‘၂၁ ရာစုပင္လုံ’ ၏ ပဲ့ကိုင္ရွင္အသစ္ျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုင္ဂ်ာယန္ (KIA ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမ) တြင္ ဇူလိုင္လ ၂၆-၂၉ ရက္မ်ားမွာ က်င္းပေနဆဲ (တရားဝင္ ေခါင္းစဥ္အရ) တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား မ်က္ႏွာစုံညီ အစည္းအေဝးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လာအိုႏိုင္ငံ ဗီယင္က်င္းၿမဳိ႕ကို ေရာက္ေနစဥ္အခ်ိန္ ဇူလိုင္၂၆ ရက္ေန႔ ညမွာ သတင္းမီဒီယာမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆုံၿပီး လိုတိုရွင္း ႐ိုး႐ိုးပဲ ေျပာခဲ့တဲ့ ‘စကားတစ္ခြန္း’ ဟာ သိပ္လွၿပီး အနက္အဓိပၸာယ္ က်ယ္ဝန္းလြန္းတာကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။
ဖြင့္ထားတဲ့စကား
မိုင္ဂ်ာယန္ မ်က္ႏွာစုံညီ ဒုတိယေန႔ (၂၇/၇/၂၀၁၆) မွာ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု အေျခခံဥပေဒအတြက္ အေျခခံမူ (၈) ခ်က္ကို သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္လို႔ မိုင္ဂ်ာယန္ေရာက္ သတင္းေထာက္မ်ားရဲ႕ သတင္းမ်ားအရ သိရပါတယ္။ (၁) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တန္းတူေရး၊ (၂) ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္၊ (၃) စစ္မွန္သည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု၊ (၄) တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ား အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ျခင္း၊ (၅) ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရး၊ (၆) အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရး၊ (၇) က်ား/မဆိုင္ရာ တန္းတူညီမွ်မႈ၊ (၈) ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဘာသာေရးကို အေျခမခံေသာ ႏိုင္ငံ စတဲ့ အခ်က္ေတြလို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ‘တံခါးဖြင့္’ ထားတာက ဒီမူၾကမ္းကို အားလုံးသုံးမယ္လို႔ေတာ့ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ NLO ဥကၠ႒ ဦးခြန္ျမင့္ထြန္းရဲ႕ ‘စကားတစ္ခြန္း’ ျဖစ္ပါတယ္။
ရက္ေပါင္း ၁၂၀
အဲဒီစကားႀကီးႏွစ္ခြန္းရဲ႕ အႏၲိမရည္မွန္းခ်က္က ‘ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရၿပီ’ ဆိုတဲ့ ‘သုံးခြန္းေျမာက္ စကားႀကီးတစ္ခြန္း’ ကို ေျပာႏိုင္ဖို႔သာ က်န္ပါတယ္။ သုံးခြန္းေျမာက္ စကားႀကီးကို ေျပာႏိုင္သူကို တိုင္းရင္းသားလူထုႀကီးက ရွာေဖြခဲ့တာ ျပည္တြင္းစစ္ စတင္ခဲ့တဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ကတည္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေနာက္ဆုံး ရွာေပးျခင္း ခံရသူက ‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္’ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထု (အားလုံး) က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ျဖစ္ေစ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သူ႔ကို ဝန္းရံေနသူေတြကို သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ ဇူလိုင္ ၂၉ ရက္ဆိုရင္ ရက္ေပါင္း ၁၂၀ ရွိသြားပါၿပီ။ ျပည္သူလူထုႀကီးက ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဝန္းရံေနသူေတြဟာ ေနရာမွန္လူမွန္ (Right Person, Right Place) ျဖစ္ၾကရဲ႕လား၊ ဝန္းရံသူေတြထဲမွာ ‘ပညာတတ္’ ေတြ မ်ားလို႔ အားရတယ္၊ အားက်တယ္။ PhD ေဒါက္တာေတြ၊ ဆရာဝန္ ေဒါက္တာေတြ အမ်ားဆုံးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခုတ္ရာတျခား၊ ရွရာတျခား ျဖစ္သြားမွာလား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ ပညာတတ္တာနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္ေရာ့လား၊ မသိတာေတြကို သင္ယူစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးတယ္ ဆိုတာကိုေရာ လက္ခံၾကသလား၊ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြက အေထာင္အေသာင္းပါပဲ။
ရင္ကိုေအးျမေစ
ဒီေနရာမွာ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ တိုင္းရင္းသားလူထုႀကီးရဲ႕ ရင္ကို ေအးျမေစခဲ့တာလည္း သတိထားမိျပန္ပါတယ္။ လာအိုႏိုင္ငံ ဗီယင္က်င္းၿမဳိ႕ေတာ္ရွိ ျမန္မာသံ႐ုံးမွာ သတင္းမီဒီယာေတြကို ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းပါ။ “ဘာႀကီးလုပ္မယ္၊ ညာႀကီးလုပ္မယ္ ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး တက္တာ မဟုတ္ဘူး။ (ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝးကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္) တကယ္ေတာ့ သင္ယူဖို႔ တက္တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ ပထမဆုံး အစည္းအေဝးဆိုတာ ကိုယ္က သင္ယူရမွာပါ။ တကယ္ဆိုရင္ အန္တီတို႔အဖြဲ႔က အန္တီ့ကို အမ်ားႀကီး သင္ျပတယ္။ ဒီသြားရမယ္၊ ဒါလုပ္ရမယ္၊ ဒီလိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သင္ျပေပးတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရး႐ုံးအဖြဲ႔ေတြက ကြၽမ္းက်င္ေနၿပီေလ။ အန္တီက ကြၽမ္းက်င္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ အန္တီက ကိုယ္မကြၽမ္းက်င္တာကို သင္ယူဖို႔ပဲ ရွိတာပါ”
ဖီေမာ္ေဂၚလန္ကန္ဖန္
အဲဒီစကားတစ္ခြန္းဟာ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးသမား၊ အာဏာရလာသူေတြ၊ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ ယူတတ္ရင္ အလြန္ေကာင္းတဲ့၊ က်င့္သုံးအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံအတြက္ အဖိုးတန္စကားတစ္ခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလို စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးကသာလွ်င္ ဖိုးေသာၾကာတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္ပိုင္နက္ နယ္ေျမနဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာကို ကာကြယ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ဖိုးေသာၾကာတို႔ ‘ရင္တမမ’ ျဖစ္ေနရတဲ့ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ ‘ျပည္ေထာင္စုညီညြတ္ေရး-အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရး’ စကားႀကီးတစ္ခြန္းကို တည္ေဆာက္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြ ေႏွာင္းေနတာကိုလည္း သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ - ‘ဝ’ ေဒသ၊ ရွမ္းျပည္က ‘မိုင္းလား’ ေဒသ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္က ဆခုန္တိန္႔ယိန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ‘ၾကယ္ေခါင္ပန္ဝါ ’ေဒသမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ မ်က္ႏွာစုံညီေနတဲ့ ‘မိုင္ဂ်ာယန္’ ဆိုရင္ ၾကယ္ေခါင္ပန္ဝါထက္ ပိုၿပီးအတြင္းက်တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္နယ္စပ္မွာ ရွိေနတာပါ။ ဖိုးေသာၾကာတို႔ မေမ့သင့္တဲ့ သင္ခန္းစာက ‘ဖီေမာ္-ေဂၚလန္-ကန္ဖန္’ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖိုးေသာၾကာတို႔ တိုင္းရင္းသားမိသားစု ‘ရွမ္း’ မ်ဳိးႏြယ္ေတြရဲ႕ ‘ဆစ္ေဆာင္ပနားေဒသ’ ဟာ တ႐ုတ္ပိုင္နယ္ေျမ ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ‘ငါ့ဝမ္းပူဆာ မေနသာ’ လို႔ ကိုယ့္အခ်ဳပ္အျခာ ကိုယ့္ပိုင္နက္နယ္ေျမရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္နယ္ေျမမွာ ဝမ္းစာရွာစားၾကရေပမယ့္ ကိုယ့္ေျမႀကီး ကိုယ့္ၿခံစည္း႐ိုးကိုေတာ့ အသက္ေပးလို႔ ကာကြယ္ရမွာေပါ့။
ေျခထိုးသူေတြ
အခုဆိုရင္ ‘၂၁ ရာစုပင္လုံ’ အေပၚ ကြဲျပားတဲ့ သေဘာထားေတြ အသံထြက္ေနပါတယ္။ ‘ကြဲျပား’ တာဟာ ‘ဒီမိုကေရစီ’ ပါ။ ‘ခြဲျခား’ တာက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ျဖစ္ပါတယ္။ ‘ကြဲျပား’ ပါ၊ ‘မခြဲျခား’ ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါမွသာ ဖိုးေသာၾကာတို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီး မယိုင္မလဲ၊ မၿပဳိမကြဲ ရွိေနမယ္လို႔ ဖိုးေသာၾကာကေတာ့ ယုံၾကည္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား အပါအဝင္ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ‘၂၀ ရာစု ပင္လုံညီလာခံ’ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အသံေတြ ၾကားရတာ ရွိပါတယ္။ ၂၀ ရာစု ပင္လုံညီလာခံ သမိုင္းမွာ ‘ပဲ့ကိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း’ ရဲ႕ ‘စကားႀကီးတစ္ခြန္း’ ကိုလည္း ျပန္လည္ငဲ့ေစာင္း ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားႀကီးတစ္ခြန္းကို မေျပာခင္ ၂၀ ရာစု ရွမ္းျပည္နယ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေစာ္ဘြားေတြရဲ႕ ဆႏၵလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားနဲ႔ ရွမ္းျပည္သူတို႔က ၿဗိတိသွ်တို႔ရဲ႕ ေတာင္တန္းေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ မေနလိုၾကဘူး။ ျပည္တြင္း၌ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရလွ်င္ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ပူးေပါင္းလိုတယ္။ (ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံသို႔ေပးစာ ၁၉၄၆ ခု ႏိုဝင္ဘာ ၁၄ ရက္စြဲ) ကို အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံ ေဘာ္ဟြမ္ေလကို ထုတ္ျပတယ္။ ၿဗိတိသွ် အထက္တန္းအရာရွိ ‘စတီဗင္’ တို႔ ေျခထိုးေနတယ္လို႔လည္း ေျပာျပလိုက္တာ သမိုင္းသင္ခန္းစာပါ၊ ဒီေန႔မွာလည္း ‘စတီဗင္’ လို ေျခထိုးသူေတြ ရွိမေနဘူးလား ဆိုတာ စဥ္းစားေတြးၾကည့္သင့္ပါတယ္။
ၾကားစကား
ပင္လုံကအျပန္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ဖဆပလ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က “ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္ေထာင္ေတာ့ ‘ျပည္ေထာင္စု’ သေဘာ တည္ေထာင္မွာလား၊ လူမ်ဳိးစုတစ္မ်ဳိးတည္းဆိုတဲ့ ‘တိုင္းျပည္မ်ဳိး’ (Unitary State) တည္ေထာင္မလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေျဖဖို႔လိုတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္) အျမင္အရ ဆိုရင္ေတာ့ လူမ်ဳိးေရးအရ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ဳိးေတြကို စည္းကမ္း သတ္မွတ္ေပးၿပီးေတာ့ (Unitary State) လူမ်ဳိးႀကီးတစ္မ်ဳိးတည္းဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိးေတာ့ ေထာင္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ျပည္ေထာင္စု သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ရမွာပဲ” လို႔ ေျပာခဲ့တာ သမိုင္းရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၂၁ ရာစုပင္လုံရဲ႕ ပဲ့ကိုင္ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္) နဲ႔ ‘၂၀ ရာစုပင္လုံ’ ကို ကိုယ္နားလည္ခ်င္သလို နားလည္ေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြအၾကား တစ္သားတည္း ျဖစ္ဖို႔၊ ၾကားစကား (ၿဗိတိသွ်အရာရွိ မစၥတာ စတီဗင္လို ႏိုင္ငံျခားတို႔ရဲ႕ ၾကားစကား) ေတြကိုလည္း သတိထား ေရွာင္တတ္ရွားတတ္ဖို႔ ပညာရွိမ်ားကို အသိေပးလိုပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို တကယ္ခ်စ္တဲ့သူ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခ်စ္တဲ့သူ (ႏိုင္ငံေရးအရ NLD ပါတီကို ဝင္ၿပီး ေထာက္ခံဝန္းရံသူ) ပါတီထဲ မဝင္ေပမယ့္ ေထာက္ခံၾကသူေတြ ကံသုံးပါး မဟုတ္ေတာင္ တစ္ပါးပါးနဲ႔ေတာ့ တာဝန္ေက်ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို မုန္းသူေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မုန္းသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ NLD ပါတီကို လက္မခံၾကသူေတြ၊ အတိုက္အခံ ပါတီဝင္ေတြကလည္း ကံသုံးပါး၊ တစ္ပါးပါးနဲ႔ ‘ႏိုင္ငံေရးအာဏာဟာ သာမည ႏိုင္ငံအခ်ဳပ္အျခာနဲ႔ နယ္နိမိတ္ တည္တံ့ခိုင္မာေရးသာ အဓိက’ ဆိုတဲ့ စိတ္ထားၿပီး ႏိုင္ငံနဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ကင္ဆာေရာဂါလို ႏိုင္ငံေရးဗ်ဴဟာမ်ဳိးသုံးၿပီး ျပည္ပက ပေယာဂ လက္တံေတြနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရစ္အပတ္ေတြကို အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုက မခံမိၾကဖို႔၊ ခံမိၿပီ ဆိုရင္လည္း ခြဲစိတ္ကုသပစ္ၾကဖို႔၊ ျပည္တြင္းမွာ နည္းလမ္းေပါင္းစုံနဲ႔ ရွိေနၾက၊ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ဧည့္ႏိုင္ငံသားေတြကလည္း ကိုယ့္ဝမ္းစာ ကိုယ့္စီးပြားကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ရွာေဖြစားေသာက္ၾကဖို႔၊ ကိုယ္ထမင္းစားေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို သစၥာမေဖာက္ၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ဒုတိယ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ျဖစ္တည္လာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ ဒီေန႔တည္ရွိဆဲ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးရဲ႕ ပကတိအခ်ိန္အထိ သမိုင္းမွန္မ်ားကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြက ကိုယ့္အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တတိယ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာေအာင္ တည္ေထာင္ႏိုင္ဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အာေဘာ္ျဖစ္တဲ့ ‘ကိုယ့္တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုအားလုံး တိုင္းျပည္ေကာင္းစားဖို႔မွာ၊ ကိုယ့္အားနဲ႔ကိုယ့္ တာဝန္မွန္သည္’ ဆိုတဲ့ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေတးသီခ်င္း စာသားအတိုင္း ‘အအိပ္’ ကအစ ‘ၿခိဳးၿခံေခြၽတာ’ ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ျပည္ပပေယာဂ ကင္းရွင္းစြာ ဝန္းရံေပးၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
ဖိုးေသာၾကာ (ေခတ္+မိုး)
အေထာက္အတို။ ။ (၁) ဦးေရႊအုန္း (ရပ
No comments:
Post a Comment