###ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္ႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာမုဒိန္းဂိုဏ္း…(စ/ဆံုး)

                          အခ်ိန္ကား ၁၉၄၀ ၿဗိတိသ်ွတို႔ၾသဇာျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဖန္႔က်က္ထားခ်ိန္…        စစ္ေတြၿမိဳ႕အနီးရွိ ဘဂၤလီစု(ယခုေအာင္မဂၤလာရပ္ကြက္)သို႔ မ်က္ႏွာေပၚ၌ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္မ်ားျဖင့္ျပည့္ေနၿပီး ျမင္ရံုနဲ႔ဘဂၤလားကလာတယ္ဟုသိႏိုင္ေသာအသြင္အျပင္ရွိသည့္လူတစ္ေယာက္သည္ ညေန ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္၌ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းဝင္လာေလသည္။ထိုဘဂၤလီစုသည္ ဘဂၤလားေဒသမွေသမထူးေနမထူးမြစ္စလင္ကုလားမ်ား၊ သူခိုးဓားျပမြစ္စလင္ကုလားတို႔၏ စားက်က္ဘူမိနက္သန္ေနရာမွန္ႀကီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေတာ္ရံုဇရွိေသာကုလားသည္ေျခဦးမ်ွပင္မလွည့္ဝံ႔ေသာေနရာျဖစ္ေပသည္။ ကုလားခ်င္းပင္ေျခဦးမလွည့္ဝံ႔ေသာေနရာမို႔ ေဒသခံရခိုင္တိုင္းရင္းသားတို႔သည္လည္း ေဝးေဝးကသာေရွာင္ရွားေလ့ရွိေသာေနရာတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ထိုသို႔ေသာ နာမည္ဆိုးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားေသာေနရာသို႔ မ်က္ႏွာစိမ္းကုလားတစ္ဦးဝင္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ အားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ထိုလူစိမ္းကုလားဆီသို႔ စုပံုေရာက္ေနေလေတာ့သည္။
                 ထိုလူစိမ္းကုလားကေတာ့ အားလံုးကိုပမာမျပဳဟန္ျဖင့္ ရြာလယ္ရွိကာကာလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ဝင္၍ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္မုန္႔မ်ားကိုမွာယူကာ အငမ္းမရစားေသာက္ေနေလသည္။လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကုလား၏အမည္မွာ ဒါဝတ္ျဖစ္ၿပီး မိန္းမလုပ္သူမွာ ဘဂၤလား၌ေနစဥ္ကပင္ဆံုးပါးခဲ႔ေလသည္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ႏွစ္ခန္႔ေလာက္ကမွ စစ္ေတြသို႔ ၇ႏွစ္အရြယ္သမီးငယ္ေလးကိုလက္ဆြဲကာေရာက္လာၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ကာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈကိုျပဳေလသည္။ဘဂၤလီစုမွလူမိုက္ထိပ္သီး အလီခန္ကိုဆက္ေၾကးသေဘာမ်ိဳးလစဥ္ေပး၍ ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်ခဲ႔သည္မွာ ၁၀ႏွစ္တိုင္ရွိၿပီျဖစ္၍ ယခုအခါ သမီးေလး ဟာမနားပင္ ၁၇ႏွစ္အရြယ္အပ်ိဳဖားဖားႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ေနေပၿပီ။ကုလားေခ်ာ ေခ်ာသူေလးမို႔ ဘဂၤလီစုမွ လူမို္က္ေခါင္းေဆာင္ အလီခန္မွစ၍ လူအမ်ား၏ မ်က္စိက်ျခင္းကိုခံရသူလည္းျဖစ္သည္။
           သူမလည္း ထီမထီဟန္ျဖင့္ဝင္ေရာက္လာသူ လူစိမ္း၏ မုတ္ဆိတ္ေအာက္မွမ်က္ႏွာကိုခိုးၾကည့္ ပံုေဖာ္ရင္း ရြာထဲကလူဆိုးလူမိုက္ကုလားမ်ားထက္ ဥပတိရုပ္သာလြန္ေခ်ာေမာကာ ေယာက်္ားပီသေပသည္ဟု ႀကိတ္၍ခ်ီးမြမ္းျခင္းျဖစ္မိေလသည္။စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ  လူစိမ္းက အလြန္ပီသေသာ ဘဂၤလီစကားနဲ႔
           "ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ အလီပါ။ ဘဂၤလားမွာအလုပ္အကိုင္ရွားပါးလို႔ ဒီဘက္ကူးလာတာပါ။ ယာယီတည္းခိုဖို႔ မာမူတို႔ဆိုင္မွာ အဆင္ေျပမလားမသိဘူး။အခေၾကးေငြေပးပါ့မယ္"
               လူစိမ္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ဆိုင္ရွင္ ဒါဝတ္လည္း လူစိမ္းကိုအကဲခတ္ရင္း စိတ္ထဲက            "လူဆိုးတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဆိုင္ေနာက္က အခန္းကလည္းအားေနတာပဲေလ"     လို႔ေတြးၿပီး
          "ေကာင္းၿပီေလ တစ္ရက္အတြက္ ၁ရူပီးေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဆိုင္ေနာက္ကအခန္းမွာေနခြင့္ေပးပါ့မယ္"
[အဂၤလိပ္ေခတ္က ျမန္မာျပည္မွာ ဘားမားရူပီး၊ အိႏၵိယရူပီးနဲ႔ ေပါင္စတာလင္ကိုသံုးပါတယ္။စစ္ေတြမွာေတာ့  ထိုေခတ္က အိႏၵိယရူပီးသာအသံုးမ်ားတာမို႔ ၁ရူပီးဆိုတာ အိႏၵိယရူပီးကိုဆိုလိုပါတယ္(စာေရးသူ) ]
                လူစိမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာလည္း ဝင္းလက္သြားၿပီး
          "အလႅာေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ"
                  လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ေလေတာ့သတည္း…
   …………………………………………………………
    "ဘာ…အဖိုးႀကီး ဒါဝတ္ရဲ႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ လူစိမ္းတစ္ေယာက္တည္းခိုေနတယ္ဟုတ္လား။အဖိုးႀကီးကလည္း ကိုယ့္မွာအပ်ိဳအရြယ္သမီးေလးရွိတာကို ဘယ္ကအုတ္ၾကားျမက္ေပါက္မွန္းမသိတဲ႔ေကာင္္ကိုလက္ခံသတဲ႔လား"
      "ဟုတ္ပါတယ္ ဆပ္…"
            တပည့္တစ္ဦး၏ အေျဖေၾကာင့္ အလီခန္ရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးပိုလို႔မဲတက္သြားၿပီး
        "ငါ့ပိုင္နက္မွာ ငါ့ကိုအသိမေပးပဲလက္ခံလို္က္တာ ငါ့ကိုစိမ္ေခၚတာပဲ…အခုခ်က္ခ်င္း သြားဆံုးမလိုက္ၾကစမ္း"
                 အလီခန္ရဲ႕စကားဆံုးတာနဲ႔ ဘဂၤလီစုက မြစ္စလင္လူမိုက္မ်ားလည္း ဒါဝတ္ဆိုင္သို႔ခ်ီတက္ဖို႔ျပင္ၾကေလေတာ့သည္။
         "ေဟ့ေကာင္ေတြ ခဏေနဦး…ဟိုဧည့္သည္ အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ေကာင္ကို စိတ္ႀကိဳက္လုပ္…အဖိုးႀကီးကိုေတာ့ မေသေစနဲ႔ ၾကားလား"
             "ဟုတ္ကဲ႔ပါ ဆပ္"
       တုတ္ဓားေတြနဲ႔ အလီခန္ရဲ႕ တပည့္ေတြဒါဝတ္ဆိုင္ကို ခ်ီတက္လာေနၿပီဆိုတဲ႔သတင္းေၾကာင့္ ဘဂၤလီစုတစ္ခုလံုး အပ္က်သံမ်ွမၾကားရေအာင္တိတ္ဆိတ္သြားေလေတာ့သည္။
     "ပါပါးဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ အလီခန္တို႔က ရန္ျပဳဖို႔လာေနၾကၿပီ"
       သမီးလုပ္သူရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဒါဝတ္လည္း
       "အပိုဝင္ေငြေလးရမလားလို႔ အေဖလည္းလက္ခံထားလိုက္တာပါကြယ္။ အလီခန္ကိုအေဖသြားရွင္းျပရင္ေတာ့ရမွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ဧည့္သည္ကိုသာ ေရွာင္ခိုင္းထားလိုက္ပါ"
           ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ဒါဝတ္လည္း ရြာစြန္ရွိ အလီခန္၏ အိမ္သို႔သုတ္ေျခတင္ခဲ႔ေတာ့သည္။
……………………………………………………………………
               ဟာမနားလည္း ဆိုင္ေနာက္ဖက္ခန္းမွာေနတဲ႔ လူစိမ္းဧည့္သည္အလီ႔ဆီကိုေရွာင္ေနဖို႔ေျပာမယ္ဆိုၿပီးထြက္လာခဲ႔ပါသည္။အလီ႔ရဲ႕အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးကပြင့္ေနၿပီးအထဲမွာဘယ္သူမွရွိမေနပါဘူး။ဟာမနားလည္း ရြာကလူမိုက္ေတြရဲ႕သတင္းၾကားၿပီး လူစမ္းဧည့္သည္ထြက္ေျပးသြားၿပီလို႔ေတြးလိုက္မိတာေၾကာင့္ စိတ္ေအးသြားခဲ႔ရပါသည္။
                ဆိုင္တစ္ခုလံုးက အပ္က်သံမ်ွမၾကားရေအာင္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လို႔ေနပါသည္။
            "ဟာမနား…နင္လူစိမ္းကိုဖြက္ထားတယ္မဟုတ္လား။ ငါတို႔အထဲကိုဝင္ရွာမယ္"
             ကုလားလူမိုက္ေတြလည္းေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဆိုင္တြင္းပိုင္းကိုဝင္ဖို႔ျပင္ၾကပါေတာ့သည္။ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဆိုင္ေရွ႕ေပါက္ဝကေန အင္မတန္ပီသေသာ ဘဂၤလီစကားနဲ႔
             "ခင္ဗ်ားတို႔က်ဳပ္ကိုရွာေနၾကသလား"
          စကားသံေၾကာင့္ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက တံခါးဝဆီကိုေရာက္သြားၾကပါသည္။မထင္မွတ္ပဲ ထြက္ေျပးသြားၿပီထင္တဲ႔ အလီဆိုတဲ႔ ဧည့္သည္လူစိမ္းကိုျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ဟာမနားလည္းလြန္စြာမွ စိုးရိမ္သြားခဲ႔ၿပီး
           "ရွင္ထြက္မသြားပဲ ဘာျဖစ္လို႔ျပန္လာတာလည္း ေသသြားခ်င္လို႔လား"
           ဟာမနားရဲ႕စကားေၾကာင့္ လူမိုက္ေတြလည္း စပ္ၿဖဲၿဖဲမ်က္ႏွာနဲ႔
                 "ဒီေကာင္ေသမွာမေၾကာက္တတ္ဘူးထင္တယ္…ဟား…ဟား"
       "ေသမွာဘယ္သူလည္းဆိုတာေစာင့္ၾကည့္ပါဦးေလ"
            အလီရဲ႕စကားသံအဆံုး အနီးဆံုးက ကုလားလူမိုက္ ၄ေယာက္က သူတို႔လက္ထဲက ဓားေတြနဲ႔ခုတ္ဖို႔ေျပးဝင္လာၾကပါေတာ့သည္။
    "ဒိုင္း…ဒိုင္း…ဒိုင္း"
         ေသနတ္သံ ၃ခ်က္ထြက္ေပၚလာၿပီး ေရွ႕ဆံုးက လူမိုက္ ၃ေယာက္ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္လဲက်သြားေသာေၾကာင့္ က်န္တဲ႔လူမိုက္ေတြလည္း ကိုယ္ရွိန္သတ္သြားၾကပါသည္။    
        "ထပ္တိုးရဲတဲ႔ေကာင္တက္လာခဲ႔။ မင္းတို႔က ၁၅ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္။ ငါကတစ္ေယာက္ထဲ၊ ငါ့ ၆လံုးျပဴးက က်ည္ ၆ေတာင့္ပဲရွိတယ္ဆိုၿပီးပမာမခန္႔လုပ္မယ္ေတာ့ ေယာင္လို႔မွမေတြးမိေစနဲ႔။ငါ့ဆီမွာ က်ည္ျဖည့္ၿပီးသားေနာက္ ၂လက္အသင့္ရွိေသးတယ္"
                  အလီကေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေျခာက္လံုးျပဴး ၂လက္ကို ဝွက္ထားတဲ႔ သူ႔အက်ၤ ီအတြင္းပိုင္းကိုဟျပလိုက္ပါေတာ့သည္။
           "မင္းတို႔ဆရာကိုလည္းေျပာလိုက္ပါ။ငါကရန္သူမဟုတ္ပါဘူး။ အလႅာဟူအရွင္ရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာေနတဲ႔သူခ်င္းမို႔ မၾကာခင္မွာေတြ႕ၾကမွာပါလို႔ေျပာလိုက္ပါ"
               ကုလားလူမိုက္ေတြလည္း က်ည္တစ္ေတာင့္ တစ္ေယာက္ႏႈန္းနဲ႔ေျခေထာက္ေတြကို ပစ္ခ်ိဳးထားတဲ႔ အလီရဲ႕ေသနတ္ပစ္စြမ္းရည္ကို ေလ်ာ့မတြက္ရဲေတာ့ပဲ ဒဏ္ရာရတဲ႔သူေတြကိုတြဲေခၚၿပီး မေက်မနပ္နဲ႔ထြက္ခြာသြားၾကေလေတာ့သည္။
           လူမိုက္မ်ားထြက္ခြာသြားသည္ႏွင့္ အလီလည္း ဟာမနားၾကားေလာက္ေသာေလသံျဖင့္
         "အင္း…ကိိုယ့္လူအခ်င္းခ်င္း မတတ္သာလို႔ပစ္လိုက္ရတာစိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ ငါလည္းအခုပဲ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ မူဟာမက္တြာေဟကိုသြားေတြ႕မွျဖစ္ေတာ့မယ္"
              လို႔ေရရြတ္ရင္း ထြက္ခြာသြားခဲ႔ေလေတာ့သည္။
            ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းဆိုတဲ႔အသံေၾကာင့္ ဟာမနားလည္း မ်က္လံုးေလးအျပဴးသားျဖင့္က်န္ရစ္ခဲ႔ေလေတာ့သတည္း။
…………………………………………………………………………
               ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းဆိုတာကေတာ့ ရခိုင္ေဒသအႏွံ႔အျပားမွာဖြဲ႕စည္းထားတဲ႔ လူသတ္၊ဓားျပတိုက္နဲ႔ အမ်ိဳးေကာင္းသမီး ဗုဒၶဘာသာဝင္ရခိုင္သမီးပ်ိဳေလးေတြကိုဖ်က္ဆီးေနတဲ႔ ဓားျပမုဒိန္းဂိုဏ္းျဖစ္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုေဒသ၌ ရိုဟင္ဂ်ာမုဒိန္းဂိုဏ္းဟူ၍ ေက်ာ္ေဇာသည္။စစ္တေကာင္းအထိဂိုဏ္းရဲ႕ၾသဇာသက္ေရာက္ေလသည္။ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ မူဟာမက္တြာေဟဆိုတာကလည္း ရခိုင္ေဒသတြင္းက အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္သူအရာရွိေတြနဲ႔ အလြမ္းသင့္သူျဖစ္လို႔ စစ္ေတြ၊ ဘူးသီးေတာင္၊ေမာင္းေတာတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ ဘုရင္တစ္ဆူလိုမင္းမူခ်င္တိုင္း မင္းမူေနေတာ့သည္။သူေနထိုင္ရာစစ္ေတြၿမိဳ႕စြန္ရွိအိမ္ႀကီးမွာလည္း ရဲတိုက္ႀကီးတမ်ွခမ္းနားၿပီး သူ႔တပည့္ေတြနယ္လွည့္ ဓားျပတိုက္၊လူသတ္ၿပီးရလာတဲ႔အေပၚမွာ အညႊန္ခူးၿပီးႀကီးပြားခ်မ္းသာေနေလသည္။ၿခံထဲ၌လည္း သစၥာရွိလူယံုကုလားလူမိုက္မ်ားျဖင့္ လံုၿခံဳေရးကိုအစဥ္အၿမဲဂရုတစိုက္ခ်ထားတတ္သည္။
              အလီ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္၏ ၿခံဝသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ လံုၿခံဳေရးယူထားေသာလူမိုက္ေတြက
          "ေဟ့ေကာင္… မင္းဘယ္သူလဲ"
          "သတၱိေကာင္းလွခ်ည္လား၊ ေသသြားမယ္ဘာမွတ္ေနလဲ"
                     စသည့္အသံမ်ားထြက္ေပၚလာေလ၏။အလီလည္း ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သူ႔မွာအသင့္ပါလာတဲ႔ ေျခာက္လံုးျပဴးကိုမိုးေပၚ ၄ခ်က္ဆင့္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ကုလားလူမိုက္ေတြလည္း သူတို႔ဆီကေသနတ္ေတြနဲ႔ ျပန္ခုခံဖို႔ျပင္သူကျပင္၊ ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားသူကေျပးလႊားနဲ႔ ရႈပ္ေထြးကုန္ေတာ့သည္။ထိုစဥ္
          "အားလံုးရပ္ၾကစမ္း။ ဒါ တို႔လူပါကြ"
          အသံနဲ႔အတူ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း၊ မုတ္ဆိတ္ထူလဗ်စ္၊ အသားမည္းမည္းနဲ႔ ျမင္ရံုနဲ႔အယုတ္တကထိပ္ေခါင္ဟုေခၚဆိုထိုက္ေသာလူတစ္ဦးအိမ္ထဲမွထြက္လာ၍ တားျမစ္ေလသည္။အလီလည္း အရိုအေသျပဳ၍
     "ဆလာမ္မာေရးကြန္းဆပ္။ ကြ်န္ေတာ္က စစ္တေကာင္းအေျခစိုက္ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခြဲက အလီပါ"
            အလီရဲ႕စကားသံအဆံုး မူဟာမက္တြာေဟက အကဲခတ္သလိုၾကည့္ရင္း
    "စစ္တေကာင္းကေနအေၾကာင္းၾကားစာရၿပီးသားပါ။ ငါ့ဆီမွာ ရန္သူေတြမ်ားေနလို႔ ေသနတ္ပစ္ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ ဝါရင့္လူသတ္သမား တစ္ေယာက္လိုေနတယ္ဆိုလို႔ စစ္တေကာင္းဂိုဏ္းခြဲတာဝန္ခံမင္းကိုလႊတ္လိုက္တာပဲ"
           "ဟုတ္ပါတယ္ဆပ္"
           "ေအး…ဒါေပမယ့္ မင္းကငါနဲ႔အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ထားတဲ႔အတိုင္း ေသနတ္ ၄ခ်က္ေဖာက္ၿပီးအခ်က္ျပတာမွန္ေပမယ့္ စိတ္ခ်ရေအာင္က်န္တဲ႔ စကားဝွက္ေတြေမးၿပီးစစ္ေဆးရမွာပဲ။
       #  ကမၻာေျမႀကီးဖိန္႔ဖိန္႔တုန္"
            မူဟာမက္တြာေဟရဲ႕ စကားဝွက္အေမးကို အလီကမဆိုင္းမတြ
##  "တမန္ေတာ္တန္ခိုးျပလတၱံ႕"
        
   # "ေနာင္ႏွစ္၁၀၀ ဒီေျမမွာ"
## "ဗုဒၶသာသနာေပ်ာက္ေစရမယ္"
           အလီရဲ႕ေျဖသံအဆံုး
     "ဟား…ဟား…ဟား ႀကိဳဆိုပါတယ္ ငါ့လူ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့လူရဲ႕ ေသနတ္ပစ္အစြမ္းေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ကြယ့္"
              ထိုစဥ္ၿခံထဲသို႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲနဲ႔လူတစ္စုဝင္လာေလသည္။အျခားသူမဟုတ္ ဘဂၤလီစုမွလူမိုက္ေခါင္းေဆာင္အလီခန္နဲ႔သူ႔တပည့္တစ္စုက ေျခေထာက္ေတြမွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာအသီးသီးထားတဲ႔ လူ၃ေယာက္ကုိသယ္ေဆာင္ၿပီး ေသနတ္အျပည့္အစံုနဲ႔ လူစိမ္းအေၾကာင္းကို မူဟာမက္တြာေဟဆီ တိုင္ၾကားဖို႔ေရာက္လာရင္း မူဟာမက္တြာေဟ၏အနီး၌ အလီ႔ကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ အံ႔ၾသသြားေလသည္။မူဟာမက္တြာေဟလည္း ဒဏ္ရာရထားသူမ်ားကိုၾကည့္၍
          "ဘာျဖစ္လာတာတုန္း အလီခန္"
          အလီခန္လည္း အလီ့ကိုလက္ညိဳးထိုးၿပီး
           "ဒီေကာင့္လက္ခ်က္ပါဆပ္"
            မူဟာမက္တြာေဟလည္း ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔လူေတြရဲ႕ ဒဏ္ရာရထားတဲ႔ေျခေထာက္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး အားရပါးရၿပံဳးလိုက္ကာ
           "ေျဖာင့္လိုက္တဲ႔လက္။ ေၾကးစားပီသပါေပတယ္။၃ေယာက္လံုးရဲ႕ ညာေျခေထာက္ ဒူးေခါင္းေအာက္ ၂လက္မအကြာေလာက္ကိုတေျပးညီပစ္ခ်ိဳးထားတာပဲ။ အားရသေဟ့။ကဲ…ကဲ အခ်င္းခ်င္းအထင္လြဲတာပဲ။ၿပီးတာေတြၿပီးေစေတာ့ ဒဏ္ရာရသူေတြကိို ေဆးရံုပို႔ဖို႔ငါစာေရးေပးလိုက္မယ္။အလီခန္က ငါ့လက္ရံုး၊ အလီကလည္းအခုမွေရာက္ေပမယ့္ ငါအားကိုးရမယ့္လူ။ကဲ…အလီခန္နဲ႔ အလီက ငါ့ေရွ႕မွာ အခုခ်က္ခ်င္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကစမ္းကြဲ႕"       
            ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူတို႔ ၂ဦးလည္းေအာင့္သက္သက္နဲ႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကရေလေတာ့သည္။
         "ဒီလိုမွေပါ့ကြဲ႕။ ဒါနဲ႔အလီက အခုဘယ္မွာေနမလဲ။အလုပ္ကိစၥကေနာက္မွေပါ့။ ေနစရာမရွိေသးရင္ ငါ့ၿခံမွာလာေနလို႔ရပါတယ္"
              အလီလည္း
            "ရပါတယ္ဆပ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဘဂၤလီစုထဲက ဒါဝတ္တို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာတည္းဖို႔ေျပာၿပီးဆိုၿပီးပါၿပီ"
           "ေအး…ဒါဆိုလည္း သြားၾကေတာ့ မနက္ျဖန္ညေန ၄နာရီ ငါ့ဆီကိုအလီေရာ၊ အလီခန္ေရာ ၂ေယာက္လံုးလာခဲ႔ၾက"
             စကားသံအဆံုး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးကိုအားလံုးအရိုအေသေပး၍ ျပန္ခဲ႔ၾကေလသည္။ နဂိုကမွ အခဲမေက်ရတဲ႔ၾကားထဲ သူႀကိတ္ႀကံေနတဲ႔ မိန္းကေလးဟာမနားတို႔ဆိုင္မွာ အလီကတည္းမည္ဆို၍ အလီခန္လည္းအံကိုႀကိတ္ၿပီး
          "အလီဆိုတဲ႔ေကာင္ေတာ့ ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာ။ ငါ့အလွည့္ေရာက္ရင္ လည္ကိုလွီးပစ္မယ္…ေတာက္"
        အလီခန္ရဲ႕ႀကိမ္းဝါးသံေၾကာင့္ တပည့္မ်ားလည္းမ်က္ႏွာေလးေတြေအာက္ခ်ကာ သူတို႔ေနရာဘဂၤလီစုသို႔ျပန္ခဲ႔ၾကေလသည္။
…………………………………………………………………………
                အလီက ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္မူဟာမက္တြာေဟကိုယ္တိုင္က အေရးေပးရတဲ႔သူဆိုေတာ့ အဘိုးႀကီးဒါဝတ္လည္း ျပာျပာသလဲလိုေလေသးမရွိဧည့္ဝတ္ျပဳေလေတာ့၏။ သမီးျဖစ္သူ ဟာမနားကလည္း စိတ္ထဲက
    "ဒီလူစိမ္းက ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းကလို႔သာဆိုတယ္။ တည္တည္တံ႔တံ႔နဲ႔ တျခားလူမိုက္ေတြလိုေၾကာက္စရာမေကာင္းဘူး"
           လို႔ေတြးရင္း တစ္ကိုယ္ထဲႀကိတ္ၿပံဳးေနေလသည္။
              ေနာက္ေန႔ညေနခ်ိန္းထားသည့္အခ်ိန္၌ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးမူဟာမက္တြာေဟ၏ အိမ္ေဂဟာ၌ အလီ၊ အလီခန္ႏွင့္ စစ္ေတြအနီးတဝိုက္မွ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းသားမ်ားအစံုအညီေရာက္ရွိေနေလသည္။လူစံုၿပီဆိုသည္ႏွင့္ မူဟာမက္တြာေဟက
      "ဂိုဏ္သားအားလံုးကို အလာဟူအရွင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။ဒီေန႔အစည္းအေဝးကေတာ့ ငါတို႔ဂိုဏ္းကိုအန္တုၿပီး တစ္စင္ေထာင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ႔  အစိုးရ ေရွ႕ေနေဟာင္းအီစြတ္ကိုလုပ္ႀကံဖို႔နဲ႔ ပုလိပ္အားကိုးနဲ႔ဆက္ေၾကးမေပးပဲေနတဲ႔ သူေတြကိုမွတ္ေလာက္ေအာင္ဆံုးမဖို႔ပါပဲ။မင္းတို႔သေဘာကေရာဘယ္လိုလဲ"
            ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးမူဟာမက္တြာေဟရဲ႕စကားသံအဆံုး
   "လုပ္ႀကံသင့္ပါသည္"
    "မွတ္ေလာက္ေအာင္ဆံုးမသင့္ပါသည္"
              ဟူေသာအသံတို႔သည္ ဆူညံစြာထြက္ေပၚလာေလသည္။မူဟာမက္တြာေဟက လက္ကာျပလိုက္တာနဲ႔ အသံတို႔ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး
          "အခုတာဝန္ခြဲေပးမယ္။အလီက ငါတို႔ဂိုဏ္းကိုေျခရာတိုင္းၿပီးတစ္စင္ေထာင္ေနတဲ႔ အစိုးရေရွ႕ေနေဟာင္းအီစြတ္ကိုအေသသတ္ဖို႔တာဝန္ယူ။ အလီခန္တို႔အဖြဲ႕က ငါေပးထားတဲ႔စာရင္းထဲမွာပါၿပီး ဆက္ေၾကးပံုမွန္မေပးတဲ႔ ရခိုင္ေျမပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕သမီးေတြ၊ ညီမေတြကိုငါ့ဆီေခၚခဲ႔ဖို႔ပဲ။ ဒီေရာက္မွပိုက္ဆံနဲ႔ျပန္ေရြးခိုင္းရမယ္။ မေရြးေတာ့လည္း ထံုးစံအတုိင္းေပါ့…ဟား…ဟား…ဟား"
                 မူဟာမက္တြာေဟက ေကာက္က်စ္စြာဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာရင္း သူ႔အနားမွာအရက္ငွဲ႔ေပးေနတဲ႔ သူအတင္းအဓမၼဖမ္းယူၿပီးေျခေတာ္တင္ထားတဲ႔ ရခိုင္သမီးပ်ိဳေလးကိုသိမ္းႀကံဳးဖက္လိုက္ေလေတာ့သည္။
                                     အခ်ိန္က သန္းေခါင္ယံေက်ာ္လို႔ တစ္ခ်က္တီးအခ်ိန္ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းႏွင့္စင္ၿပိဳင္ မြစ္စလင္လူမိုက္ဂိုဏ္းကိုတည္ေထာင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ႔ ေရွ႕ေနႀကီးအီစြတ္ရဲ႕အိမ္အနီးသို႔ ဝတ္စံုအနက္ကိုဝတ္ဆင္ထားေသာသူတစ္ဦးသည္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္၏ လ်င္ျမန္ျခင္းျဖင့္ခ်ဥ္းကပ္လာေလသည္။ အီစြတ္ဆိုသူကလည္းေဒသခံရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားကို ဂုတ္ေသြးစုပ္အျမတ္ထုတ္ရင္း သူအရင္က အစိုးရေရွ႕ေနအျဖစ္အမႈထမ္းရင္းရရွိခဲ႔တဲ႔အေတြ႕အႀကံဳ၊ အရွိန္အဝါကို အကာအကြယ္ျပဳရင္း တပည့္တပန္းမ်ားေမြးကာ ျဖတ္လမ္းနည္းျဖင့္ႀကီးပြားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားေနသူျဖစ္သည္။ဂူတစ္ဂူထဲမွာျခေသၤ႔ ၂ေကာင္မေအာင္းဘူးဆိုတဲ႔စကားအတိုင္း ထိပ္တိုက္ေတြ႕ပါမ်ားေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္မူဟာမက္တြာေဟက အီစြတ္ကိုရွင္းပစ္ဖို႔အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ႔ၿပီျဖစ္သည္။
               ဝတ္စံုနက္ကိုဝတ္ဆင္ထားတဲ႔အလီလည္း အီစြတ္ရဲ႕အိမ္ပတ္ခ်ာလည္က အေစာင့္ေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲေက်ာ္လႊားၿပီး ေျခတံရွည္အိမ္ေပၚသို႔ ေလွကားအတိုင္း ေျခသံမၾကာေအာင္တက္ၿပီး တံခါးအတြင္းခ်က္ကို အေတြ႕အႀကံဳရင္႔ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၂မိနစ္အတြင္း ေျဖးညွင္းစြာရေအာင္ဖြင့္လိုက္ၿပီး အတြင္းသို႔ဝင္ခဲ႔ေလသည္။ အီစြတ္လည္း သူ၏ၾကမၼာကိုမသိပဲ မၾကာေသးမီကမွ အေၾကြးနဲ႔သိမ္းလာေသာ အသက္ ၁၄ႏွစ္အရြယ္ခမီးအမ်ိဳးသမီးေလး၏ အဆီအသားကိုဝါးျမိဳၿပီး ရာဂစည္းစိမ္တက္ၿပီးႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။ခမီးအမ်ိဳးသမီးေလးက ကုတင္ေျခရင္း၌ ငို၍ထိုင္ေနေလသည္။
             အလီလည္းအိပ္ခန္းထဲသို႔ျဖည္းညွင္းစြာဝင္လာၿပီး အမ်ိဳးသမီး၏ ဂုတ္ကိုလက္ဝါးေဇာင္းျဖင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးရိုက္ၿပီးေလာကႀကီႏွင့္ေခတၱအဆက္အသြယ္ျဖတ္ေတာက္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေနာက္ မူဟာမက္တြာေဟရဲ႕အဆက္အသြယ္နဲ႔ ဝယ္ယူထားခဲ႔ေသာ ဂ်ာမန္လုပ္အသံတိတ္ေသနတ္ေလးျဖင့္  အီစြတ္၏ နဖူးတည့္တည့္ကို ခ်ိန္ရြယ္ပစ္သတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
…………………………………………………………………………
             "အလႅာဟူအရွင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္မွာ ႀကီးျမတ္လွပါေပတယ္။အခုေတာ့ ငါ့ကိုေျခရာတိုင္းခ်င္တဲ႔အီစြတ္တစ္ေယာက္ အရွင့္အမိန္႔ေတာ္ခံယူသြားရွာၿပီ။ ငါအားကိုးရက်ိဳးနပ္ပါေပတယ္ အလီ"
                 အလီလည္း ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးစကားသံေၾကာင့္ လြန္စြာေက်နပ္သြားဟန္ျဖင့္
               "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆပ္။ အရာအားလံုးက အရွင့္အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါပဲ"
                 "ဟား…ဟား…ေတာ္တယ္အလီ။ မင္းသိပ္ေတာ္တယ္။လူတစ္ေယာက္အသက္ကိုသတ္တာမ်ား ထမင္းစားေရေသာက္ပဲ။ငါလည္း ဒီလိုလူမ်ိဳးရွာေနတာ။ အခုလည္း ငါတို႔ဂိုဏ္းရဲ႕လ်ွိဳ႕ဝွက္ေနရာမွာ ငါ့ကိုဆက္ေၾကးမေပးတဲ႔ ရခိုင္ေျမပိုင္ရွင္ ၅ဦးရဲ႕သမီးေတြ၊ ညီမေတြကို အလီခန္တို႔အဖြဲ႕ကဖမ္းခ်ဳပ္ထားၿပီ။ သတ္မွတ္ရက္အတြင္းလာမေရြးရင္ေတာ့ အဲဒီထဲကႀကိဳက္တဲ႔ေကာင္မတစ္ေကာင္သာေရြးေပေတာ့။ မင္းကိုဆုခ်တာ။မနက္ျဖန္ ၁၂နာရီေက်ာ္လို႔မွ လာမေရြးရင္ အဲဒီေနရာကိုသြားၾကတာေပါ့ကြယ္…ဟဲ…ဟဲ"
              ေျပာရင္း မူဟာမက္တြာေဟရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္မည္းမည္းႀကီးတြင္ ရမၼက္ခိုးတို႔ျဖင့္ဆူေဝေနေလသည္။ အလီလည္း သေဘာက်စြာျဖင့္
           "ဟား…ဟား…ဟား"
        က်ယ္ေလာင္စြာရယ္ေမာလိုက္ေလေတာ့သတည္း။
…………………………………………………………………………
            ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းရဲ႕ လ်ွိဳ႕ဝွက္ေနရာကေတာ့ ဘဂၤလီစုရွိလူေနႀကဲေသာအပိုင္းတြင္ရွိေသာ အေဆာက္ဦးတစ္ခု၏ ေျမေအာက္ခန္းတြင္ျဖစ္သည္။အလီလည္း ေရွ႕ကေနသြားေနတဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးမူဟာမက္တြာေဟ၏ေနာက္မွ လိုက္ပါသြားခဲ႔သည္။ေျမေအာက္ခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ အလီခန္တို႔အဖြဲ႕နဲ႔အတူ  ေခ်ာေမာလွပေသာ အသက္ ၂၀နဲ႔ ၂၅ ႏွစ္ၾကား ရခိုင္အမ်ိဳးသမီး ၅ဦးကိုေတြ႕ရေလသည္။ မူဟာမက္တြာေဟလည္း
                "ဘယ္လိုလဲေဟ့ အခုပဲေန႔လည္ ၁နာရီထိုးေတာ့မယ္။လာမေရြးေသးပါလားကြ"
              အလီခန္လည္း
                  "ဟုတ္ပါတယ္ ဆပ္။ လာမေရြးပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီဟာမေတြကို ထံုးစံအတိုင္းလုပ္ရမွာပဲ"
                   "ေနဦးကြဲ႕။ ငါတို႔က လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တယ္ဆိုေသာ္လည္း ကုအာန္က်မ္းစာကရွိေသးေတာ့ အရင္ဆံုးသူတို႔ကို ငါတို႔ဘာသာထဲသြင္းရမယ္။တစ္ေယာက္ခ်င္း  ေနကာလ္အရင္ဖတ္ရမယ္။ ၿပီးမွ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာအတိုင္း ကုအာန္က်မ္းစာျမတ္နဲ႔အညီ အစဥ္လိုက္ေပါင္းၾကတာေပါ့…ဟား…ဟား"
               ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး မူဟာမက္တြာေဟလည္း သေဘာက်စြာရယ္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဂရုမစိုက္ေတာ့ပဲ အမ်ိဳးသမီးေလးမ်ားအနီးသို႔ အာသာရမၼက္ငမ္းငမ္းတက္ၿပီး သြားေရာက္ပြတ္သပ္ေနေလေတာ့သည္။ထိုစဥ္
            "ေဟ့…ေခြးမသားကုလားေတြ တစ္ေကာင္မွမလႈပ္နဲ႔"
                  အားလံုးေၾကာင္ၿပီးလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပုလိပ္ေတြကိုေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့သည္။အေတြ႕အႀကံဳရွိေသာ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းသားေတြလည္း ခ်က္ခ်င္းေနရာယူၿပီး ျပန္လည္ပစ္ခတ္ၾကေလေတာ့သည္။
           "ဒိုင္း…ဒိုင္း…ဒိုင္း"
            "အား…"
           တစ္ခဏအတြင္းမွာပဲ ေသနတ္သံေတြ၊ နာက်င္လို႔ေအာ္တဲ႔အသံေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးဆူညံသြားေလေတာ့သည္။
      "အလီ…ေခြးမသားပုလိပ္ေတြကို ကာပစ္ေပးရင္း ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ႔။လ်ွိဳ႕ဝွက္တံခါးေပါက္တစ္ခုရွိေသးတယ္"
                            အလီလည္း လက္ထဲကေသနတ္ကို အဆက္မျပတ္ပစ္ခတ္ရင္းနဲ႔ ေရွးကေနေျပးေနတဲ႔ မူဟာမက္တြာေဟ၏ ေနာက္ကိုလိုက္ပါသြားခဲ႔ပါတယ္။ နံရံတစ္ခုေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ေရွ႕ကသြားေနတဲ႔  မူဟာမက္တြာေဟလည္း နံရံမွာထြန္းညွိထားတဲ႔ မီးတိုင္တစ္ခုကိုလွည့္လိုက္ရာ နံရံထဲမွာ ျမဳပ္ထားၿပီး နံရံနဲ႔တသားထဲျဖစ္ေနတဲ႔တံခါးပြင့္သြားၿပီး အေပၚသို႔ျပန္တက္တဲ႔ေလွကားေပၚလာေလသည္။
             "အလီေရ…လာေဟ့ျမန္ျမန္"
          မူဟာမက္တြာေဟလည္း ေျပာရင္းအေပၚကိုေျပးတက္ဖို႔ျပင္လိုက္စဥ္မွာပဲ
            "ေခ်ာက္…"
         သူ၏ လက္ကိုလက္ထိပ္တစ္္ခုကခပ္လ်ွက္သားျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။အလြန္အမင္းအံ႔ၾသသြားဟန္ျဖင့္
             "အလီ…မင္းဒါဘာလုပ္တာလည္းကြဲ႕"
         အလီလည္း မခိုးမခန္႔ၿပံဳးလိုက္ၿပီး
             "နည္းနည္းမွမလႈပ္နဲ႔ေနာ္ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးမူဟာမက္တြာေဟ။ ခင္ဗ်ားကို အင္စိန္ CID က ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္ကဖမ္းလိုက္ၿပီ"
          မူဟာမက္တြာေဟလည္း အံ႔ၾသလြန္းလို႔ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနပါသည္။ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ကုလားလူမိုက္အားလံုးလက္နက္ခ်ၿပီမို႔ ပုလိပ္ေတြေရာက္လာၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးမူဟာမက္တြာေဟကို ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္ဆီကေနယူၿပီး အျခားလူဆိိုးမ်ားႏွင့္အတူ သံေျခက်င္းတြဲလ်ွက္ခတ္ၿပီးဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္လေတာ့သည္။ထိုစဥ္ပုလိပ္အရာရွိတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး
              "အားလံုးအဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား ကိုမ်ိဳးခ်စ္။ခင္ဗ်ား စီစဥ္ထားတဲ႔အတုိင္းက်ဳပ္နဲ႔ အင္းစိန္ CID က လက္ေရြးစင္ပုလိပ္သား ၇ေယာက္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ရက္ေလာက္ကကထဲက စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚကအသိအိမ္မွေရာက္ေနတာ။ေန႔လည္က ခင္ဗ်ားပို႔လိုက္တဲ႔စာထဲမွာ ခင္ဗ်ားေနာက္ကို ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ၿပီး အလစ္အငိုက္ဝင္တိုက္ပါဆိုလို႔ အခုလိုစီစဥ္လိုက္ရတာပဲ"
             CID က ပုလိပ္အရာရွိ အိုင္ပီဝင္းေမာင္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္လည္း
          "ေတာ္ပါေပတယ္ ကိုဝင္းေမာင္။အံကိုက္ပါပဲ။ အခုေတာ့ ဒီေခြးကုလားေတြကို စစ္ေတြဂတ္မွာ တစ္ညခ်ဳပ္ထားၿပီး မနက္ျဖန္ရန္ကုန္ကိုေခၚသြားဖို႔စီစဥ္ရမွာပဲ။တရားခံေတြကို နယ္ေက်ာ္ၿပီးရန္ကုန္မွာတရားစြဲဆိုခြင့္ ပုလိပ္မင္းႀကီးေမာ္ဂင္ဆီကေန က်ဳပ္ယူလာခဲ႔ၿပီးသားပါ"
              အိုင္ပီဝင္းေမာင္လည္းနားမလည္ဟန္ျဖင့္
           "စစ္ေတြမွာလည္းတရားရံုးရွိတာ ရာဇဝတ္သားေတြကို ဘာ့ေၾကာင့္ရန္ကုန္အထိ ခက္ခက္ခဲခဲ နယ္ေက်ာ္ၿပီးေရႊ႕ေျပာင္းေနေသးသလဲဗ်ာ"
          ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္လည္း သူ႔အက်င့္အတိုင္း မခိုးမခန္႔ၿပံဳးလိုက္ၿပီး
            "ဒါကေတာ့ စစ္ေတြဂတ္ကပုလိပ္ေတြက ဒီရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းနဲ႔က အရမ္းကို အလြမ္းသင့္တာကိုးဗ်။ ဒီေကာင္ေတြ ဒီေလာက္ၾကာေအာင္ရမ္းကားေသာင္းက်န္းေနတာ ဘယ္ပုလိပ္ကအေရးယူလို႔လဲ။အခုလိုဖမ္းမိတာေတာင္ က်ဳပ္က ရခိုင္ေဒသခံေတြရဲ႕ CID ကိုပို႔တဲ႔ လ်ွိဳ႕ဝွက္တိုင္စာေတြကို ပုလိပ္မင္းႀကီးေမာ္ဂင္ကိုျပၿပီးနယ္ေက်ာ္လာဖမ္းရတာကိုးဗ်။သက္ေသ သက္ကာယနဲ႔ ေသခ်ာလို႔ဝင္းဖမ္းတာေတာင္ စစ္ေတြပုလိပ္အဖြဲ႕ကိုမသံုးရဲလို႔  အင္းစိန္ CID က လက္ေရြးစင္ပုလိပ္ေတြကိုေခၚသံုးရတာသာၾကည့္ေတာ့ဗ်ိဳ႕။ စစ္ေတြမွာသာ တရားစြဲလို႔ကေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းရဲ႕နယ္မို႔ ဘယ္သူမွသက္ေသထြက္ဆိုဖို႔မလာရဲတာနဲ႔ ဒီေခြးသားကုလားေတြအကုန္လြတ္ကုန္မွာေပါ့ဗ်"
             အိုင္ပီဝင္းေမာင္လည္း
    "ဒါေတာ့ ဟုတ္ေပသားပဲဗ်ိဳ႕။ ကဲကိုယ့္လူတို႔ ဒီေကာင္ေတြကို ယာယီခ်ဳပ္ထားဖို႔စစ္ေတြဂတ္ကိုခ်ီတက္ၾကဦးစို႔"
            ေရွ႕ဆံုးကေန ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္နဲ႔ အိုင္ပီဝင္းေမာင္က ျမင္းကိုယ္စီစီးၿပီးေနာက္ကေန ပုလိပ္သားေတြဝန္းရံၿပီး လက္ထိပ္ကိုယ္စီနဲ႔ သံေျခခ်င္းေတြတြဲလ်ွက္ခတ္ခံထားရတဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးမူဟာမက္တြာေဟနဲ႔ သူေနာက္လိုက္ေတြလည္း ကုလားဘုရားပြဲလွည့္သလိုတစ္သီတစ္တန္းႀကီးပါလာေလေတာ့သည္။ ရြာလယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ၌ အဘိုးႀကီးဒါဝတ္နဲ႔ သူ႔သမီးဟာမနားတို႔လည္း သူတို႔တစ္သက္လံုးေၾကာက္ရြံ႕လာရေသာ မူဟာမက္တြာေဟကိုေခြးတစ္ေကာင္လိုဖမ္းေခၚလာေသာသူမွာ အလီျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အံ႔ၾသေငးေမာၾကည့္ရင္းက်န္ရစ္ခဲ႔ၾကေလသတည္း။
…………………………………………………………………………
              ေနာက္ေန႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဖမ္းဆီးရမိေသာ  ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းသားမ်ားကိုရန္ကုန္သို႔ အဂၤလိပ္ပိုင္ ဓညဝတီသေဘၤာနဲ႔ တင္ေဆာင္ကာ  ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္ႏွင့္ အိုင္ပီဝင္းေမာင္တို႔ကဦးေဆာင္ကာ ပို႔ေဆာင္ရေလသည္။ညေနေနဝင္ဆည္းဆာအလွကိုေငးၾကည့္ရင္း ေသာက္ေနၾက ပိုလိုစီးကရက္ကိုဟန္ပါပါေသာက္ေနတဲ႔ ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္ကိုၾကည့္ရင္း အိုင္ပီဝင္းေမာင္က
           "ကိုမ်ိဳးခ်စ္ေရ ခင္ဗ်ားအခုလိုမုတ္ဆိတ္ေတြရိတ္လိုက္တာ ဘဂၤလီစုက ဟာမနားဆိုတဲ႔ ကုလားမေလးကခြင့္ျပဳရဲ႕လားဗ်"
             "ဟား…ဟား …ခင္ဗ်ားကေတာ့လုပ္ေတာ့မယ္။သတိေတာ့ရသားဗ်။ ကုလားမေတြမွာလည္း အလွတစ္မ်ိဳးစီရွိတတ္ၾကသကိုးဗ်"
             "ဒါနဲ႔ အခုလိုေအးေအးေနရတုန္း အမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးမရွင္းတာေလးေတြ ေမးစမ္းပါရေစ။ ကိုမ်ိဳးခ်စ္…ခင္ဗ်ားမွာအရင္က မုတ္ဆိတ္မရွိပါဘူး။ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာတာတုန္းဗ်"
              "ဒီလိုဗ်။ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းဆိုတာက  အင္မတန္ဥာဏ္မ်ားၿပီး ရက္စက္တယ္ဗ်။ဒါ့ေၾကာင့္မုတ္ဆိတ္တုေတြ ဘာေတြနဲ႔မပိမရိ သြားမစမ္းေလနဲ႔။ မာလကီးယားသြားလိမ့္မယ္ဗ်။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပင္သစ္လာတဲ႔ ကုန္သည္ေတြဆီက လိုရမယ္ရဝယ္ထားတဲ႔ မုတ္ဆိတ္ေပါက္တဲ႔ေဆးတစ္မ်ိဳးနဲ႔ က်ဳပ္မ်က္ႏွာမွာ မုတ္ဆိတ္ရွည္ေအာင္အရင္ျပဳျပင္ယူရတယ္။ မြစ္စလင္ေတြရဲ႕ေစာက္က်င့္က မုတ္ဆိတ္ျမင္ရင္ အလိုလိုကိုးကြယ္ခ်င္ဆိုကိုးဗ်။ ဘဂၤလီစကားကေတာ့ က်ဳပ္ကနဂိုထဲကေျပာတတ္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္"
          "ေၾသာ္…ဒီလိုကိုး။ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ာက ဘယ့္ႏွယ့္ အလီျဖစ္သြားရတာတုန္း"
             ဆားပုလင္မ်ိဳးခ်စ္လည္း ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြကို ဟန္ပါပါနဲ႔ ေလထဲကိုမႈတ္ထုတ္ရင္း
              "အလီဆိုတာ တကယ္ရွိတယ္ဗ်။ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းခ်ဳပ္မူဟာမက္တြာေဟက သူ႔ရန္သူေတြကို အသံတိတ္ရွင္းပစ္ဖို႔ ဂ်ာမန္လုပ္အသံတိတ္ေသနတ္ကိုဝယ္ယူႏိုင္ခဲ႔ေပမယ့္ ေသနတ္ကိုကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ပစ္တတ္တဲ႔ ကုလားလူမိုက္က စစ္ေတြမွာမရွိဘူးဗ်။ ဒါနဲ႔ စစ္တေကာင္းဂိုဏ္းခြဲက အလီဆိုတဲ႔ကုလားလူသတ္သမားကေတာ့ ေသနတ္ပစ္ကြ်မ္းတယ္ဆိုတာနဲ႔ စစ္တေကာင္းကေန စစ္ေတြကိုလွမ္းေခၚတာကိုးဗ်။ ဒီသတင္းကို က်ဳပ္လည္းရတာနဲ႔ အႀကံရၿပီး ပုလိပ္မင္းႀကီးေမာ္ဂင္နဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး  လူသတ္သမား အလီကိုလမ္းမွာ လက္ရဖမ္း၊ လိုခ်င္တဲ႔ စကားဝွက္ေတြ ၊ သတင္းေတြစစ္ေမးၿပီး က်ဳပ္က လူသတ္သမားအလီျဖစ္လာေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕"
              "ရွင္းပါၿပီဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ကိုမ်ိဳးခ်စ္…ခင္ဗ်ားက အစိုးရေရွ႕ေနေဟာင္း အီစြတ္ကိုတကယ္ပစ္သတ္လိုက္တယ္ေနာ္။ဒါကို ဘယ္လိုထုေခ်မယ္စိတ္ကူးထားသလဲဗ်"
         ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္လည္း
             "မူဟာမက္တြာေဟက အီစြတ္ကိုသတ္ဖို႔ က်ဳပ္ကိုအမိန္႔စေပးေတာ့ က်ဳပ္ကိုသိပ္မယံုဘူးဗ်။ အီစြတ္နားမွာ အနီးကပ္လံုၿခံဳေရးယူထားတဲ႔ထဲမွာ ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းသားအခ်ိဳ႕ပါတယ္။သူတို႔က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးလို႔ က်ဳပ္အလြယ္တကူပဲ အီစြတ္ရဲ႕အိပ္ခန္းအထိသြားႏိုင္ခဲ႔တယ္။သြားတုန္းက ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းသားေတြယံုေအာင္ အီစြတ္ကို ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းထန္ထန္ရေအာင္ပစ္မလို႔ပါပဲ။ဟိုေရာက္ေတာ့ ေခြးမသားက ခမီးအမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးကိုအားပါးတရဖ်က္ဆီးၿပီး ရာဂစည္းစိမ္တက္အိပ္ေနတာကိုးဗ်။ဒါနဲ႔က်ဳပ္လည္း ဒီလိုေကာင္ေလာကမွာထားလည္း အပိုပဲျဖစ္မယ့္အတူတူ ပိုၿပီးယုတၲိရွိေအာင္ အေသေဆာ္လိုက္တာပဲဗ်ိဳ႕။အီစြတ္ဆိုတဲ႔ေကာင္က်ဴးလြန္ထားတဲ႔ လူသတ္၊ ပစၥည္းယူ၊ မုဒိန္းမႈေတြလည္း ပုလိပ္မင္းႀကီးေမာ္ဂင္ဆီမွာရွိေနပါတယ္။ မသြားခင္ထဲက ပုလိပ္မင္းႀကီးက ဒီအမႈကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးကိုင္တြယ္ဖို႔မွာထားၿပီးသားပါ။ အမႈအတြက္အစီရင္ခံစာမွာေတာ့ ျပန္ခုခံလို႔ ပစ္လိုက္ရတယ္လို႔ေရးရမွာပဲဗ်ိဳ႕။ ဒါနဲ႔ ကိုဝင္းေမာင္…ခင္ဗ်ားက အီစြတ္ကိုသတ္လို႔ က်ဳပ္ကိုအျပစ္တင္ေနတာလားဗ်"
           ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ အိုင္ပီဝင္းေမာင္လည္း စပ္ၿဖီၿဖီးနဲ႔ၿပံဳးလိုက္ၿပီး
          "အျပစ္တင္ မဖမ္းရဲပါဘူးဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာခင္ဗ်ား ေထာင္ထဲေရာက္သြားလို႔ က်ဳပ္တို႔လို၊ အိုင္ပီ ၆ေပဓားေဒးဗစ္တို႔လို ပုလိပ္ေတြနဲ႔ အင္းစိန္ CID ကိုလာသမ်ွအမႈေတြ တစ္မႈမွမေပၚပဲျဖစ္ေနလို႔ ပုလိပ္မင္းႀကီးေမာ္ဂင္ ဘင္သံနဲ႔ အဂၤလန္ျပန္သြားပါဦးမယ္ဗ်ာ။ ဟား…ဟား…ဟား "
               "ခင္ဗ်ားကေတာ့ ေျပာေရာ့မယ္"
              "ဒါနဲ႔ ကိုမ်ိဳးခ်စ္ေရ … ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းဆိုတာဘာအဓိပၸါယ္လည္းဗ်။အခုသူတို႔ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုမိၿပီဆိုတာ့ သူတို႔ဂိုဏ္းကအဆံုးသတ္သြားၿပီလား"
              ဆားပုလင္းမ်ိုဳးခ်စ္လည္း အဓိပၸါယ္ပါပါၿပံဳးလိုက္ရင္း
     "ဒီလိုဗ်။ ရိုဟင္ဆိုတာ ဘဂၤလားကလူေတြက ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကိုေရွးေရွးထဲကေခၚတဲ႔အမည္။ က်ဳပ္တို႔က ခ်ိဳင္းနားကို တရုတ္၊ ေပၚက်ဴကယ္ကို ေပၚတူဂီ၊ အိႏၵိယကို ကုလားလို႔ေခၚသလိုေပါ့။ ရခိုင္မွာေရာက္ေနတဲ႔ ဘဂၤလီကုလားေတြက ရခိုင္ေျမကိုသူတို႔ပိုင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူတို႔ဂိုဏ္းနာမည္ကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ရိုဟင္လို႔ယူသံုးထားတာ။ရိုဟင္ရဲ႕ေနာက္မွာ" ဂ်ာ" လို႔ပါေနရတာကေတာ့ သူတို႔တမန္ေတာ္မူဟာမက္ရဲ႕ အစၥလာမ္သာသနာကို ပထမဆံုးယံုၾကည္တဲ႔ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္တဲ႔ မူဟာမက္ရဲ႕မိန္းမခတၱိဂ်ာရဲ႕နာမည္အဆံုးသတ္ကိုယူထားတာ။ တိုင္းျပည္ေတြကို နာမ္စားသံုးရင္ အမိႏိုင္ငံေတာ္၊ အမိေျမလို႔သံုးေလ့ရွိတယ္။ ခတၱိဂ်ာက မြစ္စလင္ေတြရဲ႕မိခင္ပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရခိုင္ေျမကို ဘဂၤလီေတြက သူတို႔မိခင္ေျမလို သိမ္းမယ္ဆိုတဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔  ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းကိုတည္ေထာင္ခဲ႔တာပဲ။အခုသူတို႔ိုဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုမိေပမယ့္  ရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းသားေတြအမ်ားအျပားရွိေနဆဲပါ ကိုဝင္းေမာင္"
             "ႏွံ႔စပ္ပါေပ႔။ရွင္းပါေပ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းသားေတြက အမ်ားႀကီးရွိေနၿပီး အျမစ္မျပတ္ေတာ့ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ က်ဳပ္ေတာ့ စိုးရိမ္မိတယ္ဗ်ာ"
            ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္လည္း
          "ဒါကေတာ့ ေလာကနိယာမသေဘာတရားအတိုင္းေပါ့။ေသာင္းက်န္းဖ်က္ဆီးတတ္တဲ႔ ၾကြက္ေတြအတြက္ ေၾကာင္ေတြတည္ရွိေနရသလို၊ အခုရိုဟင္ဂ်ာဂိုဏ္းကို က်ဳပ္ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္ႏွိမ္နင္းလို႔ေခတၱၿငိမ္ဝပ္သြားေပမယ့္ ေနာင္ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာထပ္မံေပၚေပါက္လာခဲ႔ရင္လည္း ႏွိမ္နင္းဖို႔ ေလာကနိယာမတရားအရ မ်ိဳးခ်စ္လက္သစ္ေတြေပၚေပါက္လာပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ…"
              ေျပာရင္း အစီခံ နားေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ႔ ေဆးလိပ္ကိုေရထဲလႊင့္ပစ္ရင္း ထြက္ခြာသြားတဲ႔ ဆားပုလင္းမ်ိဳးခ်စ္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို အိုင္ပီဝင္းေမာင္လည္းေငးေမာၾကည့္ရင္း ကုန္းပတ္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ႔ေလေတာ့သတည္း။   ။
                        Lu Myanmar(လူျမန္မာ)
(Ps. တစ္ခ်ိဳ႕ဒိုင္ယာေလာ့ေတြကိုေတာ့ အေၾကာင္းရွိလို႔ ျပန္ျဖဳတ္ထားခဲ႔တယ္  :)  )
[ရွားေလာ့ဟုမ္း ဦးစံရွား ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ တို႔ကိုမွီျငမ္းေရးသားပါသည္]