ တိုက္ခိုက္မႈေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကို သိသာ ထင္ရွားေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ႐ႈေထာင့္အရ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိသင့္တယ္ဆိုတာ ယုတၱိရွိေပမယ့္လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ဘာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရိွဖို႔ကို စိတ္မ၀င္စားရတာလဲ။ ႐ိုးရွင္းတဲ့အေျဖကေတာ့ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးဟာ သူတို႔အတြက္ ယုတၱိ မရွိလို႔ပါဘဲ။ သူတို႔ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ရွည္ၾကာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ စီးပြား ေရးကေန အက်ဳိးျမတ္ရေနသူေတြ ျဖစ္လို႔ပါ။ Harvard Ash Center ရဲ႕ စစ္တမ္းတစ္ခုအရ ျမန္မာရဲ႕ အက်ဳိးအျမတ္အရွိဆံုး သယံဇာတျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းလုပ္ငန္းကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ ကန္ေဒၚလာ ၄ ဒသ မ ၃ ဘီလီယံဖိုး ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း တရား၀င္တင္ပို႔ေရာင္းခ်ျခင္းကေန ကန္ေဒၚလာ ၃၄ သန္းသာ စာရင္းျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဖဲြ႕စည္းပံုမွာ အသာစီးရေနတာေတြ ရွိေနေပမယ့္လည္း တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ မီဒီယာလြတ္လပ္မႈ လ်င္ျမန္ စြာ ေပၚထြက္လာျခင္းနဲ႔ လူထုရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ အရပ္သား ဖဲြ႕စည္းပံုကို ေတာင္းဆိုေနခ်ိန္မွာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို လြတ္မသြားေအာင္ သတိရွိရွိ ထိန္းခ်ဳပ္ေနပါတယ္။ လံုၿခံဳမႈမရွိျခင္းကို ျဖစ္ေပၚေစ ျခင္းက မလိုအပ္တဲ့ လံုၿခံဳေရးယႏၲရားနဲ႔ အေရးေပၚ အာဏာသံုးပိုင္ခြင့္တို႔ကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ အတြက္ အလြန္သင့္ေလ်ာ္ေစပံု ရပါတယ္။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဗ်ဴဟာေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိဖို႔အတြက္ ကန္႔လန္႔ခံေနေပမယ့္လည္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေတြ ပိုမိုဆိုးရြားလာမယ့္ အႏၲရာယ္ မ်ဳိးနဲ႔ မႀကံဳေတြ႕ႏိုင္ေစမယ့္ တစ္အံုေႏြးေႏြး အေျခအေနကိုဖန္တီးၿပီး သူတို႔ရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာနဲ႔အက်ဳိးအျမတ္ ေတြကို ထိန္းသိမ္းထားဖို႔အတြက္ သူတို႔ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခတ္ သစ္ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ရည္မွန္းခ်က္ဟာ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဒီမိုကေရစီအေပၚ ယံုၾကည္သက္၀င္မႈရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ တစ္ရပ္လံုးအေပၚ ျဖစ္ လာပါလိမ့္မယ္။ ဤေဆာင္းပါးမွာthe diplomat အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာDavid Brenner ၏“The Tatmadaw’s Divide-and-Rule Tactics in Myanmar" ကုိ ဆီေလ်ာ္သလို ေကာက္ႏုတ္ ဘာသာျပန္ ဆိုထားျခင္း ျဖစ္သည္။ Mizzima