ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ေသနတ္သမား ကိုစိုင္းေမာင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံျခင္း

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္း၊ မိုဘိုင္းလ္ဂိမ္း စသည့္ ဂိမ္းမ်ားကို ေဖ်ာ္ေျဖေရးအျဖစ္သာ သေဘာထား သတ္မွတ္ေနၾကေသးသည္။ ဂိမ္းတစ္ခုကို အားကစားအျဖစ္ သတ္မွတ္သိျမင္မႈ မရွိေသးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းကို အားကစားတစ္ခုသဖြယ္ သတ္မွတ္ေဆာ့ကစားလာသည့္ လူငယ္မ်ားလည္း အမ်ားအျပားပင္ ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔အနက္မွ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕မွ အသက္ ၂၇ ႏွစ္အ႐ြယ္ Counter Strike Go ကစားသမားတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ကိုစိုင္းေမာင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံၿပီး ကစားသမားဘဝ ျဖတ္သန္းခဲ့မႈမ်ားႏွင့္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

Voice : ရန္ကုန္ၿမဳိ႕က ေသနတ္သမားတစ္ေယာက္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ စိုင္းေမာင္ဆိုတဲ့ နာမည္ကို သိထားၾကတယ္။ ဒီနာမည္တစ္ခုကို ရလာဖို႔အတြက္ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ကတည္းက ဒီကစားနည္းထဲကို ကြၽမ္းဝင္လာခဲ့တာလဲ။

SM : စေဆာ့တုန္းကေတာ့ ဒီတိုင္းပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းဆိုင္ ဖြင့္တယ္ဆိုလို႔ သြားေဆာ့ခဲ့တာ။ အဲ့ဒီမွာ Counter ဆိုတာကို သိခဲ့တာ။ ဂိမ္းကို ႀကဳိက္လို႔ ဆက္ေဆာ့ရင္း ဒီလိုပဲ ျဖစ္လာခဲ့တာ။ စေဆာ့ျဖစ္ခဲ့တာက ကြၽန္ေတာ္ ၇ တန္းေက်ာင္းသား။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ အလြန္ေလာက္က။ 

Voice : ဒီဂိမ္းကို ေဆာ့လာတဲ့ သက္တမ္းက ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ ျဖစ္လာၿပီ။ ဒီကစားသမား ဘဝကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့အခါ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့လဲ။ 

SM : အခက္အခဲကေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္က အလုပ္အကိုင္က သေဘၤာလိုက္တယ္။ သေဘၤာျပန္တက္ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ေဆာ့တယ္ေပါ့။ အီလက္ထရြန္နစ္ အားကစားသမား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံမွာ ရပ္တည္ဖို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးေပါ့။ ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေနၿပီေလ။ 

Voice : ဒီမွာ အီလက္ထရြန္နစ္ အားကစားသမားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။

SM : အဓိကကေတာ့ ၿပဳိင္ပြဲကို လုပ္ေပးတဲ့သူရယ္၊ စပြန္ဆာ အေထာက္အပံ့ေပးတဲ့သူရယ္၊ အသင္းေတြကို အေထာက္အပံ့ေပးမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းေတြရယ္ လိုတာေပါ့။ ႏိုင္ငံျခားက အသင္းေတြဆိုလည္း ဒီလိုပဲ သြားၾကတာကိုး။ ေဘာလုံးအသင္းေတြလိုပဲ ကစားသမားေတြကို စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ဒီမွာေတာ့ အဲ့လိုမ်ဳိး မရွိႏိုင္ေသးဘူးေလ။

Voice : ဒီဂိမ္းအေပၚ ကိုစိုင္းေမာင္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ဳိး ခံစားထားလဲ။ ဒါကို အႏုပညာတစ္ခုလို႔ ထင္လား။

SM : အဲ့ဒီလိုက်ေတာ့ ေျပာရခက္တယ္ဗ်။ ဒီဂိမ္းကို ႀကိဳက္လို႔ေဆာ့တယ္ေပါ့။ အႏုပညာရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဘာလုံးကန္တာ ႀကဳိက္တဲ့သူက ေဘာလုံးကန္တယ္။ ဘတ္စကက္ေဘာသမားက ဘတ္စကက္ေဘာေပါ့။ ဒီ Counter က်ေတာ့လည္း အဲ့လိုမ်ဳိး ခပ္ဆင္ဆင္ပဲေပါ့။

Voice : ဒါကို အားကစားတစ္ခု အေနနဲ႔ပဲ ခ်ဥ္းကပ္တယ္ေပါ့။

SM : ဟုတ္တယ္ဗ်။ အဲ့ဒီလိုပဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဟိုအားကစားေတြက်ေတာ့ ကိုယ္ကာယ အားကစားေပါ့။ ဒါကေတာ့ အီလက္ထရြန္နစ္ အားကစားေပါ့။ အဲ့လိုျဖစ္သြားတာေပါ့။

Voice : ဂိမ္းက အားကစားတစ္ခုပါလို႔ ေျပာခ်င္ရင္ ဘယ္အခ်က္ကိုေထာက္ၿပီး ေျပာလို႔ရမလဲ။

SM : ဂိမ္းက အားကစားတစ္ခုပါဆိုရင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အျပင္ပန္းအျမင္က ျမင္ရမယ္ဆိုရင္ လက္ပဲလႈပ္ေနတယ္။ က်န္တာ ဘာမွလႈပ္ရွားမႈ မရွိဘူး။ သူတို႔သိတဲ့ အားကစား ဆိုတာက အသည္းအသန္ ေျပးလႊားေနၾကတာမ်ဳိးေလ။ ဂိမ္းကက်ေတာ့ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုကို စဥ္းစားေနရတာ။ ဒါလုပ္ရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနရတာ။ 

စခန္းတစ္ခုကို ေဖာက္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔က ေနရာယူၿပီး ေထာက္ထားမွာ။ ကိုယ္က ဒီတိုင္းဝင္သြားရင္ က်ည္ဆန္ ႏွစ္ေတာင့္ေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံး အေက်ာေပးရလိမ့္မယ္။ က်ည္ဆန္ႏွစ္ေတာင့္ရဲ႕ စြမ္းအားက အနည္းဆုံး ေသြး ၄၀ ရွိတယ္။ ေသြး ၆၀ နဲ႔ ေသြးအျပည့္ ၁၀၀ နဲ႔ သြားယွဥ္ရသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ကိုယ္က ဗုံးေတြကို စနစ္တက် သုံးသြားရင္ အသာရႏိုင္တယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အီလက္ထရြန္နစ္ အားကစားက စစ္တုရင္ ထိုးတာနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္။ စစ္တုရင္မွာလည္း လက္ပဲလႈပ္ရတယ္။ ဦးေႏွာက္သုံးရတယ္။ အဲ့လိုမ်ဳိးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဂိမ္းမွာက်ေတာ့ ပိုျမန္တယ္ဗ်။ စကၠန္႔နဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲေနတယ္။ သူတို႔မွာ အကြက္တစ္ကြက္ကိုေရႊ႕ဖို႔ အခ်ိန္ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာက်ေတာ့ AK ကေန ပစၥတို ေျပာင္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ရန္သူထြက္လာလို႔ ေသသြားႏိုင္တယ္။ သူတို႔ကေတာ့ အကြက္တစ္ကြက္ကို အနည္းဆုံး တစ္မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ရတယ္။ ဒီမွာက်ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ၿပဳိင္ဆိုင္မႈ ျပင္းထန္တယ္။ 

Voice : ကိုစိုင္းေမာင္ ကစားခဲ့တဲ့ အသင္းေတြ အေနနဲ႔ ဆိုရင္ေရာ။

SM : အသင္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးဗ်။ AIM ဗ်ာ။ ၿပီးသြားေတာ့ အသင္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးကေတာ့ Next Gaming ေပါ့။ စုစုေပါင္း ၁၀ သင္းေတာင္ မကေလာက္ဘူး။

Voice : ၿပဳိင္ပြဲတစ္ခုမွာ စိုင္းေမာင္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုလက္နက္မ်ဳိးေတြကို အားသာလဲ။

SM : Counter မွာဆိုရင္ M4 နဲ႔ AK ကို အားသာတယ္။ စႏိုက္ပါက်ေတာ့ လြဲတာမ်ားတယ္ဗ်။ ဟားဟား။ မကိုင္ျဖစ္ဘူး။

Voice : ရန္သူကို က်က်နန ခ်ိန္တြယ္ၿပီး Mouse ကို Click လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုခံစားရလဲဗ်။

SM : တစ္ခါတေလ ဂိမ္းထဲမွာ ေမ်ာသြားတဲ့အခါ က်ရင္ေတာ့ ေသနတ္ေမာင္းကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ရသလို အဲ့လိုမ်ဳိး အရသာေတာ့ ခံစားရတာေပါ့။ ၅ ေယာက္ ၅ ေယာက္ခ်င္း ကစားေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈနဲ႔ တစ္ေယာက္က ရန္သူကို အာ႐ုံမ်ားေအာင္ မွ်ားေခၚလိုက္တဲ့အခါ က်န္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အသင္းသားေတြက ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ အဲ့လိုမ်ဳိးေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ရတာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတယ္။

Voice : အသင္းတစ္ခု အေနနဲ႔ ၅ ေယာက္ ကစားၾကတဲ့အခါ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ဘာလုပ္မလဲဆိုတဲ့ ဗ်ဴဟာပိုင္းကေရာ ကိုစိုင္းေမာင္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုထားသလဲ။

SM : ၅ ေယာက္တစ္သင္း ကစားၾကတဲ့ အခါက်ေတာ့ စႏိုက္ပါေတြက လိုေတာ့လိုတယ္။ အရမ္းႀကီး လိုအပ္ေနလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။ တအားႀကီး ၾကမ္းလာတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးဆိုရင္ ပစ္ရင္ ပုံမွန္ထိေနရင္ပဲ မဆိုးဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ စႏိုက္ပါက ႐ႈံးေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ၄၇၅၀ ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံက လိုက္မဲၿပီး မဝယ္ႏိုင္ဘူး။ Terror ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ AK က ၁၇၀၀ ရွိတယ္။ ေစ်းက တစ္ဝက္ေလာက္ ကြာေနတာ။ အဲ့လိုမ်ဳိးေတြ ရွိေနတယ္။ ပိုက္ဆံအေပၚ မူတည္ၿပီး ေဆာ့ရတာ မ်ဳိးလည္းရွိတယ္။ ၿပီးရင္ မီးခိုးဗုံးေတြ ဝယ္ရတယ္။ မီးဗုံးေတြ၊ မီးခိုးဗုံးေတြ စတဲ့ ဗုံးေတြသုံးၿပီး စခန္းတစ္ခုကို ေဖာက္ရတာ။ တစ္ေယာက္တည္းက ဗုံးေတြပစ္လို႔ မရဘူးဗ်ာ။ ၅ ေယာက္ရွိရင္ ၅ ေယာက္လုံးက စနစ္တက်ပစ္ၿပီး ဝင္မွ အဆင္ေျပတာ။ 

Voice : တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ခုနေျပာသလို မဟုတ္ဘဲ အတင္းဝင္လုံးတာမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္။ အဲ့ဒါအေပၚမွာေရာ ဘယ္လိုျမင္သလဲ။

SM : လူတစ္ေယာက္ အျမင္တစ္မ်ဳိးေပါ့။ တခ်ဳိ႕ေတြက်ေတာ့လည္း အဲ့လိုမ်ဳိး ကစားတာကို သေဘာက်တယ္။ တခ်ဳိ႕ေတြက်ေတာ့လည္း ေအးေအးေဆးေဆး တိုက္ခ်င္တယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဗုံးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာပစ္ၿပီး စနစ္တက်ေဖာက္တာ ရွိတယ္။ တကယ့္တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဗုံးေတြကို တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ တြက္ခ်က္ပစ္ၿပီး တက္တာ၊ စခန္းကိုသိမ္းတာ က်ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ၾကည့္လို႔လည္းေကာင္းတယ္။ ၿပဳိင္ဘက္အသင္း အတြက္လည္း ပိုၿပီးေတာ့ ခက္ခဲတယ္။ 

Voice : စိုင္းေမာင္ဆိုတဲ့ ေသနတ္သမား ျဖစ္လာဖို႔ ဘာေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ရလဲ။

SM : ကိုးတန္းေလာက္မွာ ၿပဳိင္ပြဲကေန ဆုရတယ္။ ၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့ ေဘာ္ဒါသြားရေတာ့ မေဆာ့ျဖစ္ဘူး။ ေနာက္က်ေတာ့ ေရေၾကာင္းသိပၸံ သြားတက္တယ္။ ေဆာ့လိုက္ နားလိုက္ပဲေပါ့။ မိဘေတြက်ေတာ့ နားလည္မႈေပးဖို႔ ခက္ခဲတာေပါ့။ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတယ္လို႔ပဲ သူတို႔က သတ္မွတ္ထားတာ။ ဂိမ္းဆိုင္ဆိုရင္ အသီးေတြနဲ႔ ေလာင္းကစားကို ျမင္ၾကတယ္။ သူတို႔က ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘဲ ေလာင္းကစား သြားလုပ္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာ။ အမွန္က အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းကို ေဆာ့တာ။ မနည္းရွင္းျပလိုက္ရတယ္။ 

Voice : ဂိမ္းေဆာ့လို႔ အိမ္က ဒဏ္ေပးခံရတာမ်ဳိး ရွိလား။ ရွိခဲ့ရင္ေရာ ေနာက္တြန္႔သြားခဲ့ေသးလား။

SM : ဂိမ္းေဆာ့လို႔ အိမ္ကမိသြားေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအ႐ိုက္ခံရတယ္။ အဲ့လိုတုန္းကေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္မိရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ မမိေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲပဲ ေတြးတယ္။

Voice : Counter ကစားတာကို မူးယစ္ေဆးလိုမ်ဳိး ပိတ္ပင္လာၿပီ ဆိုပါစို႔။ ကိုစိုင္းေမာင္ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မလဲ။

SM : အဲ့ဒါေတာ့ မျဖစ္ေသးလို႔ မေျပာတတ္ဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ခိုးေဆာ့မွာပဲ။ 

Voice : ျပည္တြင္းမွာ ၿပဳိင္ပြဲေတြကေရာ ဘယ္လိုအေျခအေန ရွိလဲ။

SM : ၿပဳိင္ပြဲေတြကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဆင့္ျမင့္လာတယ္။ အရင္ကဆို ဂိမ္းဆိုင္ကလုပ္တဲ့ ၿပဳိင္ပြဲေတြနဲ႔ MICTမွာလုပ္တဲ့ ၿပဳိင္ပြဲတခ်ဳိ႕ေတာ့ ရွိမယ္ဗ်ာ။ အခုက်ေတာ့ MGF (Myanmar Gaming Festival) ဆိုၿပီး သုဝဏၰ မိုးလုံေလလုံကြင္းမွာ လုပ္သြားတာေတြ ရွိတယ္။ အဲ့ဒါမ်ဳိးဆိုၿပီး ျပည့္စုံေနတဲ့ ၿပဳိင္ပြဲတစ္ခု မဟုတ္ရင္ေတာင္ အဆင့္အတန္းျမင့္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က လုပ္သြားတာ။

Voice : အဲ့ဒီ MGF ၿပဳိင္ပြဲမွာ အဓိကၿပဳိင္ပြဲက Dota 2 ျဖစ္ေနသလားလို႔ဗ်။ 

SM : အဓိကၿပဳိင္ပြဲ အေနနဲ႔က Dota 2 လိုမ်ဳိး ျဖစ္သြားတာေပါ့။ မရည္႐ြယ္ေပမယ့္ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ Dota 2 က်ေတာ့ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ အရမ္းေဆာ့ၾကတယ္။ အဲ့ဒီဂိမ္းႏွစ္ခုက ႏိႈင္းယွဥ္ရတာ ခက္တယ္ဗ်။ Dota 2 အေနနဲ႔က အခမဲ့ေဆာ့လို႔ ရေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီ GO ကက်ေတာ့ တစ္ခုဝယ္မယ္ဆိုရင္ ၁၄ ဒသမ ၉၉ ေဒၚလာေပးေနရတာ။ ျမန္မာေငြနဲ႔ဆိုရင္ ၁၈၀၀၀ ေလာက္ ျဖစ္ေနတယ္။ အခမဲ့သြင္းလို႔ရတဲ့ ဂိမ္းရယ္ ေငြေပးရတဲ့ဂိမ္းရယ္ ဆိုေတာ့။ ဝယ္ၿပီးသြားၿပီး ဆိုရင္ေတာင္ ကြန္ပ်ဴတာက ရွိေသးတယ္။ Dota 2 အတြက္ဆိုရင္ ေလးသိန္းေလာက္ဆို ေကာင္းေကာင္းေဆာ့လို႔ ရၿပီ။ ဒီ Counter မွာက်ေတာ့ စက္တစ္လုံးကို အနည္းဆုံး ၇ သိန္းေလာက္မွ ေကာင္းေကာင္းေဆာ့လို႔ ရတာ။ အဲ့လိုအေျခအေနမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ အေပၚမွာ Dota 2 က လူတိုင္းေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္သြားတာေပါ့။

Voice : ျမန္မာျပည္မွာ အီလက္ထရြန္နစ္ အားကစားလို႔ေျပာရင္ Dota 2 ကို ပိုၿပီး ေျပးျမင္ၾကတယ္။ ေသနတ္သမားေတြ အတြက္က်ေတာ့ ဘယ္လိုမ်ဳိး အခက္အခဲ ျဖစ္ေနလဲဗ်။

SM : ၿပဳိင္ပြဲရယ္၊ စပြန္ဆာရယ္၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရယ္ပဲဗ်။ မ်ားမ်ားရွိလာရင္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားမယ္ ထင္တယ္။ အဓိကက အင္တာနက္ဗ်။ အင္တာနက္က Dota မွာ Ping 100 မွာ ေကာင္းေကာင္းေဆာ့လို႔ ရေသးေပမယ့္ Counter မွာေတာ့ မရေတာ့ဘူးဗ်။ Ping 50 ကေန 70 ေလာက္အတြင္း ရွိမွ ေဆာ့လို႔ ရတာ။ အြန္လိုင္းကေန ၿပဳိင္ပြဲဝင္ခြင့္အတြက္ ၿပဳိင္ၾကရင္ Ping 50 ကေန ၇၀ ၾကားရွိမွ ဝင္ခြင့္ေပးတာေလ။

Voice : ဂိမ္းတစ္ခုကို အားကစားတစ္ခုလို႔ မျမင္ေပးႏိုင္တဲ့ မ်ဳိးဆက္ကလည္း ရွိေနတယ္။ သူတို႔ကို ဘာေျပာခ်င္လဲ။

SM : ဂိမ္းတစ္ခုကို အားကစားလို႔ မျမင္ေပးႏိုင္တဲ့ သူေတြကိုက်ေတာ့ ဟမ္ဘာဂါ မစားဖူးတဲ့သူကို ဟမ္ဘာဂါက ဘာပဲဆိုၿပီး သြားေျပာေနရသလို ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့လည္း သူတို႔ကို တမင္သက္သက္ႀကီး ေျပာေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ေသခ်ာမသိတဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို ရွင္းျပရတာ လက္ေပါက္ကပ္တယ္ဗ်။ သူတို႔က လက္မခံခ်င္ဘူး၊ ေသခ်ာမသိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္က အတင္းႀကီး လိုက္ရွင္းျပေနရင္လည္း သူတို႔က ျငင္းမွာပဲေလ။ အဲ့ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ေျပာရခက္တယ္။

Voice : ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ စိုင္းေမာင္ဆိုတဲ့ ေသနတ္သမားတစ္ေယာက္ က်န္တဲ့ဘဝသက္တမ္းကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းသြားမလဲ။

SM : သေဘၤာလိုက္မယ္။ ဂိမ္းေဆာ့မယ္ဗ်ာ။ အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး စုမိေဆာင္းမိ ျဖစ္လာၿပီ ဆိုရင္ ၿပဳိင္ပြဲလိုမ်ဳိး လုပ္ေပးမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိး ေထာင္ခ်င္လည္း ေထာင္ျဖစ္မယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးဆိုရင္ အီလက္ထရြန္နစ္ အားကစားသမားေတြ အေနနဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္သြားမယ္။ အသက္ႀကီးလာရင္လည္း မေဆာ့ရင္လည္း မေဆာ့ျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ မေဆာ့ဘဲ ထားပစ္ခဲ့ဖို႔ေတာ့ မလြယ္ကူဘူးေလ။ အနည္းဆုံးေတာ့ အိမ္ကေနပဲ ေဆာ့ရင္လည္း ေဆာ့ေနမွာေပါ့။ မေျပာတတ္ဘူးဗ်။ Counter ရွိေနသေ႐ြ႕ စိတ္လည္း ရွိေနသေ႐ြေတာ့ ေဆာ့ျဖစ္ေနဦးမွာေပါ့။ 

ေမာင္မန္း