အခ်ိန္ကေန႔လည္ခင္း။ တက္မစင္ေပၚတြင္ ေအာင္ေအာင္တစ္ေယာက္ navigation watch ယူရင္း ပင္လယ္ထဲတြင္ ေဖာင္လိုလိုအရာတစ္ခုျမင္မိလိုက္သည္။ ပိုေသခ်ာေစရန္ မွန္ဘီလူးျဖင့္ျကည့္ရာ ငါးဖမ္းရာတြင္သံုးသည့္ က်ားေဖာင္ဟုေခၚျကေသာ ဂါးတစ္စီးျဖစ္ေနသည္။ ပင္လယ္ထဲတြင္ထိုေဖာင္မ်ားေတြ႔ရတတ္ေသာ္လည္း အတန္းလိုက္ အစီး ေလးငါးဆယ္ ငါးဖမ္းေနျကသည္သာေတြ႔ေလ႔ရွိျပီး ယခုသို႔တစ္စီးသီးသန္႔ ေတြ႔ရသည္မွာ ပံုမွန္မဟုတ္ေျကာင္းအေတြ႔အျကံုအရ သိလိုက္သည္။ ပိုေသခ်ာသြားသည္မွာ ထို ေဖာင္ေခါင္မိုးတြင္ လူအခ်ိဳ႕ အလံျဖဴနွင့္ ပုဆိုးအလံမ်ားေဝွ႔ယမ္းေနျကသည္ကိုေတြ႔ရျခင္းပင္။ ထိုသူမ်ား သည္ သေဘၤာဘက္လွည့္ကာ လက္အုပ္ခ်ီေနျကေသးသည္။ ထိုအခါ တာဝန္က် ဒုတိယ အရာရွိကိုအေျကာင္းျကားလိုက္ျပီး သတိရွိေသာအရာရွိကလည္း ေရယာဥ္မွဴး ကိုခ်က္ခ်င္းအေျကာင္းျကားကာ engine roomသို႔ ဆက္သြယ္ standby engine modeေျပာင္းကာ စက္ကို အျမန္ေလ်ာ့ခ်ျပီး ရပ္တန္႔နိင္ေအာင္ျကိုးစားလိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ကယ္ဆယ္ေရး အတြက္ ျကိုးစားျကေတာ့သည္။ ထိုေရျပင္မွာ ငါးမန္းလြန္စြာေပါေသာေျကာင့္ သတိထားျကည့္မိရာ ထင္ထားသည့္အတိုင္း အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ငါးမန္းမ်ားမွာလည္းကူးခတ္ေနျကေသးသည္။
ေက်ာ္ထိုက္ နွင့္အတူပါသူနွစ္ေယာက္ ေဖာင္တစ္စီးနွင့္ ပင္လယ္ထဲေမ်ာေနသည္မွာ ၁၀ရက္ရွိျပီျဖစ္သည္။ ပါလာေသာ အစားအေသာက္မ်ားကုန္သြားသည္မွာ လြန္ခဲ႔ေသာငါးရက္ကပင္။ အနည္းငယ္သာက်န္ေသာေရခ်ိဳကို တစ္ေယာက္တစ္ငံုစီေသာက္ကာ အသက္ဆက္ေနျကရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေရမွာလည္း ေနာက္တစ္ရက္ဆိုကုန္ျပီ။ ေနာက္တစ္ရက္တြင္ အသက္ ဆက္ရွင္ရန္ပင္မေသခ်ာေတာ့။
ပြဲစားလာေခၚ၍ ေငြျကိုယူကာ လိုက္လာခဲ႔ရေသာ္လည္း ပင္လယ္နွင့္ မနီးစပ္ေသာ သူတို႔အတြက္ ေရထဲတြင္ ေဖာင္ေလးတစ္စင္းေပၚ၌ ခက္ခဲစြာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခဲ႔ရသည္။ ဖ်ာပံုနားတြင္ ထိုေဖာင္တန္းျကီးနွင့္ ငါးဖမ္းရင္းတစ္ည ေလျကီးမိုးျကီးက်ကာ ေဖာင္မွ ဂုတ္စီးတန္းက်ိဳးကာ ေမ်ာသြားခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။စက္ေလွမ်ားရွိေသာ္လည္း လိုက္၍မ်ွရွာဟန္မတူ။ ရာသီခ်ိန္ကုန္ျပီး လုပ္ငန္းသိမ္းသည့္အခ်ိန္မွ လာေရာက္ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနမည့္ မိသားစုကို ယင္းတို႔မပါေျကာင္းေျပာျပကာ ေလ်ာ္ေျကးအျဖစ္ တစ္ေယာက္ ေျခာက္သိန္းခန္႔ေပးေလ်ာ္မည္ျဖစ္သည္။
ထိုေဖာင္ေလးနွင့္ ၁၀ရက္ျကာ ေလယူရာလြင့္ေနခဲ႔ျပီး အခ်ိဳ႕သေဘၤာမ်ားေတြ႔ရေသာ္လည္း လြန္စြာေဝးေနေသာေျကာင့္ အကူအညီေတာင္းရန္မျဖစ္နိုင္။ ကမ္းလြန္ေရနံစင္ျကီးကိုေတြ႔ေသာ္လည္း ကူးသြားျကရန္ အားအင္ကမရွိ။ တစ္ေယာက္မွာ အေျခအေနအေတာ္ဆိုးျပီး အားအင္ျပတ္လတ္ကာ ကူးလိုကကူးသြားနိုင္ျကေျကာင္း ယင္းကိုယ္တိုင္ကမူ ေဖာင္ေပၚတြင္အေသခံေတာ့မည္ျဖစ္ေျကာင္းေျပာလာသည္။ က်န္နွစ္ေယာက္ စဥ္းစားရျပီ။ သူတို႔လက္ရွိအားအင္အေနအထားနွင့္ ေရာက္ရန္ လံုးဝမလြယ္။ ေနာက္ဆံုး သံုးေယာက္အတူ ေဖာင္ေပၚတြင္သာ ဆက္ေနျကရန္ သေဘာတူလိုက္ေတာ့သည္။
စိတ္ဓါတ္က်ကာ တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦးပင္ စကားမေျပာျကေတာ့။ ေဖာင္ထဲရွိတဲေလးထဲတြင္ က်န္ နွစ္ေယာက္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ဝင္ေခြေနတုန္း ေက်ာ္ထိုက္ ရုတ္တရက္ သေဘၤာျကီးတစ္စီးအား အနီးတြင္ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဝမ္းသာအားရ ေခါင္မိုးေပၚတက္ အလံျဖဴေထာင္ျပ ပုဆိုးျပသူကျပ ထိုင္ကန္ေတာ့သူက ကန္ေတာ့ အလုပ္မ်ားသြားျကသည္။ ထိုသေဘၤာျကီးေက်ာ္သြားေသာအခါ မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသခ်င္စိတ္မ်ားပင္ေပါက္လာခဲ႔သည္။ သို႕ေသာ္ မျကာခင္ျပန္လွည့္လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါ။
အိုင္ေဆးေရ အဲ႔ဒီ႔ ေမာင္မင္းျကီးသားသံုးေယာက္ကို က်ဳပ္တို႔ ကယ္ခဲ႔ရတယ္ဗ်ာ။ ဖ်ာပံုကေနေမ်ာလာလိုက္တာ ထားဝယ္ကမ္းနဲ႔ မိုင္၁၂၀အကြာမွာ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ေတြ႔တာပဲ ငါးမန္းေပါတဲ႔ပင္လယ္ထဲဆင္းကူးလာလိုက္ျကတာဗ်ာ အသက္ေဘးဆိုေတာ့လည္း ဘာမွမေျကာက္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႔။ တစ္ေယာက္က အားမရွိေတာ့လို႔မကူးေတာ့ပဲ ကိုယ္ေဖာ့ထားျပီး တစ္ေယာက္က ေဗာကြင္းေလးမွီတာနဲ႔ ကူးသြားျပီး သြားေပးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္စီ ကယ္တင္နိုင္ခဲ႔တယ္။ သေဘၤာေပၚေရာက္ေတာ့ အကိုျကီးတို႔ေပးတဲ႔အသက္ပဲရွိပါေတာ့တယ္ဆိုျပီး လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီးေျပာတာဗ်ာ ရင္ထဲမေကာင္းလိုက္တာ။ သူတို႔ကိုျကည့္ျပီး မ်က္ရည္ေတာင္ဝဲတယ္။ အစာမစားရတာ၅ရက္ဆိုေတာ့ ႏြားနို႔နဲ႔ ေပါင္မုန္႔ေလးစတင္ေကြ်းျပီး ျပဳစုျပီး အိမ္ျပန္နိုင္ျကေအာင္ ကယ္တင္ ကုသိုလ္ျပဳခဲ႔ျကနိုင္တာ ေျပာျပရင္း ပီတိေလးေတြမ်ွေဝေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ။
No comments:
Post a Comment