အသက္(၂၂)ႏွစ္အရြယ္၊ အိမ္ေထာင္သည္ မြတ္ကလား ကေလးတစ္ေယာက္အေဖက အသက္(၁၅)ႏွစ္အရြယ္ ဗမာမိန္းကေလးကုိ အဓမၼက်င့္တဲ့ အမႈပါ။

အသက္(၂၂)ႏွစ္အရြယ္၊ အိမ္ေထာင္သည္ မြတ္ကလား ကေလးတစ္ေယာက္အေဖက အသက္(၁၅)ႏွစ္အရြယ္ ဗမာမိန္းကေလးကုိ အဓမၼက်င့္တဲ့ အမႈပါ။

ကာမကုိ ဓားျပတုိက္ရုံတင္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဝါဒကုိလည္း ဓားျပတုိက္ခဲ့တဲ့သူပါ။ နာမကုိလည္း ဓားျပတုိက္ခဲ့တဲ့ သူပါ။

ေကာင္မေလးအမည္က အိစႏၵာပါ။ မႏၲေလး မဟာေအာင္ေျမၿမဳိ႕နယ္၊ မာလကာၿခံရပ္ကြက္မွာ ေနပါတယ္။ခ်မ္းျမသာစည္ၿမဳိ႕နယ္၊ ေဒါနၿခံရပ္ကြက္ ဖိနပ္ဆုိင္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ကုလားႏွင့္ စသိခဲ့တာပါ။မြတ္ကုလားက ႏုိ႔စို႔အရြယ္သားေလးကုိ အလုပ္သမေတြဆီ ေခၚေခၚလာၿပီး ရင္းႏွီးေအာင္လုပ္တာပါ။ ကေလးခ်စ္တတ္တဲ့ အိစႏၵာေလးအတြက္ေတာ့ ကေလးေလးက ငါးစာေလးေပါ့။ ဒီလုိႏွင့္ အိစႏၵာေလးႏွင့္ မြတ္ကုလား ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့သြားတာပါ။
အိစႏၵာေလးက မြတ္ကုလားမွာ မယားရွိမွန္းလည္းသိတယ္။ ကေလးလည္းရွိတယ္ဆုိေတာ့ ရုိးရုိးသားသားပဲ ထင္တာေပါ့။ နည္းနည္းေလးမွ စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ့ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ကုလားဆုိတာမ်ဳိးက မိန္းမျမင္ရင္ အဖက္ၾကမ္းဖုိ႔ပဲျပင္ေနတတ္တာ မဟုတ္လား?
မြတ္ကုလားက ဖိနပ္ဆုိင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာေနတာဆုိေတာ့ လူခ်င္းေတြ႕ျမင္ေနရတာ ခုနစ္လ ရွစ္လေလာက္ရွိခဲ့တာပါ။ ခင္မင္ရင္းႏွီးတာကေတာ့ သုံးလပဲရွိပါေသးတယ္။

13.12.2014 ရက္ေန႔မွာ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဖုိ႔ေခၚေတာ့ ေကာင္မေလးက အေဖာ္ပါတာႏွင့္ သေဘာတူလုိက္ပါ တယ္။ ရုိးအသူေလးဆုိေတာ့ သူလုိပဲ ရုိးရုိးသားသားပဲ မွတ္ထင္ခဲ့တာေပါ့။ သူ႔စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္ခါတရံမွာ မရုိးမသားစိတ္မေပၚခဲ့ဘူးေလေတာ့ ကုလားလည္းလူ ငါးခူလည္းငါး ေအာက္ေမ့မိခဲ့တာပါ။

ဒါေပမဲ့ မြတ္ကုလားက အႀကံသမားမွတကယ့္ အႀကံသမားဗ်။ေကာင္မေလးရဲ႕ဘဝတစ္စီဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တာသိပ္ကုိပိရိတယ္ဗ်ာရုပ္ရွင္ရုံကေနကန္ေတာ္ႀကီးေခၚသြးးတယ္။ ေကာင္မေလးက ပါသြားတာပဲဗ်။ကန္ေတာ္ႀကီးမွာ အက်င့္ခံရတယ္။ ရွက္လုိ႔ေၾကာက္လုိ႔ ဆုိတာနဲ႔တင္ အကုန္ေပးလုိ က္ရတာပဲဗ်။ေရႊဘုိ၊ မုံရြာ၊ ခင္ဦးကုိ ေခၚသြားၿပီး ေနကာဟ္ဖတ္ ဘာသာသိမ္းသြင္းတာလည္း အလြယ္ေလးပဲဗ်။နာမည္ကုိလည္း “ဟန္နီဖာဘီ” လုိ႔ ေျပာင္းပစ္တယ္ဗ်။အဲဒီကေန ျမစ္ႀကီးနားကုိ သြားၾကၿပီးမွ ဘာသာ သာသနာကုိေစာ္ကားတာဗ်။

“မင္းတုိ႔ဘုရားက ေျခေထာက္နဲ႔နင္းၿပီး ထုလုပ္ထားတာ။ ကုိးကြယ္စရာမလုိဘူး။ ငါတုိ႔ တန္ခုိးရွင္ကုိပဲ ကုိးကြယ္ရမယ္။ အီမန္ မဖ်က္ရဘူး”

ပါလာတဲ့ ဆုိင္ကယ္လည္းေရာင္းလုိက္ရ။ကုိယ္ပုိင္ဖုန္းလည္း ေရာင္းလုိက္ရ။
တည္းခုိခန္းခလည္း မတတ္ႏုိင္ေတာ့မွ မိန္းကေလးကုိ ျပန္ပုိ႔ခဲ့တာပါ။
မိသားဖသားပီပီ မိဘအုပ္ထိန္းသူလက္ကုိ အပ္တယ္မ်ား မေအာက္ေမ့လုိက္နဲ႔ဦး။
ေကာင္မေလးကုိ ရွမ္းကေလးကၽြန္းမွာခ်ထားပစ္ခဲ့တာဗ်။ေကာင္မေလးရဲ႕ ကုိယ္ပိုင္ဖုန္းကုိလည္း ခရီးတစ္ေလွ်ာက္လုံး သိမ္းထားတဲ့အျပင္ ေကာင္မေလးကုိ ျပန္လႊတ္ေတာ့လည္း ဖုန္းျပန္မေပးလုိက္ပါဘူး။တည္းခုိခန္းမွာ တည္းတုန္းက အေထာက္အထားေတြႏွင့္ ခရီးစဥ္တုန္းက အမွတ္တရေတြပါ အကုန္သိမ္းသြား တာျဖစ္ပါတယ္။ေကာင္မေလးကုိ ခါးဝတ္တစ္စုံႏွင့္ပဲ ျပန္လႊတ္ခဲ့တာပါ။

ေကာင္မေလးရဲ႕ မိခင္အုိႀကီးဆီ အသင့္ေရးၿပီးသား စာတစ္ေစာင္ေတာင္ ထည့္ေပးလုိက္ေသးတယ္။ ရာရာစစဗ်ာ။ ေခၚလုိက္တာမ်ား…..အေမ…တဲ့။
လူစိတ္သာရွိမယ္ဆုိရင္ အင္မတန္ရုိးအတဲ့ ေတာသူမ သမီးပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္ကုိ ဒီေလာက္ႀကီး လွည့္စားမိမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ေကာင္မေလးကလည္း အခ်ဥ္မွ တကယ့္အခ်ဥ္ပါပဲ။ မြတ္ကုလားက သူ႔ကုိ ႏြားေသႀကဳိးတုပ္ၿပီး ရုိက္သြားတာကုိ သိသိႀကီးနဲ႔ ခံသာခံလုိက္ရတယ္။ အခုအခ်ိန္ထိ မြတ္ကုလားဘယ္ဆီေနမွန္းမသိ။ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။
မြတ္ကုလားက အလုပ္သမေတြကုိ ေျပာထားတာက ေက်ာက္အေရာင္းအဝယ္လုပ္ပါတယ္ဆုိပဲ။
တကယ္က်ေတာ့ ႏြားသတ္ဆိတ္သတ္တဲ့ သားသတ္ကုလားျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါလည္း ေကာင္မေလးက အစက မသိခဲ့ပါဘူး။

မြတ္ကုလားနာမည္က အာကာထက္(ခ)ထက္ထက္(ခ)ေအးထြန္းဦး ျဖစ္ပါတယ္။
ေကာင္မေလးကုိ ခုိးေျပးတုန္းက မွတ္ပုံတင္မပါခဲ့ပါဘူး။ ေကာင္မေလးကေတာ့ အသက္မျပည့္ေသးလုိ႔ မွတ္ပုံတင္မရွိေသးတာပါ။
မွတ္ပုံတင္မပါေပမယ့္ တစ္ႏုိင္ငံလုံးကုိ လွည့္သြားႏုိင္တဲ့ မြတ္ကုလားရဲ႕ စြမ္းရည္ကလည္း ေကာင္မေလး အခ်ဥ္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္လည္း ျဖစ္ေလာက္ပါရဲ႕။
ေကာင္မေလးကုိ ေရႊဘုိၿမဳိ႕ ေမာ္လီဆပ္ရဲ႕အိမ္မွာ ထားခဲ့ၿပီး ေမာ္လီဆပ္ႏွင့္ အာကာထက္တုိ႔ ေရႊဘုိဘူတာမွာ ရထားလက္မွတ္ဝယ္လုိ႔ရေအာင္ ေထာက္ခံစာသြားလုပ္ပါတယ္။
ဒီေထာက္ခံစာႏွင့္ပဲ ကမၻာပတ္ခဲ့တာပါ။တည္းခုိခန္းေတြမွာလည္း ေထာက္ခံစာထဲက နာမည္ႏွင့္ပဲ တည္းခုိခဲ့တာပါ။ေထာက္ခံစာထဲက နာမည္က ရန္ႏုိင္စုိး ပါ။

အရပ္ထဲမွာ ခုိကုိးရာမဲ့ျဖစ္ေနလုိ႔ မၾကည့္ရက္တဲ့သူေတြက ေက်ာင္းကုိ လုိက္ပုိ႔ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မုဆုိးမ မိခင္အုိႀကီးခမ်ာေတာ့ ေျပာရင္းငုိ ငုိရင္းေျပာ ရွဳိက္ရင္းငုိ ငုိရင္းရႈိက္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။
ရဲစခန္းသြားတုိင္ေတာ့လည္း ကုလားကဘယ္ဆီေနမွန္းမသိ။ ဘယ္လုိက္ရွာရမွန္းမသိ။
ကုလားမယားေမးေတာ့လည္း မရွိ-မသိပဲ ေျဖဆုိေန။
လူတြင္က်ယ္ ဉာဏ္ႀကီးရွင္ မမႀကီးတုိ႔သာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ကာကြယ္ႏုိင္စြမ္းရွိၾကတာပါ ေရေပၚစီအီလစ္မႀကီး တုိ႔ရယ္။

မႏၲေလးလုိ ၿမဳိ႕ႀကီးမွာေနတာေတာင္မွ ေတာသူမေလးေတြမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ကာကြယ္ႏုိင္စြမ္း မရွိၾကပါဘူးဗ်ာ။အိမ္ျပန္ေရာက္တာကုိပဲ ေမာင္မင္းႀကီးသားကုိ ေက်းဇူးတင္ေနရတာပါ။
ေရာင္းစားပစ္ခဲ့ရင္လည္း အလြယ္ေလးပဲ မဟုတ္လား?
ဒီလုိမိန္းကေလးေတြဟာ ဒီတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။
ႏုိင္ငံတစ္ဝွမ္း ဒုနဲ႔ေဒးဗ်။

သူတုိ႔ေလးေတြကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ ဥပေဒတစ္ရပ္မလုိအပ္ေပဘူးလားဗ်ာ။

(အိစႏၵာႏွင့္ မိခင္ႀကီးေဒၚျမေထြး ေျပာျပခ်က္မ်ားကုိ ပူးတြဲတင္ျပလုိက္ပါတယ္။)
==========================================================

“မအိစႏၵာႏွင့္ မိခင္ႀကီးေဒၚျမေထြး လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားခ်က္”
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
20.12.2014
တပည့္ေတာ္မ မအိစႏၵာ အသက္(၁၅)ႏွစ္၊ အဖ ဦးဘိုသိန္း၊ အမိ ေဒၚျမေထြးတို႔ရဲ႕သမီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေနတာက ေဒါနၿခံမွာ အိမ္ငွားေနပါတယ္။
တပည့္ေတာ္မက ေဒါနၿခံက ဦးထြန္း+ေဒၚယုတို႔ ဖိနပ္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အဲ့မွာအလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ဆိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေလာက္က ထက္ထက္(ခ)ေအးထြန္းဦး (ခ)အာကာထက္ ဆိုတဲ့ မြတ္ဆလင္ကုလားတစ္ေယာက္နဲ႔ စသိခဲ့ပါတယ္။ သူက မိန္းမရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ။ ကေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိပါတယ္။ သူ႔ကုိသိတာ (၅)လေလာက္ရွိပါျပီ။ မြတ္ဆလင္မွန္းသိတာေတာ့ (၃)လေလာက္ပဲရွိပါေသးတယ္။

(၁၃.၁၂.၂၀၁၄)ရက္ေန႔မွာ အာကာထက္က ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္ ဆိုျပီး တပည့္ေတာ္မကို ေခၚပါတယ္။ အစက ညီမေလးတစ္ေယာက္လည္း လို္က္မယ္ဆိုလို႔ သြားၾကည့္ဖုိ႔ သေဘာတူလိုက္တာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ညီမေလးက မအားေတာ့လို႔ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သြားတာပါ။ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္ဘူး မၾကာပါဘူး ဆိုျပီး သူနဲ႔ လိုက္သြားပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ျပီးေတာ့ ထမင္းစားရေအာင္ဆိုျပီး ကန္ေတာ္ႀကီးဘက္ကုိ ေခၚသြားပါတယ္။ ကန္ေတာ္ႀကီးက ေဒၚျမေလးဘုရားအေနာက္ဘက္က ဘီယာဆိုင္မွာ ထမင္းစားပါတယ္။ ထမင္းစားျပီး တပည့္ေတာ္မကို အခန္းေလးထဲ အတင္းဆြဲေခၚျပီး အဲ့မွာပဲ အဓမၼျပဳက်င့္ခဲ့ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မလည္း ေၾကာက္တာနဲ႔ ရွက္တာနဲ႔ မေအာ္ရဲပါဘူး။

ေ နာက္ေတာ့ သူက နင္အိမ္မျပန္နဲ႔ေတာ့။ ငါမင္းတုိ႔ဘာသာထဲဝင္ျပီး မင္းကို လက္ထပ္ေပါင္းသင္းမယ္။ ငါတုိ႔ေရႊဘိုဘက္သြားေနရေအာင္ အဲ့မွာ ငါတုိ႔အမ်ဳိးေတြရွိတယ္ ဆိုျပီး အဲ့ကေန ေရႊဘိုကုိ သူ႔ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ေခၚသြားပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မလည္း အပ်ဳိဘဝပ်က္ျပီဆိုေတာ့ ဘာမွ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့လို႔ သူေခၚရာေနာက္ကုိပဲ လိုက္သြားလိုက္ ပါတယ္။ ေရႊဘုိေရာက္ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေမာ္လီဆပ္တစ္ေယာက္က ေရႊျဖဴတည္းခိုခန္းကုိေခၚသြားျပီး အဲ့မွာတည္းပါ တယ္။
ေနာက္ေန႔ (၁၄.၁၂.၂၀၁၄)ရက္ေန႔မွာ မုံရြာမွာ သူ႔ဦးေလးရွိတယ္ သြားရွာရေအာင္ဆိုျပီး မုံရြာကုိသြားၾကပါတယ္။ မေတြ႔ခဲ့လို႔ အဲ့ေန႔မွာပဲ ေရႊဘိုျပန္လာျပီး ေရႊဘိုကေန ခင္ဦးကုိဆက္ေခၚသြားပါတယ္။ ခင္ဦးက ေဒၚႏြဲ႔ႏြဲ႔စန္းတို႔ အိမ္မွာ တစ္ညတည္းပါတယ္။

တပည့္ေတာ္မကုိ ကံထူးမ(ကဒူးမ)သြားမလို႔ လုိ႔ လိမ္ေျပာခို္င္းပါတယ္။ အဲ့ဒီေန႔ ည (၆း၃၀)နာရီေလာက္မွာ တပည့္ေတာ္မကုိ ေနကာ ဖတ္ခုိင္းပါတယ္။ လဘက္ရည္ဆိုင္ အသုပ္ဆိုင္လို ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ သူ႔ငယ္ခ်င္းေမာ္လီဆပ္တစ္ေယာက္က ဖတ္ေပးတာပါ။ ဆိုင္နာမည္ေတာ့ ေရးမထားလုိ႔ ဘာဆိုင္မွန္း ေသခ်ာမသိခဲ့ပါဘူး။ ေမာ္လီဆပ္က အာကာထက္ကို မင္းဘယ္ေလာက္တင္ေတာင္းမွာလဲ ေမးပါတယ္။ အာကာထက္က (၅)ေသာင္းတင္ေတာင္းမယ္၊ အဝတ္အစားအတြက္ (၅)ေသာင္းေပးမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မလက္မခံဘူးေျပာ ေတာ့ ေမာ္လီဆပ္က လက္မခံရင္ လက္ထပ္လို႔မရဘူး လက္ကုိခံရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္မလည္း လက္မခံရင္ တစ္ခုခုလုပ္ပစ္မွာစိုးရိမ္တာနဲ႔ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေနကာဟ္မဖတ္ဘူးဆိုရင္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ လက္ထပ္ဖို႔မျဖစ္ႏို္င္ဘူး။ ေနကာဟ္ဖတ္လိုက္မွ စိ္တ္ေအးရမယ္၊ အရာရာအဆင္ေျပသြားမယ္။ ေနကာဟ္ဖတ္ရင္းနဲ႔ပဲ တပည့္ေတာ္မကုိ “ဟန္နီဖာဘီ” လုိ႔ ကုလားလိုနာမည္ေပးပါတယ္။ ေမာ္လီဆပ္ေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ ဟန္နီ ဖာဘီ လို႔ပဲ ေခၚရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေနကာဖတ္ျပီး ေခါင္းၿမီး(ဘူးဂါ)ၿခဳံခုိင္းပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မက မၿခဳံႏိုင္ဘူး ဇြတ္ျငင္းခဲ့ပါတယ္။ မၿခဳံတဲ့ခါက်ေတာ့ အာကာထက္က တစ္ေန႔က် မင္းၿခဳံရမွာပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ ေမာ္လီဆပ္ကလည္း ငါတုိ႔ဘာသာကုိ (၁)ႏွစ္တိတိသင္ယူရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ေနာက္ေန႔(၁၅.၁၂.၂၀၁၄)ရက္ေန႔မွာ ခင္ဦးက သူ႔သငယ္ခ်င္းရဲ႕ သငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ ေမာ္လီဆပ္တစ္ေယာက္က ေနရာရွာေပးပါတယ္။ ၿမဳိ႕အျပင္ဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာက ငါးကန္မွာ ေနလို႔ရတယ္ဆိုျပီး အဲ့ဒီကို ေခၚသြားပါတယ္။ အဲ့ငါးကန္မွာ တစ္ညအိပ္ခဲ့ပါတယ္။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ပိုက္ဆံလိုေနတာနဲ႔ သူ႔ဆိုင္ကယ္ကုိ တစ္သိန္းနဲ႔ ေရာင္းျပီး သူ႔ဖုန္းကုိလည္း တစ္ေသာင္းနဲ႔ ေရာင္းလိုက္ပါတယ္။
(၁၆.၁၂.၂၀၁၄)ရက္ေန႔မွာ ျမစ္ႀကီးနားကို ညရထားနဲ႔ ေခၚသြားပါတယ္။ သူ႔သငယ္ခ်င္း ေမာ္လီဆပ္က ျမစ္ႀကီးနားမွာ သြားျပီးလုပ္စားၾကလုိ႔ လမ္းညႊန္လိုက္လို႔ ေခၚသြားတာပါ။ ရထားေပၚမွာတစ္ညအိပ္ျပီး ေနာက္ေန႔ (၁၇.၁၂.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ ညမွာ ျမစ္ႀကီးနားကို ေရာက္ပါတယ္။ အဲ့ညမွာ ျမစ္ႀကီးနားက ေရႊျပည္သာတည္းခိုခန္းမွာ တည္းပါတယ္။

(၁၈.၁၂.၂၀၁၄)ရက္ေန႔မွာ ေရႊဘိုကုိကားနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းမွာတစ္ညအိပ္ျပီး (၁၉.၁၂.၂၀၁၄)ရက္ေန႔မွာ ေရႊဘိုေရာက္ပါတယ္။ ေရႊဘုိေရာက္ေတာ့ သူ႔အစ္မဆိုတဲ့ ေဒၚမမေလးပုိင္တဲ့ တည္းခိုခန္းကိုသြားပါတယ္။ အဲ့ေရာက္ေတာ့ ဘာသာျခားမို႔လို႔ လက္မခံဘူး ေျပာတာနဲ႔ ေရႊျဖဴတည္းခုိခန္းကို ျပန္လာတည္းပါတယ္။ ေရႊျဖဴတည္းခိုခန္းမွာပဲ သူ႔ငယ္ခ်င္းေမာ္လီဆပ္က “မင္းတုိ႔ဘုရားက ေျခေထာက္နဲ႔နင္းျပီး ထုလုပ္ထားတာ ကုိးကြယ္စရာမလိုဘူး၊ ငါတို႔ တန္ခိုးရွင္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရမယ္၊ အီမန္မဖ်က္ရဘူး၊ ေဂါတမကုိ ငါတုိ႔ဘုရားက ဖန္ဆင္းထုလုပ္ထားတာ၊ ၾကယ္ေတြဆိုတာကလည္း မေကာင္းတဲ့ဟာေတြက ထုလုပ္ထားတာ၊ ၾကယ္ေၾကြတိုင္း ဆုေတာင္းစရာ ၊ ငါတုိ႔ဘာသာမွာ ျပႆဒါး ရက္ရာဇာဆိုတာလည္း မရွိဘူး၊ ကာလီမန္ကို (၇၈၆)ျပည့္ေအာင္ရြတ္ရမယ္၊ တစ္ေန႔ကို ကာလီမန္ (၂၁)ေခါက္ရြတ္ရမယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ (၂၀.၁၂.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ မြန္းတည့္ခ်ိန္မွာ မႏၲေလးကုိ ျပန္လာပါတယ္။ ရွမ္းေလးကၽြန္းအေရာက္မွာ သူက သူ႔ငယ္ခ်င္းရွိတဲ့ၿမဳိ႕သစ္ဘက္ကုိသြားမယ္ ဆိုျပီး လမ္းခြဲခဲ့ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မဝတ္ခဲ့တဲ့အဝတ္အစားေတြေရာ တပည့္ေတာ္မဖုန္းေရာ ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ရထားလက္မွတ္ ကားလက္မွတ္ေတြအကုန္လုံး သူပဲအကုန္ယူသြားပါတယ္။ အေမ့ဆီကုိလည္း စာတစ္ေစာင္ေရးေပးပါတယ္။

တပည့္ေတာ္မအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမတို႔ကို အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပျပီး အေမကုိ အမွတ္(၁၀)ရဲစခန္းမွာ အမႈသြားဖြင့္ပါတယ္။ ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့ ရဲက စစ္ေဆးေမးျမန္းတာေတြကုိ ေရးမွတ္ျပီး သူ႔ကုိ ဖုန္းနဲ႔ တစ္ေနရာရာကို ျမားေခၚပါ။ သူလာျပီဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လာဖမ္းျပီး ေဆာင္ရြက္ပါ့မယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

စုံစမ္းရန္
==========
ဦးေခမိႏၵ(ဝီရေခမိန္)=09.402571884

ေဒၚျမေထြး(အိစႏၵာမိခင္)=09.33446139

ကုလားအာကာထက္ သိမ္းသြားေသာဖုန္း=09.33285643