တစ္ေန႔သ၌ ကၽြန္ဳပ္ ဆားပုလင္းေရက်င္းေျပာင္ သည္ လကုန္ခါနီးရက္မုိ႕ အိမ္ရွိ စာၾကည္႔စားပြဲတြင္ ဆံပင္၏အထူတမွ် ၾကီးမားလွေသာ မ်က္မွန္ၾကီးအား ပင္႔ကာ ပင္႔ကာ ျဖင္႔ အမႈတြဲမ်ားဖတ္ေနစဥ္ တပည္႔ေက်ာ္ စံျပဴး မွာ အေမာတေကာျဖင္႔ စာၾကည္႔ခန္းထဲသုိ႕ ေပါက္ခ်လာေလသည္။ ထုိ႕အတူ ထုိင္ခံုပင္ ဖင္မကပ္ေသး “ဒုကၡပဲ ဆရာေရ…” ဟု အစခ်ီကာညည္းညဴ၍ ၀င္လာေလသည္။
ကၽြႏု္ပ္ ။ ဘယ္လို ျဖစ္တာတုန္း စံျပဴးရ။
စံျပဴး ။ ဒီလို ဆရာေရ KKO က ဗက အဆင္႔ရွိတဲ့ ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံ ေအာင္ႏိုင္ ကို စစ္တပ္က ပစ္သတ္လိုက္သတဲ႕ဗ်။
ကၽြႏ္ုပ္။ ေဟ…ဟုတ္လား…ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ။ မင္းဘယ္လိုၾကားလဲ ။
စံျပဴး ။ ဒီလိုဆရာ ရ ။ စစ္တပ္က ကင္းသမားဆီက ေနတ္လုထြက္ေျပးဖို႕လုပ္လို႕ ပစ္ထည္႔ လိုက္တာ ေျပာတယ္။
ကၽြႏု္ပ္။ ဟုတ္လား ။ ဒါဆို ရင္ေတာ႔ ပစ္မွာေပါ့ကြ ။ကင္းသမားဆီက ေသနတ္သြားလုတာကိုး။
စံျပဴး ။ ဟုတ္ေတာ႔ဟုတ္တာေပါ့ ဆရာရ ။ အခု အဲ႔ကိစၥနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ႔ ၈၈ ပြင္႔လင္းက မင္းကိုႏိုင္တို႕ ၊ ျမေအးတို႕ ၊ ကိုကိုႀကီး တို႕ က ဆႏၵျပဖို႕ လူေတြလိုက္စုေနတယ္တဲ့ဗ် ။
ကၽြႏု္ပ္။ ေဟ..ဟုတ္လား (ကၽြႏု္ပ္ကား မ်က္မွန္ၾကီးကိုပင္႔လွ်က္) ။ ဒါနဲ႔သူတို႕က ဘာကိုျပမွာတုန္း။
စံျပဴး ။ ဒါေတာ႔ မသိေသးဘူးဆရာရ ။ ထံုးစံအတိုင္း လႊတ္ေပးတို႕ ၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးတို႕ အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေရးတို႕ လုပ္မွာျဖစ္မွာေပါ့ ဆရာရ ။
ကၽြႏု္ပ္။ ဟမ္..ဘာဆိုင္လို႕တုန္းကြ ။ ဟုိက သူပုန္ေသနတ္လုေျပးဖို႕လုပ္တာ သူတို႕က ဆႏၵျပမယ္ ဆိုေတာ႔ သူတို႕ သူပုန္အားေပးေတြလား ၊ သူပုန္ ၾကံရာပါေတြလား ။
စံျပဴး ။ ဒါေတာ႔ မသိဘူးဆရာရ (စံျပဴးမွာကား ေခါင္းကိုကုတ္လွ်က္) ။ သူတို႔ ေျပာတာေတာ႔ အလြတ္တန္းသတင္းေထာက္လို႕ေျပာတယ္ဆရာ ရ။ ဒါေၾကာင္႔ အေလာင္းေဖာ္ခြင္႔ေပး အေလာင္းစစ္ခြင္႔ေပးလို႕ ေျပာသံၾကားေနရတယ္ ဆရာ။
ကၽြႏု္ပ္ ။ ေအးေလ စစ္ခ်င္တာ စစ္ေပါ့ ။ တကယ္လို႕ စစ္တဲ႔အခါ စစ္တပ္က ေျပာသလို က်ည္ဆန္ ေၾကာင္႔ေသတာ မဟုတ္ပဲ ႏွိပ္စက္လို႕ ေသတာဆိုရင္ တရားစြဲမွာေပါ့ ဟုတ္လား။
စံျပဴး ။ အဲ႔လိုပဲ ထင္တာေပါ့ ဆရာ။
ကၽြႏု္ပ္။ ဒါ ဆို စစ္တပ္က ေျပာတဲ႔အတိုင္း ဟုတ္တယ္ မွန္တယ္ ျဖစ္ေနခဲ႔ရင္ သူတို႕ကို သူပုန္အား ေပး ၊ သူပုန္နဲ႕ အဆက္အသြယ္ရွိတဲ႔သူေတြအျဖစ္တရားစြဲခံမယ္ေပါ့ အဲ႔လိုလား..
စံျပဴး။ ဒါေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လည္း မသိဘူးေလးဆရာ
ကၽြန္ုပ္။ မင္း သိတာဘာရွိလဲ ေဖာင္..(အမႈတြဲမ်ားျဖင္႔ ရိုက္လိုက္သည္)
စံျပဴး။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘာေတြျပင္ဆင္ထားရမလဲ ဆရာ
ကၽြန္ုပ္။ ဟ..ဘာျပင္ဆင္ရမွာလဲဟ..မင္းအမႈေပါင္း ဒီေလာက္လိုက္လာတာမသိေသးဘူးလား..
စံျပဴး ဘာကို သိရမွာလဲဆရာ..။
ကၽြန္ုပ္။ အ..ရန္ ေကာကြာ။ ဒီမွာ ၈၈ ပြင္႔လင္းအေၾကာင္းလည္း မင္းမသိတာ မဟုတ္ဘူး ။ဒီေကာင္ ေတြ ဂြင္ေ၀း လို႕ ထလုပ္တာကြ ။
စံျပဴး။ ဗ်ာ…ဘယ္လိုဆရာ ..ဂြင္ေ၀း လို႕ ဟုတ္လား..(စံျပဴးမွာကား ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္လွ်က္)
ကၽြန္ုပ္။ ေဟ့ေရာင္ ငါေျပာတာ ရိုးရိုး။ မင္းအေတြးမေခ်ာ္နဲ႕။ဒီေကာင္ေတြ ဒီလိုလုပ္စားဂြင္ မရွိလိုိ႕ ျငိမ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ဒဂုန္တာရာ စ်ာပနာမွာလည္း လူစြာလုပ္ၿပီး အလံ သြားအုပ္လို႕ ဆူဆူညံညံ ၾကားၿပီးမဟုတ္လား။ အဲ႔ေနာက္ပိုင္း ဦး၀င္းတင္ႀကီးတုန္းကလည္း
အခုပဲ အေခါင္းထဲ ဆင္းလိုက္ေတာ႔မလိုနဲ႕။ေနာက္ေတာ႔ ၁ လျပည္႔လား ႏွစ္ပတ္လည္လား ေတာင္ မသိတဲ့ေကာင္ေတြမဟုတ္လား။ အဲ႔ေနာက္ပိုင္း ဂြင္ေပ်ာက္လို႕ အသာျငိမ္ေနတာ။ အခုေတာ႔ ဂြင္ေ၀းေနတဲ႔ေကာင္ေတြ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့ကြာ။(ကၽြန္ုပ္ကား အမႈတြဲအား ဆက္၍ဖတ္လိုက္သည္။)
စံျပဴး။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဆရာ ။ ဒီေကာင္ေတြျမ၀တီမွာလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြက လက္နက္ႀကီး နဲ႔ပစ္လို႕ အရပ္သား ၄ ဦး ေသၿပီး ၊ အမ်ားအျပား ဒဏ္ရာ ရတုန္းကလည္း အသံမထြက္၊ လိပ္ကၽြန္းလူသတ္မႈ မွာ ျမန္မာ ၂ ေယာက္ ဓားစာခံျဖစ္ေတာ႔လဲ အသံတိတ္၊ မေလးရွားမွာ ျမန္မာေတြ ခနခနဓားခုတ္ခံရတုန္းကလည္း ဘယ္နားပုန္းေနမွန္းမသိဘူး။ အခုမွ အသံ
ထြက္လာတယ္။ ေသလူေတြနဲ႔လုပ္စားရတာ ၀ါသနာလားမသိဘူးဆရာ။
ကၽြန္ုပ္ ။ ၾကြက္ေသတစ္ခု အရင္းျပဳ ဆိုတဲ႔စကား ဟာ ဒါမ်ိဳးေပါ့ကြ စံျပဴးရ။
စံျပဴး။ ဟုတ္ကဲ႔ဆရာ ။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကို ၈၈ ပြင္႔လင္းကေကာင္ေတြ ဂြင္ေ၀း ေနလို႕ လုပ္တာ ဘာမွ ျပင္ဆင္မထားနဲ႕လို႕သြားမွာလိုက္မယ္ဆရာ။
ကၽြန္ုပ္။ ေအး ..ေအး ..၈၈ ပြင္႔လင္းက ေကာင္ေတြ ဂြင္ေ၀းေနလို႔လုပ္တဲ႔အေၾကာင္းကို
ေသခ်ာ ေျပာေနာ္..။
စံျပဴး။ ဟုတ္ကဲ႔ဆရာ..ကၽြန္ေတာ္ ဂြင္ေ၀းေနတဲ႔ ၈၈ ပြင္႔လင္းအေၾကာင္း ေသခ်ာ ရွင္းျပလိုက္ပါ့ မယ္။
ကၽြန္ုပ္။ ေအး..ေအး..ေကာင္းၿပီ။
စံျပဳမွာကား ကၽြႏ္ုပ္အား စလံေပး၍ စာၾကည္႔ခန္းမွ ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ထြက္ခြာသြားေလေတာ႔သည္။
ထုိအခိုက္ မိုးဖြဲေလးမ်ား၏ ေခါင္မိုးသြပ္အား တရိႈက္မက္မက္နမ္းသည္႔အသံကား ဆူညံ၍ေနေခ်ေတာ႔သည္။
ဦးစစ္မင္း
No comments:
Post a Comment