Politics is war without bloodshed,
War is politics with bloodshed. လို႔သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ေသြးမစြန္းတဲ့စစ္ပြဲျဖစ္ၿပီး၊ စစ္ပြဲဆိုတာၾကေတာ့ေသြးစြန္းတဲ့ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာ-ထိုင္းစစ္ပြဲျဖစ္စရာမရွိပါ၊ မတိုက္ပဲေအာင္ႏိုင္တဲ့စစ္ကပိုၿပီးခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းပါတယ္၊ တဖက္ရဲ႕အေျခအေနကိုသိျခင္းကေအာင္ႏိုင္ျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းတရားေတြလည္းျဖစ္တယ္၊
( အိမ္နီးခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ရယ္၊ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနအရပ္ရပ္ရယ္ေၾကာင့္စစ္ျဖစ္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမေရာက္ႏိုင္ပါ၊ မေရာက္သင့္ပါ )
* အရင္းရွင္စနစ္ရင့္မာလာရင္ေငြအဓိကပိုပီျပင္လာတတ္တယ္၊ အစိုးရေတြအေနနဲ႔ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး၊ ( အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္မွာ သူႂကြယ္ေတြပံ့ပိုးမႈ႕နဲ႔သမၼတေတြ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြျဖစ္ၾကရတယ္၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးကိုဂ်ဴးမဟာသူေဌးုျကီးေတြခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္၊ မထင္ရွားတဲ့အိုဘားမားကိုဂ်ဴးသူေဌးႀကီးစီမံေပးလိုက္တာ )
* နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးမွာ ထိုင္းကအထက္စီးရထားတယ္၊ အဲဒီလမ္းပိတ္ရင္ တလမခံဘူး၊ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြကသူ႔အစိုးရကိုဖိအားျပန္ေပးသြားလိမ့္မယ္။
* စြမ္းအင္အစိပ္အပိုင္းတခုကိုျမန္မာကေပးေနရတယ္၊ အဲဒါကိုျဖတ္ေတာက္လိုက္ရင္ အဲဒီေဒသကလုပ္ငန္းရွင္ေတြအသံထြက္လာမယ္၊
* ျမန္မာလုပ္သားေတြအေပၚထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြမွီခိုေနရတယ္၊
သန္းဂဏန္ရွိတဲ့ျမန္မာလုပ္သားေတြထဲက တစ္သိန္းေလာက္ျပန္ေခၚလိုက္ရင္သူတို႔မေနနိႈင္ၾကေတာ့ဘူး၊ (ဒီေနရာမွာေျပာစရာရွိလာေသးတယ္၊ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ၾကရင္ျမန္မာေတြအခုလိုအႏွိမ္ခံဘဝမ်ိဳးမေရာက္ဘူး၊ ဖိလစ္ပိုင္ကိုၾကည့္ပါ)
* ထိုင္းဟာ Tourism နဲ႔အဓိကခြဲျခားလို႔မရပါ၊ ရံုးတဖြဲ႕စာေလာက္ႏိုင္ငံတခုမွာသြားထိုင္ၿပီး ကမ႓ာကိုျဖန္႔လိုက္ရင္....
* လုပ္လို႔ရတာေတြေနာက္ထပ္အမ်ားႀကီးက်န္ပါေသးတယ္။
လိုအပ္လို႔တင္းမာလာရင္၊ ညႇိနိႈင္းမရခဲ့ရင္မတိုက္ပဲႏိုင္တဲ့စစ္နည္းေတြကိုသံုးနိႈင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္၊ သူတို႔ဒီေလာက္မညံ့ၾကပါဘူး။ တဆင့္ခ်င္းေလ်ာ့သြားၾကပါလိမ့္မယ္။ မရွိတဲ့ဂုဏ္သိကၡာကိုထိမ္းဖို႔အတြက္အားနည္းႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ျမန္မာကိုဓါးစာခံလုပ္သြားတဲ့အမႈ႕ကကြင္းလံုးကၽြတ္လြတ္သြားဖို႔အတြက္ေတာ့အားလံုးက်ိဳးစားၾကရပါလိမ့္မယ္။
( ခင္ဗ်ားတို႔ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြမွာ အင္အားရွိဖို႔လိုတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ပညာအင္အားပဲ )
ေနဇင္လတ္
No comments:
Post a Comment