မန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အေကာင္းဆံုးေမွ်ာ္လင့္အားထားရာ ----------------------------------------------------------------------

ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အေကာင္းဆံုးေမွ်ာ္လင့္အားထားရာ ---------------------------------------------------------------------- ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနႏွင့္ ဆယ္စုႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္စာ နီးပါး ရွည္ၾကာခဲ့သည့္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားကို အဆံုးသတ္ေစႏိုင္ၿပီး သမုိင္းဝင္မည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိင္ ရာ သေဘာတူညီခ်က္ကိုရရွိရန္ လက္တစ္ကမ္းသာ လိုပါေတာ့ သည္။ ဩဂုတ္လတြင္ တပ္မ ေတာ္အပါအဝင္ ျမန္မာ့အစိုးရ ဘက္မွ ကိုယ္စားျပဳပုဂၢိဳလ္ခုနစ္ဦး ခန္႔သည္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုကာ ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာ တူစာခ်ဳပ္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ား ကို အၿပီးသတ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါ သည္။ စာေရးသူကိုယ္တုိင္ အစိုးရ အား အႀကံျပဳေျပာဆုိကူညီေပးခဲ့ ရသည့္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ပစ္ခတ္တုိက္ ခိုက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာစာခ်ဳပ္ကို ေဆြးေႏြးရာတြင္ တစ္ႏွစ္ခြဲနီးပါးမွ် ၾကာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ ခဲ့ရၿပီး ႏွစ္ဖက္စလံုးမွလည္း ခက္ ခဲျပင္းထန္ေသာညႇိႏိႈင္းမႈမ်ားလုပ္ ေဆာင္ခဲ့ရပါသည္။ ယင္းစာခ်ဳပ္ မွာ တပ္မေတာ္က႑ႏွင့္ ႏုိင္ငံ ေရးက႑ဆုိင္ရာ ေဆာင္ရြက္ ခ်က္မ်ားအၾကား ႐ႈပ္ေထြးေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ပါရွိသည့္ အတြက္ ႐ိုးရွင္းလြယ္ကူေသာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ စာခ်ဳပ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ကာလရွည္ ၾကာ သေဘာကြဲလြဲခဲ့ၾကသည့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥ ရပ္မ်ားအျပင္ ပစ္ခတ္တုိက္ခိုက္မႈ မ်ားကို လံုးဝရပ္တန္႔ႏုိင္မည့္ ႏုိင္ငံ ေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္လည္း တရားဝင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာ တူညီခ်က္တစ္ရပ္ရရွိရန္ ေဆြး ေႏြးျခင္းမ်ားျပဳႏုိင္မည့္ ကနဦးစံ ႏႈန္းထားမ်ားပါဝင္ပါသည္။ အေရးႀကီးသည့္ေမးခြန္းမွာ မည္သည့္အဖြဲ႕အစည္းက တစ္ ႏုိင္ငံလံုးပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈရပ္စဲ ေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္တြင္ ပါဝင္ လႈပ္ရွားေဆြးေႏြးလာမည္ဆုိ သည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အစိုး ရဘက္မွ ေတာင္းဆုိသည္မွာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရာတြင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ေရးဆုိင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္ ရထားၿပီးသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း ၁၅ ဖြဲ႕ျဖင့္သာ ကနဦးလက္မွတ္ေရးထိုးထားရန္ ျဖစ္သည္။ အစိုးရက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရာတြင္ လတ္တေလာ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ပဋိပကၡျဖစ္ခဲ့ေသာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ငယ္သံုးဖြဲ႕ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္မဟုတ္သည့္ တုိင္း ရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းအခ်ိဳ႕ကို ခ်န္လွပ္ထားလိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ ၁၅ ဖြဲ႕က မည္မွ်လိုလို လားလား လက္မွတ္ေရးထိုးမည္ ကသာ အဓိကျဖစ္သည္။ သို႔ရာ တြင္ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ မေတာ္ (KIA)အေနျဖင့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က တပ္မေတာ္ႏွင့္ ေရကုန္ ေရခန္းတုိက္ခိုက္ေသာ တုိက္ပြဲ မ်ားေၾကာင့္ ၎တို႔အတြက္ ခက္ ခဲႏုိင္ပါသည္။ ‘ဝ’ ျပည္ေသြးစည္း ညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႕ကလည္း ကိုယ္ ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအျပည့္အဝရရွိ လ်က္ရွိသည္ကို ေပ်ာ္ေမြ႕ေန ေသာေၾကာင့္ ၎၏ ယင္းအထူး အခြင့္အေရးမ်ား ဆံုး႐ႈံးသြားရ မည္ကို စိုးရိမ္ပူပန္လ်က္ရွိသည္။ ယခုကဲ့သို႔ အေရးတႀကီး ကာလတြင္ ႏုိင္ငံတကာက ႏုိင္ငံ လံုးဆုိင္ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္အတြက္ ဖိအား မ်ား ေပးသင့္ၿပီးယင္းလုပ္ငန္းႀကီး အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ အေကာင္အ ထည္ေဖာ္ႏုိင္ေရးအတြက္ တတ္ အားသည့္ဘက္မွကူညီရန္ အ ဆင္သင့္ ျဖစ္ေနသင့္ပါသည္။ တိုက္ပြဲမ်ားကို တရားဝင္ အၿပီး သတ္ရပ္ဆုိင္းႏုိင္ျခင္းမရွိလွ်င္ ဒီမို ကေရစီေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊ စီးပြား ေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမ်ားရွိေစသည့္တုိင္ ေအာင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ေရွ႕ ေလွ်ာက္ရန္ မည္သို႔မွမျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ထံမွ လြတ္ လပ္ေရးရရွိခဲ့သည္။ ျပည္တြင္း စစ္သည္လည္း လြတ္လပ္ေရးရ ၿပီး လအနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး အစိုးရအေန ျဖင့္ ကြန္ျမဴနစ္သူပုန္မ်ားအား ပြဲဦး ထြက္ႏွိမ္နင္းခဲ့ရသည္။ ထို႔ေနာက္ အျခားေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမ်ား (အမ်ားအားျဖင့္ တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုလက္နက္ကိုင္မ်ား)ကို တိုက္ခိုက္ႏွိမ္နင္းခဲ့ရသည္။ ယေန႔တြင္ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်း ရြာျပည္သူ႔စစ္မ်ားႏွင့္ တစ္ဒါဇင္ မကေသာ တုိင္းရင္းသားလက္ နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားရွိေနသည္။ ယင္းတုိ႔ထဲမွ အာဏာအႀကီးဆံုး ျဖစ္ေသာ ‘ဝ’ ျပည္ေသြးစည္းညီ ၫြတ္ေရးအဖြဲ႕ (UWSA)တြင္ လက္နက္ကိုင္တပ္သားေပါင္း အနည္းဆံုးႏွစ္ေသာင္းခန္႔ရွိသည္။ တုိက္ပြဲမ်ားသည္ တ႐ုတ္ႏွင့္ ထိုင္းနယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္ရွိ တုိင္းရင္း သားမ်ားအတြက္ လူေနမႈပံုစံတစ္ ခုျဖစ္လာခဲ့သည္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲမႈမ်ားျပဳလုပ္လိုက္၊ ခ်ိဳးေဖာက္လုိက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ႏွစ္ဖက္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား တြင္ မယံုၾကည္မႈမ်ား ျမင့္တက္လ်က္ျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး က်င္းပ ရန္ လအနည္းငယ္သာလိုေတာ့ သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးသို႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ႏုိင္မည့္ အခြင့္အေရးသည္လည္း အခ်ိန္ အနည္းငယ္သာက်န္ရွိေတာ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးစြမ္းအင္မ်ားသည္ ေရြးေကာက္ပြဲမဲဆြယ္မႈမ်ားႏွင့္ သမၼတေလာင္းေရြးခ်ယ္မႈဆီသို႔ သာ အာ႐ံုရွိၾကသည္။ ႏုိင္ငံလံုး ဆုိင္ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ေရးထိုးျခင္း ဆုိင္ရာျဖစ္စဥ္သာ ပ်က္စီးသြား ပါက ႏုိင္ငံအတြင္း ပဋိပကၡမ်ား တစ္ဟုန္ထိုး ျမင့္မားသြားေစႏုိင္ ပါသည္။ ယင္းပဋိပကၡတုိ႔သည္ ယခုကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္စဥ္ႏွင့္အတူ ဟန္ခ်က္ညီညီရွိေနမႈ၊ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈတို႔ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေန ခ်ိန္တြင္ လံုးဝအျဖစ္မခံႏုိင္ေခ်။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္ပါက လက္ရွိပိုင္ဆုိင္ ထားသည့္ အေျခအေနသို႔ ျပန္ လည္ေရာက္ရွိရန္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာထပ္မံအခ်ိန္ယူရဦးမည္ျဖစ္ သည္။ တစ္ဖက္တြင္လည္း တစ္ ႏုိင္ငံလံုး ပစ္ခတ္တုိက္ခိုက္မႈရပ္စဲ ေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို လာမည့္ ရက္သတၱပတ္မ်ားအတြင္း လက္ မွတ္ေရးထိုးႏုိင္ပါက လာမည့္ေရြး ေကာက္ပြဲတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ စဥ္ကို ပိုမိုအရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ လုပ္ကိုင္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ ေသ ခ်ာသည္မွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ေရးႏွင့္ က်ယ္ျပန္႔ျပည့္စံုေသာ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား စတင္ ျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အစိုးရ သစ္အတြက္ က်က္သေရမဂၤလာ တစ္ပါးပင္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးပစ္ခတ္တိုက္ ခိုက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူညီ ခ်က္သည္ အစိုးရႏွင့္ တုိင္းရင္း သားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအ ၾကား ယခင္သေဘာတူညီခ်က္ရရွိ ထားၿပီးေသာ ျပည္နယ္အဆင့္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္မ်ားပါ အခ်က္အလက္မ်ား ကို ပိုမိုက်စ္လ်စ္၍ ျပည့္စံုေသာ သေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္တစ္ခု အေနျဖင့္ ျပန္လည္စုစည္းတင္ျပ ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ယင္းစာ ခ်ဳပ္တြင္ လုိက္နာေဆာင္ရြက္ရ မည့္ တပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ က်င့္ဝတ္ မ်ား၊ စည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ ႏွစ္ဖက္ သေဘာတူအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ေစာင့္ၾကည့္အဖြဲ႕မ်ားကို ဖြဲ႕စည္း သြားေရးတုိ႔ျဖင့္ အနာဂတ္တြင္ ပဋိပကၡမ်ားမျဖစ္ေပၚေစရန္ ရည္ ရြယ္ေရးဆြဲထားသည္ကို ေတြ႕ရ ပါသည္။ စာခ်ဳပ္တြင္ပါရွိသည့္ အခ်ိဳ႕ေသာအခန္းမ်ားမွာ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္မႈ တစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ေပၚ ခဲ့ပါက ခ်က္ခ်င္းေျဖရွင္းႏုိင္ရန္ (လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ား)အ တြက္ ႐ံုးအဖြဲ႕မ်ားထားရွိႏုိင္ရန္ႏွင့္တပ္ေနရာ ခ်ထားျခင္းမ်ားကို တိက်ျပတ္သားေသာ ဧရိယာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ လုပ္ ေဆာင္သြားရန္ပါဝင္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာအခန္းမ်ားမွာ ပဋိပကၡျဖစ္ ပြားရာေဒသမ်ားမွ ရာေထာင္ခ်ီ ေသာ ျပည္သူမ်ား၏ လူေနမႈဘဝ မ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာ ပညာ ေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးဆုိင္ ရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာတူစီမံခ်က္မ်ား ေရးဆြဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားၾက ရန္ႏွင့္ ေနရပ္စြန္႔ခြာဒုကၡသည္မ်ား ၏ ေနရပ္ျပန္ႏုိင္ေရးကို လုပ္ေဆာင္သြားၾကရန္တုိ႔ပါဝင္ပါသည္။ ‘‘တစ္ႏုိင္ငံလံုး ပစ္ခတ္တိုက္ ခိုက္မႈရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္’’ကို သ ေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး သည္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေရး သည္ တရားမဝင္ အဖြဲ႕အစည္း မ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားျခင္း မ်ား မဟုတ္ေတာ့သည့္အတြက္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္သြားႏုိင္ၾကေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆက္လက္လုပ္ ေဆာင္သြားမည္ျဖစ္သည့္ ႏုိင္ငံ ေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား စတင္သည့္ အခ်ိန္တြင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ အစည္းမ်ားအားလံုးသည္ ျပည္ ေထာင္စုအေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးစုကိစၥ ရပ္မ်ားကို လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ အစည္း အခ်င္းခ်င္းၾကားတြင္ သာမကဘဲ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အ စည္းမ်ား၊ အတုိက္အခံႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ားျဖစ္သည့္ အမ်ိဳးသားဒီမို ကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကဲ့သို႔ေသာ ပါတီမ်ားႏွင့္ပါ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေဆြး ေႏြးသြားႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ‘‘ဤစာခ်ဳပ္အရ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသည္ ဖက္ဒရယ္ စနစ္ကို အေျခခံသည့္ ျပည္ ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရးကို အဓိကဦးတည္ေဆြးေႏြးသြား မည္’’ဟု ပါရွိပါသည္။ ယင္းအခ်က္သည္ အလြန္အေရးႀကီးၿပီး အႏွစ္ သာရျပည့္ဝေသာ အခ်က္လည္း ျဖစ္သည္။ ယခင္ႏွစ္အနည္းငယ္ အထိ တရားဝင္ သံုးစြဲခြင့္မရခဲ့ သည့္ ဖက္ဒရယ္ဆုိသည့္ စကား ရပ္မွာ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္ ျခင္းဟု တပ္မေတာ္က ႏွစ္ေပါင္း ရွည္ၾကာ သတ္မွတ္ယူဆထားခဲ့ ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရွိတြင္ ဤစာခ်ဳပ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ က်န္ရွိေနေသာ အ ခက္အခဲတစ္ခုမွာ မည္သည့္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပါဝင္ လက္မွတ္ေရးထိုးမည္ကို တိတိက်က် မရွိေသးျခင္းျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါဝင္ေဆြးေႏြးရန္ အက်ံဳးဝင္ေသာ္လည္း လက္နက္ကိုင္ထား ျခင္းမရွိသည့္ အဖြဲ႕ငယ္သံုးဖြဲ႕ကိုပါဝင္လက္မွတ္ထိုးရန္ ဖိတ္ေခၚ ထားျခင္းမရိွေသးေပ။ အစိုးရ အေနျဖင့္ ထိုအဖြဲ႕ငယ္သံုးဖြဲ႕အား ပါဝင္လက္မွတ္ထိုးရန္ ဖိတ္ေခၚ လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အျခားေသာ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားလည္းပါဝင္လာရန္ ေတာင္းဆုိလာၾကမည္လားဟု စိုးရိမ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အစိုးရအေနျဖင့္ လြန္ခဲ့သည့္ လမ်ားအတြင္း ႏုိင္ငံ၏ အေရွ႕ ေျမာက္ပိုင္းေဒသမ်ားတြင္ အစိုးရ တပ္မေတာ္ႏွင့္ အျပင္းအထန္ တုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ရကၡိဳင့္ တပ္မေတာ္ (AA)၊ တအာင္န္း အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ မေတာ္ (TNLA)ႏွင့္ ကိုးကန္႔အဖြဲ႕ (MNDAA)တုိ႔ကို တိုက္တြန္းမႈ တစ္ခုျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းမွာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးသေဘာတူညီခ်က္တြင္ ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ အစိုး ရက လက္ခံသည့္အဖြဲ႕ ၁၅ ဖြဲ႕ နည္းတူပင္ ျပည္နယ္အဆင့္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မ်ားတြင္ ႏွစ္ ဖက္သေဘာတူအပစ္အခတ္ရပ္ စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးမွ တစ္ ႏုိင္ငံလံုးအပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္တြင္ ဝင္ ေရာက္လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ျဖစ္ သည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးပစ္ခတ္တိုက္ ခိုက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ တြင္ ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ ဖိတ္ေခၚထားသည့္အဖြဲ႕ ၁၅ ဖြဲ႕၏ အျမင္မ်ားမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲ ျပားၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သက္တမ္းအရွည္ဆံုးႏွင့္ အႀကီး မားဆံုးလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အ စည္းတစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္သည့္ KNU အေနျဖင့္ ယင္းစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ အစိုးရ၏ ဖိတ္ေခၚမႈကို လက္ခံေၾကာင္းႏွင့္ ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ ဆံုး ျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္ကို တရားဝင္ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ သည္။ ရွမ္းျပည္ျပန္လည္ထူ ေထာင္ေရးေကာင္စီ (RCSS) ႏွင့္အျခားေသာ ကရင္လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ႏွစ္ခုတုိ႔ကလည္း အလားတူထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ သည္။ သို႔ေသာ္ ကခ်င္လြတ္ ေျမာက္ေရးတပ္ (KIA)ႏွင့္ ‘ဝ’ျပည္နယ္စစ္တပ္ (UWSA) တုိ႔ကမူတြန္႔ဆုတ္ေနဟန္ရွိပါသည္။ အေျခအေနမ်ားမွာ ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ်ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖြယ္ရွိၿပီး တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ လာမည့္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ေတြ႕ဆံုသြား ရန္ရွိေနသည္။ ယခုကဲ့သို႔ အလြန္အေရးႀကီး ၿပီး လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနတြင္ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းအေနျဖင့္ ‘‘တစ္ႏုိင္ငံလံုး ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္’’ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေထာက္ခံအားေပးရန္ လိုအပ္ေနပါသည္။ ဤသည္ ပင္လွ်င္ ယခုစာခ်ဳပ္ကို အားေပးေထာက္ ခံျခင္းျဖစ္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ လိုအပ္သည့္ အကူအညီမ်ားေပးရန္ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းအေနျဖင့္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေဖာ္ျပရာေရာက္ ပါသည္။ အေရးတႀကီးေဆာင္ရြက္ သြားရန္ရွိသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားျဖစ္ သည့္ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းမ်ားရွင္းလင္း ေရးမွအစ ႏွစ္ဖက္ပစ္ခတ္ရပ္စဲ ေရးေစာင့္ၾကည့္သည့္ေကာ္မတီ မ်ား ဖြဲ႕စည္းသြားေရးကိစၥရပ္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ ရြက္သြားႏိုင္ရန္အတြက္ ႏုိင္ငံ တကာမွ နည္းပညာဆုိင္ရာ အကူ အညီမ်ားႏွင့္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ မႈဆုိင္ရာ အကူအညီမ်ားကို လိုအပ္ေနပါသည္။ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ကမၻာ့ဘဏ္ တုိ႔အျပင္ အေနာက္ႏုိင္ငံအလွဴ ရွင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဥပမာ ဥေရာပ သမဂၢ၊ ေနာ္ေဝးႏုိင္ငံ၊ ဆြစ္ဇာ လန္ႏုိင္ငံတုိ႔သာမက တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယႏွင့္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံတို႔မွလည္း ပူးေပါင္းပါဝင္ေဆာင္ရြက္သင့္ ပါသည္။ ယခုစာခ်ဳပ္သည္ အမွန္ တကယ္ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုျဖစ္ သည္။ ယင္းစာခ်ဳပ္သည္ အာရွ တစ္ခြင္၏ ခက္ခဲနက္နဲေသာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားအနက္ မွ တစ္ခုကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏုိင္ရန္ အဓိက က်သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ရပ္ျဖစ္ ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ျပဳလုပ္ေနသည့္အခ်ိန္ႏွင့္ တုိက္ ဆုိင္ေနသည့္အတြက္ ပိုမိုအေရး ႀကီး၍ အကဲဆတ္ေသာ အေန အထားလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုကိစၥကို ယခင္က ထက္ ပိုမိုအာ႐ံုစိုက္ေဆာင္ရြက္ ၾကဖို႔ လိုပါသည္။ ယခင္ကထက္ ပိုမိုကူညီေထာက္ပံ့ဖို႔လည္း လို အပ္ေနေပသည္။။ 7Day ၾသဂုတ္လ (၆) ရက္တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ UPWC ႏွင့္ SD တို႔၏ (၉)ႀကိမ္ေျမာက္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ (NCA) မူၾကမ္း ေဆြးေႏြးပြဲကို ေတြ႕ရစဥ္ (MPC)