ကခ်င္စစ္ေဘးေရွာင္ဒုကၡသည္မ်ား NLD အစိုးရကိုအားကိုးတႀကီးေမွ်ာ္လင့္ || သတင္းေဆာင္းပါး ||

ကခ်င္စစ္ေဘးေရွာင္ဒုကၡသည္မ်ား NLD အစိုးရကိုအားကိုးတႀကီးေမွ်ာ္လင့္

|| သတင္းေဆာင္းပါး ||

ရြယ္ဂ်ာဟာ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္က သူတို႔ရြာ အနီးဝန္းက်င္မွာ အစုိးရတပ္နဲ႔ ကခ်င္
လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ (KIA) တို႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲေတြ ျပင္းထန္ေနတဲ့ၾကားက
ထြက္မေျပးဘဲ အိမ္မွာေျခာက္လ ေက်ာ္ တင္းခံၿပီးေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာပဲေမြး၊
ဒီေနရာမွာပဲႀကီးျပင္း၊ လယ္ယာလုပ္တဲ့ ခင္ပြန္းသည္၊ ကေလးငယ္တစ္ဦးတို႔နဲ႔အတူ
ဘဝေလးတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။

“ဒါေပမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြက ကခ်င္ေတြဆို KIA နဲ႔ ပတ္သက္မႈ ရွိေနတယ္လို႔ ျမင္လာ
တယ္။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေၾကာင့္ KIA ဆိုၿပီး စြပ္စြဲရင္ ဘာမွ စုံစမ္းစစ္ေဆးျခင္း
မရွိဘူး။ ဖမ္းတာပဲ”လ ို႔ ရြယ္ဂ်ာကေျပာပါတယ္။

ခင္ပြန္းသည္ ဒီလိုလိမ္လည္ တိုင္ၾကားခံရမွာစိုးတာရယ္၊ အဲဒီတုန္းက သူ႔မွာ ဒုတိယ
ကေလးကို ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာ လြယ္ထားရတာ ရယ္တို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့
၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ မတ္လမွာတာ ေလာႀကီးရြာကေန ကားနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ သြားရတဲ့
ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ကို ထြက္ခြာခဲ့ရတယ္။ စိန႔္ေပါလ္ဂ်န္မိုင္ေကာင္း ဒုကၡသည္စခန္းကို
ေရာက္ရွိၿပီး ႏွစ္ပတ္အၾကာမွာ သူတို႔ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ ကေလးကို ေမြးပါတယ္။

“ဒီေနရာမွာ ဒီေလာက္ၾကာၾကာေနရမယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူး” လို႔ သက္ငယ္၊ ဓနိေတြနဲ႔
ကာရံထားၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းရဲ႕ အစည္းအေဝးခန္းအျဖစ္ အသုံးျပဳတဲ့ ေနရာမွာ
သူကေျပာျပပါတယ္။ ဒီဒုကၡသည္စခန္းေလးဟာ ကတ္သလစ္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း က
တည္ေထာင္ထားတဲ့ က႐ုဏာျမန္မာ လူမႈကူညီေရးအသင္းရဲ႕ အေထာက္အပံ့ေတြနဲ႔
အဓိက ရပ္တည္ေနတာျဖစ္ၿပီး ဒီႏွစ္ဆိုရင္ ရြယ္ဂ်ာဟာ စခန္းတာဝန္ခံအျဖစ္
ထမ္းေဆာင္ေနတာပါ။

သူတို႔ရြာနား တိုက္ပြဲေတြ မျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ အစုိးရစစ္တပ္ ရွိေနတာရယ္၊
အႏွံ႔အျပား ေထာင္ထားတဲ့ မိုင္းေတြ ဆက္ရွိေနတာေတြရယ္ကို ေၾကာက္တာေၾကာင့္
သူတို႔ မိသားစုရြာကို မျပန္ရဲၾကေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနအိမ္ကေန႔ စြန႔္ခြာလာၿပီး
ကတည္းက ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ရြယ္ဂ်ာ့မွာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိလာပါၿပီ။

“ကၽြန္မ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက မဲမထည့္ခဲ့ဘူး၊ ကိုယ္ထည့္လည္း မထူးျခားဘူး
ဆိုၿပီးေတာ့။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အေစာႀကီး အိပ္ရာကထၿပီး မဲသြားေပးတယ္။
ထင္ထားတဲ့အတိုင္းဘဲ NLD နိုင္လို႔ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ဦးစားေပးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲလိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္” လို႔
နိုဝင္ဘာ ၈ ရက္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ အနိုင္ရခဲ့တဲ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ရည္ညႊန္းေျပာပါတယ္။

ကြ်န္မေတြ႔ဆုံ ေျပာဆိုခဲ့ရတဲ့ စစ္ေဘးေရွာင္ ဒုကၡသည္ေတြအားလုံးမွာ ဒီလို
ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အစိုးရတပ္ေတြနဲ႔ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္
တပ္ဖြဲ႔ေတြအၾကား တိုက္ပြဲျပန္စတာ ငါးႏွစ္နီးပါးရွိခဲ့ျဖစ္လို႔ NLD အစိုးရအေနနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္၊ စစ္တပ္ေတြကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းၿပီး
ရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ အိမ္ျပန္နိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမၽွာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။ တစ္ဖက္ႏွင့္
တစ္ဖက္ ကာလရွည္ၾကာ မေက်နပ္မႈေတြေၾကာင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာ
တူညီခ်က္ ၁၇ ႏွစ္ အၾကာမွာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ၿပီး ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမွာ ကခ်င္ျပည္
နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းေတြမွာ တိုက္ပြဲေတြ ျပန္လည္ျဖစ္ပြားခဲ့ရာကေန
အရပ္သားတစ္သိန္းခန႔္ အိုးအိမ္စြန႔္ခြာ ထြက္ေျပးခဲ့ရတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔
ၾကန္႔ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ အစိုးရနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြရဲ႕
ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေနရာေတြမွာ ခိုလႈံၾကတဲ့ ဒီစစ္ေဘးေရွာင္ ဒုကၡသည္ေတြဟာ
ယုံၾကည္မႈ က်ဆင္းလာၾကပါတယ္။

“ဒီစခန္းေတြမွာေနရတာ ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ၿငီးေငြ႕လာတယ္၊
အလုပ္အကိုင္ဆိုလည္း အနီးအနားမွာ မရွိဘူး။ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ ဆိုေတာ့
လည္း ေျမအခက္အခဲရွိေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။ ျပည္ပက ကူညီတာေတြလည္း
ေလ်ာ့က်လာေတာ့ တကယ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မျဖည့္ဆည္း ေပးနိုင္တာေတြ
ရွိလာတယ္။ အားလုံးက မေရမရာဆိုေတာ့ ကူညီသူေတြလည္း လက္ပန္းက်လာ
တယ္၊ ဒုကၡသည္ေတြလည္း စိတ္ဓာတ္က်လာတယ္” လို႔ ေမတၱာေဖာင္ေဒးရွင္းမွ
ေဒၚအိျဖဴေအာင္က ေျပာပါတယ္။

ဒီေဖာင္ေဒးရွင္းဟာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ အင္အား အႀကီးမားဆုံးေသာ NGO အဖြဲ႕အစည္း
တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္က ဒုကၡသည္ေတြအေပၚ အေရးေပၚ အကူအညီေပးေရး
လုပ္ငန္းေတြကို ၂ဝ၁၁ ကတည္းက စတင္လုပ္ေဆာင္ေနတာပါ။ ဒီစခန္းေတြမွာ
လည္း အမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကလည္း ျဖစ္ေပၚေနပါေသးတယ္။
ခင္ပြန္းသည္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ စိတ္မေက်နပ္မႈကို ဇနီးသည္အေပၚမွာ ပုံခ်၊
အၾကမ္းဖက္ တာေတြက အမ်ားဆုံး ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေဒၚအိျဖဴေအာင္က ေျပာပါ
တယ္။

ေမတၱာေဖာင္ေဒးရွင္းက ဒုကၡသည္စခန္း ၄၁ မွာ ၂ဝ၁၄ ဧၿပီကေန ၂ဝ၁၅ မတ္လ
အထိ ၁၅ လၾကာ ကာလအတြင္း အမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ ႏွိပ္စက္ခံရမႈေပါင္း
၅၈၃ ခု စာရင္းရရွိထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီစစ္ေရွာင္ ဒုကၡသည္ေတြဟာ
ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္အေပၚ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနတာဟာ အရမ္းအံ့ၾသစရာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး။ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူ ေတြကေတာ့ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္
ေဒသေတြမွာ NLD ပါတီ အႀကီးအက်ယ္ အနိုင္ရသြားတာကို အံ့အား သင့္သြားၾကပါ
တယ္။ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္အတြက္ ကခ်င္ျပည္နယ္ မဲဆႏၵ
နယ္ သုံးဆယ္မွာ ၂၂ ေနရာအတြက္ NLD အနိုင္ရခဲ့သလို ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္မွာ
လည္း ေနရာထက္ဝက္ေက်ာ္ နိုင္တာေၾကာင့္ ဗဟိုအဆင့္နဲ႔ ျပည္နယ္အဆင့္ေတြမွာ
အခိုင္အမာ ေထာက္ခံမႈရရွိခဲ့တာပါ။

“ေမၽွာ္လင့္တာက အစိုးရအသစ္ကို ေမၽွာ္လင့္ေနတာေပါ့။ စစ္ေျပးေတြေရာ၊ အားလုံး
ေရာ၊ လူမ်ိဳးဘာသာ မခြဲျခားဘဲ အကုန္လုံးကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
တည္ေထာင္ေပးမယ္လို႔ ေမၽွာ္လင့္တယ္” လို႔ ေဒၚရြယ္ဂ်ာရဲ႕ ဇာတိရြာမွ အသက္
ေလးဆယ္ အရြယ္ ေဒၚဂါးခြန္ရာက ေျပာပါတယ္။

* ထိခိုက္သြားတဲ့ ဘဝေတြ *

တိုက္ပြဲေတြ ျပန္လည္စျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားဟာ ေနရာ
အခက္အခဲ ျဖစ္လာသလို မိုးတြင္းမွာ ေရႀကီးမႈကိုလည္း ႀကံဳေတြ႕ရပါတယ္။
ေႏြရာသီမွာေတာ့ မခံမရပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပူပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ အကူအညီ
အေထာက္အပံ့ေတြ ရရွိမႈနည္းလာသလို အနာဂတ္ဟာလည္း မေသခ်ာပါဘူး။
ဒီဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီဖို႔ ေဒၚလာသန္း ေလးဆယ္ လိုအပ္ေနတဲ့ ကုလသမဂၢ
ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာ အစီအစဥ္ကလည္း အစားအစာမေပးေတာ့ဘဲ ေငြစတင္
ေပးေနပါၿပီ။ အစိုးရရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ အျပင္ဘက္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္ စခန္းေတြ
ဟာ ေဝးလံေခါင္ဖ်ားတဲ့ အရပ္မွာရွိေနၿပီး အကူအညီရရွိမႈလည္း နည္းေနတာေၾကာင့္
အေျခအေနေတြက ပိုမိုဆိုရြားေနတာပါ။ အေျခအေနေတြ သည့္ထက္ ပိုဆိုးလာမွာ
ကိုလည္း စိုးရိမ္ေနၾကပါၿပီ။

“ဒီမွာကေတာ့ ဝင္ေငြမရွိဘူး၊ ထြက္ေငြပဲရွိတယ္” လို႔ အသက္ ေလးဆယ္အရြယ္
လေတာင္ခြန္ရာက ေျပာပါတယ္။

“ကၽြန္မမွာ ကေလး ရွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကၽြန္မေယာက္်ားက မႏွစ္ကဆီးခ်ိဳျဖစ္
လို႔…အလုပ္ၾကမ္းလည္း မလုပ္နိုင္ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ေန႔စားလုပ္ဖို႔ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္း
ေတြနဲ႔ ထြက္သြားေလရဲ႕” လို႔ ဆိုပါတယ္။

အလုပ္လုပ္ဖို႔ သူတို႔ ဝန္မေလးေပမယ့္ အလုပ္အကိုင္ အလြန္ရွားပါးတယ္လို႔
စစ္ေဘးေရွာင္ ဒုကၡသည္ေတြက ဆိုပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ
အလုပ္သြားလုပ္မယ္ဆိုရင္ အမ်ားဆုံးအေနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို တစ္ေန႔
က်ပ္သုံးေထာင္၊ အမ်ိဳးသားဆိုရင္ တစ္ဦးကို ေျခာက္ေထာင္ေလာက္ ရတတ္တယ္။
အဲဒီေလာက္ မရတာလည္း ရွိၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

“အလုပ္ရွင္ေတြက ႏွိမ္ၾကတယ္။ 'နင္တို႔က အကူအညီရေနတာ။ ႏွစ္ေထာင္ပဲ
ေပးလည္းရတယ္' လို႔ေျပာတယ္။ ကၽြန္မတို႔က ေၾကး (ေခ်း ) မ်ားလို႔ မရဘူး”လို႔
ေဒၚဂါးခြန္ရာက ေျပာပါတယ္။

အနည္းငယ္ ပိုႀကီးတဲ့ ဇီအြန္စခန္းမွာေတာ့ ဒုကၡသည္ ၇၁ဝ ေလာက္ကို
ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းအဖြဲ႔က အဓိကကူညီ ေထာက္ပံ့ထားပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြက
ကခ်င္႐ိုးရာ ေခါင္းေပါင္းေလးေတြကို ခ်ဳပ္ၿပီး ကေလးေတြကို ထိန္းရင္း ဝင္ေငြရွာပါ
တယ္။ ေခါင္းေပါင္းတစ္ခုက်ပ္ တစ္ရာရဖို႔အတြက္ မိနစ္ ေလးဆယ္ကေန ငါးဆယ္
အထိ ၾကာျမင့္တတ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြကေတာ့ ေက်ာင္းကထြက္ၿပီး ဝင္ေငြရမယ့္
အလုပ္ကို ရွာလုပ္ေနၾကပါတယ္။ အသက္ ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ ေဇာ္ဖန္းကေတာ့
သူ႔အေနနဲ႔ အထက္တန္းၿပီးေအာင္ ေက်ာင္းဆက္တက္ခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ က်ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ပညာေရးကို စြန႔္ခြာၿပီး
အျခားတစ္ၿမိဳ႕မွာ လယ္အငွား သြားလုပ္ေနပါတယ္။ သူလည္းပဲ ေရြးေကာက္ပြဲ
တုန္းက မဲမေပးခဲ့ပါဘူး။

“နိုင္ငံေရး စိတ္မဝင္စားတာလည္း ပါတယ္၊ အလုပ္မအားလို႔ မလာျဖစ္တာလည္း
ပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ အေျပာင္းအလဲကိုေတာ့ ေမၽွာ္လင့္ေနပါတယ္။ ဘာျဖစ္မလဲေတာ့
မွန္းလို႔မရဘူး” လို႔ ဆိုတယ္။

* ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ မလြယ္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြ *

ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ အရမ္းမႀကီးဖို႔ အကူအညီေပးေရး ဝန္ထမ္းေတြက သတိေပး
ထားပါတယ္။

“အစိုးရအသစ္ တက္ရင္လည္း ဒီတစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း အရမ္းႀကီးေျပာင္းသြားမယ္
မထင္ဘူး။ နိုင္ငံေရး အေျခအေန ေကာင္းသြားလို႔ ျပန္လို႔ရၿပီဆိုရင္ေတာင္
အရင္ကအတိုင္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္နိုင္ဖို႔ အတြက္ အကူအညီကေတာ့ ကၽြန္မတို႔
လုပ္ေပးေနရဦးမွာပဲ” လို႔ ေမတၱာေဖာင္ေဒးရွင္းမွ ေဒၚအိျဖဴေအာင္က ေျပာပါတယ္။

အိမ္ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ဖြင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလးေလးေယာက္အေမ အသက္ ၃၉
ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚလုဆန္ကေတာ့ ထြက္ေျပးလာၿပီး လအနည္းအၾကာမွာ ျမစ္ႀကီးနား
ၿမိဳ႕ရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ သူတို႔အိမ္ကို ဒုကၡသည္စခန္းကေန ခဏျပန္သြားဖို႔
အတြက္ ေထာက္ခံခ်က္ေတြ၊ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးယူၿပီး ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသးတယ္
လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူကရြာမွာ ဆိုင္ကိုေရာ၊ တင္းေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီ က်န္ခဲ့တဲ့ စပါးေတြကို
ေရာ စြန႔္ခြာၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့ရသူပါ။

“ဘာမွမက်န္ဘူး။ စပါးေတြလည္း အကုန္ကုန္။ ပစၥည္းအေကာင္းေတြဆို အကုန္ယူ
သြားၾကတာ။ ေနာက္မွၾကားတာက စစ္တပ္က ယူသြားတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္” လို႔
သူကအသံေတြ တုန္လာရင္း ေျပာျပပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ဒဏ္ရာေတြကိုလည္း ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသဖို႔ လိုေနပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိသားစုေတြ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရသလို အားလုံးနီးပါးမွာ လက္ဗလာ
ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ ရြာအနီးနားနဲ႔ တစ္ရြာတည္း ေနတဲ့သူေတြ ႏွိပ္စက္ခံရတာ၊
ဒုကၡိတျဖစ္သြားတာ၊ အသတ္ခံရတာေတြကို ၾကားသိေနရပါတယ္။ အမ်ားစုက
အစုိးရစစ္တပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားရတာဆိုတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္လည္း
အစိုးရတပ္ေတြအေပၚမွာ ရြံေၾကာက္ႀကီး ျဖစ္ေနသလို အျခား တိုင္းရင္းသား
ေတြလည္း စုေပါင္းေနထိုင္တဲ့ ဒီရြာေတြမွာ အခ်င္းခ်င္း ယုံၾကည္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆုံး
ေနပါၿပီ။

အသက္ ၇၄ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ဦးကြမ္ေဘာလကေတာ့ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္
စစ္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာ ဒီလိုႏွိပ္စက္ခဲ့တာေတြကို ၾကားခဲ့တယ္လို႔
ဆိုပါတယ္။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ဗမာတိုင္းရင္းသားေတြ ေနထိုင္တဲ့ သူတို႔ရြာမွာ တိုက္ပြဲေတြ
မျဖစ္ခင္က ျပည္သူေတြဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထိုင္သလို ခရစ္ယာန္
ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း တို႔ဟာလည္း လမ္းကေလး
သာ ျခားၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရိွၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အခုအခါမွာေတာ့ ရြာအမ်ားအျပားမွာ KIA ရဲ႕ အႏၲရာယ္က ကာကြယ္ဖို႔ ရွမ္းနဲ႔ ဗမာ
တိုင္းရင္းသားေတြဟာ အစိုးရေပးထားတဲ့ လက္နက္ေတြရရွိၿပီး ျပည္သူ႔စစ္ေတြ
ျဖစ္ေနပါၿပီလို႔ စစ္ေဘးေရွာင္ ဒုကၡသည္မ်ားက ေျပာပါတယ္။ ေဒၚလုဆန္ကေတာ့
NLD နဲ႔ ယခုေနျပည္ေတာ္မွာ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံကို တက္ေရာက္
ေနတဲ့ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေမတၱာရပ္ခံေပးပါလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

“ခုနစ္ႏွစ္ဆိုေတာ့ ရြာေတြလည္း ပ်က္ကုန္ၿပီ။ ကေလးေတြ ေရွ႕ေရးလည္း မေကာင္း
ဘူး။ စစ္ေရွာင္ေတြလည္း အရမ္းဒုကၡ ေရာက္တယ္။ ခ်ထားတဲ့ စစ္တပ္ေတြလည္း
အျမန္သိမ္းေပးပါ။ ေနာက္ၿပီး ျပန္လည္ ေနရာခ်ထားေရး၊ မိုင္းရွင္းေပးေရးေတြလည္း
လုပ္ေပးပါ။ ကၽြန္မတို႔က အရမ္းျပန္ခ်င္ၿပီ”

သင္းလဲ့ဝင္း/Myanmar Now
Photo - သင္းလဲ့၀င္း / Myanmar Now
The Ladies News Journal