ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ႏိုင္ငံေရးဘ၀အလြန္

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ႏိုင္ငံေရးဘ၀အလြန္ ▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄ ®®®®®®®®®®®®® ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ တစ္ေလာက အသစ္စက္စက္အေရြးခံရတဲ့ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္တစ္ဦးနဲ႔ ဧည့္ခံပဲြတစ္ခုမွာ ဆုံခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ပညာတတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ၿပီး အရည္အခ်င္းအျပည့္အဝနဲ႔။ သူနဲ႔ စကားေျပာရင္း သူက ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေမးခြန္းဟာ လြယ္သေယာင္ျဖစ္ေပမယ့္ အင္မတန္မွ ေလးနက္ၿပီး မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလမွာ စဥ္းစားရမယ့္ ကိစၥတစ္ခု ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးဟာ Professional ႏုိင္ငံေရးသမား ျဖစ္သင့္သလားလုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေမးခဲ့ပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က ျပည္သူကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့သူတစ္ေယာက္၊ ျပည္သူ႔အေပၚ တာဝန္ ေက်ပြန္္ဖုိ႔ ႏုိင္ငံေရးကုိပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္သင့္သလားဆုိတဲ့ ေမးခြန္း။ ကြၽန္ေတာ္က ႏုိင္ငံတကာမွာ ျဖစ္ေနတဲ့အေျခ အေနေတြကုိ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ တစ္ကမၻာလုံးမွာရွိၾက တဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြအနက္ ေရွးအက်ဆုံးၿဗိတိန္ႏုိင္ငံရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ကုိ ဥပမာေပးၿပီး ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ် လႊတ္ေတာ္ကုိ ''လႊတ္ေတာ္မ်ားရဲ႕မိခင္'' လုိ႔ တင္စားၿပီး ေခၚေဝၚၾကတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာရွိတဲ့ အမတ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးကုိပဲ သက္သက္လုပ္ကုိင္တဲ့သူေတြမဟုတ္ၾက ဘဲ ဆရာဝန္ေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြ၊ ပညာတတ္ေတြျဖစ္ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ အခုလုိ မိမိကြၽမ္းက်င္လိမၼာမႈ၊ သီးျခား ရပ္တည္မႈရွိတဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးကုိ လုပ္စားတာ မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူေတြအတြက္ အလုပ္အေကြၽးျပဳခ်င္တဲ့ အတြက္ အေရြးခံခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႐ႈံးသည္ျဖစ္ေစ ဟန္မပ်က္ဘဲ မိမိရဲ႕မူရင္းတာဝန္ အလုပ္အကုိင္ေတြ ကုိ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးကုိ ရာထူးမက္လုိ႔ ဝင္လုပ္တာမဟုတ္ဘဲ ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ ဝင္လုပ္ ၾကတာျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာလည္း အခုလုိပဲ က်င့္သုံးေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာ ေတာ့ အမတ္ေတြဟာ ဥပေဒကြၽမ္းက်င္တဲ့ ဥပေဒပညာ အရည္အခ်င္းရွိသူေတြမ်ားတာေတြ႕ရပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္တုိင္းဟာ ဥပေဒျပဳမ႑ိဳင္ျဖစ္တာမုိ႔ အခုလုိ ဥပေဒဘဲြ႕ရထားသူေတြ စုစည္းထားတာ အလြန္သင့္ျမတ္ လွပါတယ္။ ဥပေဒကုိ မသိတ့ဲ၊ မကြၽမ္းက်င္တဲ့သူေတြ ဥပေဒျပဳေနတာဟာ စဥ္းစားစရာတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ဟာ တကၠသုိလ္မွာ စီးပြားေရးပညာ၊ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံနဲ႔ ဒႆနိကဘာသာ ဘာသာတဲြသံုးခုကုိ အထူးျပဳၾကတာ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးမွာ တာဝန္ယူတဲ့သူေတြဟာ ကုိယ္ပုိင္ အလုပ္အကုိင္ကြၽမ္းက်င္မႈရွိခဲ့ရင္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္စားတာ ေလ်ာ့နည္းႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရး လုပ္တဲ့သူေတြဟာ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းအေပၚ မူတည္ ၿပီး မၿမဲတဲ့တရားကုိ အၿမဲရင္ဆုိင္ရမွာသာျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆုိတဲ့ ရာထူးကုိ တပ္မက္မေနဘဲ မိမိလုပ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ၿပီး ျပည္သူ ေထာက္ခံမႈမရခဲ့ရင္ မိမိမူရင္းအလုပ္အကိုင္ကုိ ျပန္ လည္ တာဝန္ယူသြားႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြ မွာ အေရြးမခံရရင္ လုပ္စရာ ဘာမွ်မရွိေတာ့တဲ့ ဘဝမ်ဳိး နဲ႔ ရင္ဆုိင္ရမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေစာေစာက ေမးတဲ့ေမးခြန္းကုိေျဖၿပီး တစ္ေန႔က ကြၽန္ေတာ္အလြန္ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား လွတဲ့ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရပါ တယ္။ သူကေတာ့ တျခားသူမဟုတ္ဘဲ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မစၥတာတုိနီဘလဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ကုလသမဂၢ အဖဲြ႕စည္းမွာ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး တာဝန္ယူခဲ့ပါ တယ္။ အႏွစ္ ၂ဝ နီးပါး လုပ္ကုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏုိင္င့ံ ေခါင္းေဆာင္အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြအနက္ ကြၽန္ေတာ္အထင္ႀကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးရွိပါတယ္။ တစ္ဦးကေတာ့ အေမ ရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ရွစ္ႏွစ္တာ သမၼတတာဝန္ယူခဲ့ တဲ့ ဘီလ္ကလင္တန္ျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတကလင္တန္ ဟာ ထူးခြၽန္တဲ့သူ၊ အေျပာအေဟာေကာင္းတယ္။ လူေတြ က်ေအာင္ ဆဲြေဆာင္ႏုိင္တယ္။ သူ႔လက္ထက္မွာ ဘတ္ဂ်က္ပုိေငြျပေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ တစ္ခု ေတာ့ရွိပါတယ္။ တစ္ဖက္က အခုလုိ ေအာင္ျမင္ေပ မယ့္ ေနာက္ပုိင္း ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ အက်င့္စာရိတၱ ေဖာက္ျပန္တာေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဇနီးဟာ သမၼတအေရြးခံဖုိ႔ ႀကိဳးစားလ်က္ရွိတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ သမၼတေဟာင္းေလးဦး သက္ရွိ ထင္ရွားရွိတယ္။ သူတုိ႔အားလုံးဟာ သမၼတစာၾကည့္တုိက္ ေတြ ထူေထာင္ၿပီး ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ သမုိင္းအေထာက္အထားေတြကုိ စုစည္း ေပးခဲ့ၾကတယ္။ သမၼတကလင္တန္က ကလင္တန္ ေဖာင္ေဒးရွင္းတည္ေထာင္ထားၿပီး က်န္းမာေရး၊ ပညာ ေရး၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိတယ္။ ေဟာေျပာပဲြေတြကုိလည္း ကမၻာလွည့္ၿပီး ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိတယ္။ ကုလသမဂၢ အဖဲြ႕အစည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပါဝင္ပတ္သက္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ မစၥတာတုိနီဘလဲကေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာဝန္ေပးျခင္းခံရသူျဖစ္တယ္။ သူက ထူးခြၽန္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိမ္ႀကိမ္ ေအာင္ျမင္ ခဲ့တယ္။ အမွန္ေတာ့ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံေရးဘဝမွာ လက္ယာပါတီ က ႏွစ္အေတာ္ၾကာ အာဏာရထားၿပီး ႏုိင္ငံေရးဘဝ ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားခဲ့တယ္။ အခုလုိ အေျခအေနကေန ေလဘာပါတီေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာတ့ဲ တုိနီဘလဲက ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ သူနဲ႔ အေမရိကန္သမၼတ ဘြတ္ခ်္ေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္တဲ့ ဒုတိယ အီရတ္စစ္ပြဲျဖစ္ခဲ့ၿပီး ယေန႔အခ်ိန္အထိ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွာ ျပႆနာေတြ ႀကီးမားလ်က္ရွိတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တုိနီဘလဲဟာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဘဝကေန အနားယူၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေတြ၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားလ်က္ရွိ တယ္။ အခုလုိ ႏုိင္ငံေရးမွာ တာဝန္ယူခဲ့သူေတြ သက္တမ္း ကုန္ဆုံးတဲ့အခါ ဘဝအသစ္ကုိ တည္ေထာင္ၾကတဲ့ ဥပမာ-သာဓကေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံအတြက္ အတုယူစရာေတြျဖစ္တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ လူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သက္တမ္းျပည့္တဲ့အထိ အသက္ ရွင္သန္ေနႏုိင္တုန္း ဘဝမ်ဳိးစုံ ေျပာင္းလဲရမွာသာ ျဖစ္တယ္။ေျပာင္းလဲႏုိင္မယ့္ အရည္အခ်င္းေတြရွိေအာင္ လည္း ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္မွာသာ ျဖစ္တယ္။ လူတုိင္းမွာ ေလာကကုိ ေပးဆပ္ႏုိင္ၾကသူ၊ အလွ ဆင္ႏုိင္ၾကသူေတြသာျဖစ္တယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ယုံၾကည္ တယ္။ ရာထူးႀကီးမွ၊ တာဝန္ႀကီးႀကီးယူမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ေနရာနဲ႔ကုိယ္ ေပးဆပ္ႏုိင္စြမ္းရွိၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏုိင္ငံအေပၚ တာဝန္ေက်ခဲ့သူ ေတြအေနနဲ႔ဆက္ၿပီး ႏုိင္င့ံအက်ဳိးကုိ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွာသာ ျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္သမၼတ ေဟာင္းျဖစ္သူ ဂ်င္မီကာတာဟာ ေလးႏွစ္ပဲ သမၼတ အျဖစ္ တာဝန္ယူခြင့္ရခဲ့တာ။ သူ႔ကုိ ေအာင္ျမင္တဲ့ သမၼတ စာရင္းထဲမထည့္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမၼတေဟာင္းျဖစ္ တဲ့ ဂ်င္မီကာတာဟာ အခုခ်ိန္မွာ တစ္ကမၻာလုံးက ၾကည္ညဳိေလးစားတဲ့ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးအျဖစ္ ရပ္တည္လ်က္ ရွိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ျပည္နယ္ျဖစ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာျပည္နယ္မွာ ကာတာစင္တာတည္ေထာင္ၿပီး တစ္ကမၻာလုံးမွာ ဒီမုိ ကေရစီျပန္႔ပြားေအာင္ ႀကိဳးစားလ်က္ရွိတယ္။ တစ္ဖက္ ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲေတြကုိ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ လုပ္ငန္း တာဝန္ကုိယူထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ မွာ ကာတာစင္တာက ေလ့လာသူေတြေရာက္ရွိခဲ့တယ္။ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြအနက္ ႏုိင္ငံေရးဘဝ အလြန္မွာ ထူးခြၽန္တဲ့သူက ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ဇြဲသတိၱေၾကာင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ကို မဟာမိတ္ ႏုိင္ငံေတြ အႏုိင္ရခဲ့တယ္လုိ႔ လက္ခံယူဆၾကတယ္။ ခ်ာခ်ီဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပတဲ့အခါ ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့ၿပီး ရာထူးကဆင္းခဲ့ရတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ကို ေအာင္ႏုိင္သူအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံရသူဟာ စစ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ေရြးေကာက္ ပြဲမွာ မ႐ႈံးႏုိင္ဘူးလို႔ လူတိုင္းထင္ေၾကးေပးၾကေပမယ့္ သူ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်ာခ်ီဟာ ႏုိင္ငံေရးသမား ဘဝကေန သမုိင္းပညာရွင္အျဖစ္ အသြင္ကူးခဲ့ၿပီး စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရးသားျပဳစုႏုိင္ခဲ့တယ္။ ခ်ာခ်ီ ကို စဥ္းစားတဲ့အခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သြားသတိရမိ တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့အခါ ႏုိင္ငံေရး ဆက္မလုပ္ ေတာ့ဘဲ စာေရးဆရာလုပ္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့တာကုိ မွတ္သားခဲ့ရတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ကာလအကန္႔အသတ္န႔ဲ လုပ္တာဟာ သင့္ျမတ္လွပါတယ္။ မိမိတတ္ႏုိင္သမွ် အလုပ္အေကြၽးျပဳၿပီး အခ်ိန္တန္ရင္ ဘဝေက်ာင္းႏုိင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုမွာျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလို႔ေျပာတဲ့ ေနရာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပီး ဥပေဒျပဳမ႑ိဳင္မွာ တာဝန္ယူၾကသူေတြရွိသလို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္မွာ တာဝန္ယူတဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္။ ဒီကိစၥန႔ဲပတ္သက္ ၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ က်င့္သံုးတဲ့စနစ္ဟာ အတုယူစရာေကာင္းလွပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ဝန္ႀကီးေတြ ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တဲ့သူေတြမဟုတ္ဘဲ ေရြးေကာက္ခံ တဲ့ သမၼတလုပ္သူက သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ တုိက္႐ိုက္ခန္႔ထားတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ သမၼတအေနန႔ဲ ယခုလို ေရြးခ်ယ္ ထားရာမွာ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အရည္အခ်င္း လုပ္ရည္ ကိုင္ရည္ကိုၾကည့္ၿပီး ခန္႔ထားၾကတယ္။ တာဝန္ေပး ခန္႔တဲ့သူဟာ သူ႔ရဲ႕ပါတီဝင္ ဟုတ္ မဟုတ္ကို အဓိက မထားဘဲ ကြၽမ္းက်င္တဲ့အတတ္ပညာရွင္၊ အသိပညာရွင္ ေတြကိုဦးစားေပးၿပီး တာဝန္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဝန္ႀကီးေတြဟာ ဝန္ႀကီးသက္တမ္းကုန္ဆံုး တဲ့အခါ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ပါေမာကၡေတြအေနန႔ဲ တာဝန္ျပန္ယူၾကၿပီး မိမိရထားတဲ့ ဗဟုသုတအေတြ႕အႀကံဳ ေတြကို လူငယ္ေတြကိုလက္ဆင့္ကမ္းတယ္။ ေနာင္အစိုးရ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လို႔ တာဝန္ေပးျပန္ရင္ တကၠသိုလ္က ထြက္ခြာၿပီး ဝန္ႀကီးတာဝန္ယူၾကျပန္ေရာ။ တခ်ဳိ႕က် ေတာ့လည္း ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေတြ ျပန္လုပ္ၾကတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ ဘုတ္အဖဲြ႕ေတြမွာ တာဝန္ယူၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာေတာ့ တစ္လမ္းသြားပဲရွိတယ္။ တကၠသိုလ္က ဆရာ ဆရာမေတြ၊ ဝန္ႀကီး၊ ဒုတိယဝန္ႀကီး တာဝန္ေတြယူၿပီးတဲ့အခါ တကၠသိုလ္ကိုျပန္ၿပီး တာဝန္မယူၾကဘူး။ ယူခြင့္မရွိလို႔လား၊ မယူခ်င္လို႔လား ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အခုလို ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္လုပ္ႏုိင္ တာကို အားေပးခ်င္တယ္။ တကၠသိုလ္က ရထားတ့ဲ အေတြးအေခၚေတြကို လက္ေတြ႕မွာအသံုးခ်ႏုိင္သလို လက္ေတြ႕ဗဟုသုတေတြကိုအေျခခံၿပီး သီအိုရီအသစ္ ေတြ ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ကာလမွာ တစ္ခ်ိန္ တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးတ့ဲ အေတြ႕အႀကံဳေတြမ်ဳိးစံုန႔ဲ ရင္ဆုိင္ ေနတဲ့ေနရာမွာ ႏုိင္ငံေရးဘဝအလြန္ဆိုတာကို စဥ္းစား ၾကဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံ့တာဝန္ေတြကို ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိး န႔ဲယူခဲ့ၾကသူေတြမွာ အဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳ ဗဟုသုတေတြ စုစည္းထားပါတယ္။ ဒါေတြကို တုိင္းျပည္ အတြက္ က်ရာေနရာက အသံုးျပဳဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ အမွန္ေတာ့ေပးဆပ္မႈဟာ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးန႔ဲ ေဖာ္ထုတ္ ႏုိင္မွာသာျဖစ္တယ္။ ရာထူးအာဏာဆိုတာက တစ္ခဏ ပါ။ လူတုိင္းဒီခရီးကို ေလွ်ာက္ရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ က ဘာသာေရးအလုပ္ကိုပဲ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ေျပာၾက တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီေရြးခ်ယ္မႈဟာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ပါ။ အသက္အရြယ္ရလာၿပီမို႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ မွာ တရားဓမၼန႔ဲေမြ႕ေလ်ာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ထားဟာလည္း ျမင့္ျမတ္လွပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေလာကသား တစ္ေယာက္အေနန႔ဲ ေစာဒကတက္ခ်င္တာက တရားဓမၼ အားထုတ္မႈကို မိမိလုပ္ေနတဲ့တာဝန္န႔ဲတြဲဖက္ၿပီးလုပ္ေစ ခ်င္တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူတုိင္းဟာ မိမိသမိုင္းကို မိမိပဲ ေရးသားတာပါ။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာဟာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု ေၾကာင့္ မေနသာဘဲ ဝင္လုပ္ရတာမ်ဳိးျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္တန္ ရင္ မိမိအေနန႔ဲ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအေပၚ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း န႔ဲအေၾကြးဆပ္ႏုိင္မလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၾကရမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးန႔ဲပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္အႏွစ္သက္ဆံုးေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုက (Politics is the out of the Possible) ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္တာကိုသာ ရေအာင္ႀကိဳးစားတဲ့ သိမ္ေမြ႕လွတဲ့ အလုပ္တစ္ခုလို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ ျဖစ္သင့္တာကိုသာ အာ႐ံုျပဳျခင္း မျပဳဘဲ ျဖစ္ႏုိင္တာကို အာ႐ံုျပဳရမွာျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးဘဝအလြန္ဟာ အလြန္မွ အေရးႀကီးလွ ပါတယ္။ အခုလို သမိုင္းမွာ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူး တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးဘဝအလြန္အတြက္ စဥ္းစားၾကရေတာ့မွာသာျဖစ္တယ္။ ။ MOI