ျမန္မာ့ ဂႏၳ၀င္ ေဘာလံုးသမားႀကီး (ဗဟာဒူး) ၁၉၆၂ ျမန္မ့ာေျမေပၚတြင္ က်င္းပသည့္ ကၽြန္းဆြယ္ၿပိဳင္ပဲြတြင္ အိမ္ရွင္ျမန္မာသည္ ဗိုလ္လုပဲြတြင္ မေလးရွားကို (၂-၀)ဂိုးျဖင့္ရႈံုး၏။ ထိုအခါ အာဏာပိုင္ တို႕က ေလာင္းကစား သံသယျဖင့္ ဗဟာဒူး၊ တင္ၾကည္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ေက်ာ္ေဇာႏွင့္ ေက်ာ္ေအးတို႕ငါးဦးကို ရာသက္ပန္ ပဲြပယ္ေလသည္။ ေနာက္မွ အယူခံ၀င္မွ ကင္းလြတ္ခဲ့သည္။ အရြယ္အားျဖင့္ အသက္(၄၀)နား ေရာက္ေနေသာ္လည္း ဗဟာဒူးမွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေသာ ကစားသမားတစ္ဦးအျဖင့္ ေတာက္ပေနဆဲ။ ၁၉၆၅ခုႏွစ္ မာေဒးကားတြင္ ျမန္မာအသင္း တတိယ ရစဥ္က ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး အသင္းေဖာ္ ခင္ေမာင္ထြန္းႏွင့္အတူ အာရွလက္ေရြးစင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရသည္။ အဂၤလန္တြင္ ရွက္ဖီး၀င္းစေဒး၊ ဖူလ္ဟမ္တို႕ႏွင့္ေျခစမ္းရာတြင္ ပါ၀င္ကစားခဲ့သည္။ ၁၁ ႀကိမ္ေျမာက္ မာေဒးကားတြင္ ခ်န္ပီယံဆုရၿပီး အာရွလက္ေရြးစင္ အတြက္ (ဂိုး)တင္ေအာင္၊ ေမာင္ေမာင္တို႕ႏွင့္ အတူ ေရြးခ်ယ္ခံရျပန္သည္။ အဂၤလန္မွ လက္စတာ၊ ေဆာက္သမ္တန္ တို႕ႏွင့္ကစားရာ အေရးနိမ့္ေသာ္ လည္း ေျခစြမ္းျပ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ အာရွအိုလံပစ္ ေရႊတံဆိပ္ရ ျမန္မာအသင္းမွ လူငယ္မ်ား ဥေရာပေျခစမ္းခရီးတြင္ ပါ၀င္သြားၾကသျဖင့္ ဗဟာဒူးမွာ လက္ေရြးစင္အသင္းႀကီးအတြက္ ကစားေပးရျပန္သည္။ တစ္ဘက္တြင္ ဗဟာဒူးသည္ တပ္မေတာ္သားတစ္ေယာက္ တာ၀န္ကိုလည္း တိုင္းျပည္အတြက္ ေပးဆပ္ရျပန္သည္။ နယ္ခ်ဲ႕တရုတ္ျဖဴတို႕ကို တြန္းလွန္ရာ တြင္ ေရွ႔တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္တြင္ က်ည္ဆံမ်ားၾကား ရုန္းကန္ေနရသည္။ “ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ဂိုးသမား ဘားဗဟာဒူးတို႔ဟာ တပ္စိတ္တစ္ခုတည္းပဲ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က အသက္ကလည္းငယ္ေသးေတာ့ ေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အတင့္ရဲလြန္းလို႔ ဗိုလ္ႀကီးက ဆူတာကို မၾကာခဏခံေနရတယ္” ဟု ဗဟာဒူးက သူ႔စစ္ေရးအေတြ႔အႀကံဳကို အားပါးတရေျပာရာ ဇနီးျဖစ္သူ ခင္သန္းျမင့္က ထိတ္လန္႔အံ့ၾသစြာ နားေထာင္ေနရွာသည္။ဗဟာဒူးသည္ သူ႕ခ်စ္ဇနီးအား အဂၤလိပ္သတင္းစာတစ္ေစာင္မွ အားကစားသတင္းမ်ား အားဖတ္ျပကာ ေကာက္ခ်က္ခ်ျပေန သည္။“ဗဟာဒူးကမဆိုးပါလား အဂၤလိပ္သတင္းစာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းဖတ္ႏိုင္သားပဲ” ဗဟိုသိမ္းေဆာင္၏ အာရွေဘာလံုးႏွင့္ျမန္မာ့ၾကယ္ပြင့္မ်ားစာအုပ္မွ ရာစုေခတ္တြင္တစ္ေယာက္ ေဆာင္းပါးပါ စာသားအခ်ိဳ႕ကိုေကာက္ႏႈတ္ပါသည္။ ေႏြရက္ျဖစ္၍ ေနအပူရွိန္သည္ ပ်ံ႕လြင့္လ်က္ရွိသည္။ ေလကလည္းအိုက္စပ္သည္ေကာင္းကင္ျပင္ တြင္တိမ္ကင္းစင္ၿပီးထင္လင္းေတာက္ပေနသည္။ ေအာင္ဆန္းကစားၿပိဳင္၀င္းအတြင္းရွိ ေခ်ာ္မႈန္႔ဆမ္းထား သာ ေျပးလမ္းသည္ပူျပင္းခက္ထန္သည့္ေနေရာင္္ေအာက္တြင္ တံလွ်ပ္ တဖိတ္ဖိတ္ၾကြေနသည္။ သဲေသာင္ျပင္လို အပူေငြ႕မ်ားဟပ္လ်က္ရွိသည္။ အထူးတန္းဘက္မွ လူတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။ အညိဳေရာင္အားကစား၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားၿပီး လက္၀ယ္တာထြက္ခံုတစ္ခုကိုကိုင္ဆဲြကာ မီတာ ၁၀၀ တာလႊတ္ေနရာသို႔ ဦးတည္လွမ္းခဲ့သည္။ ေရာက္ေတာ့ တာထြက္ခံုကိုေျပးလမ္းေပၚခ်ထား လိုက္သည္။ေရာက္ေတာ့ တာထြက္ခံုကို ေျပးလမ္း ေပၚခ်ထားလိုက္သည္။အေၾကာအျခင္ေလွ်ာ့ၿပီး ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းမ်ားျပဳလုပ္သည္။ ၿပီးေတာ့ တာထြက္ခံုကို ေနသားတက်ျပင္ဆင္လိုက္ၿပီး သံုးေလးၾကိမ္မွ် စမ္းသပ္တာထြက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေျပးလမ္းေပၚမွ အေျပးသမားတစ္ေယာက္၏ လႈပ္ရွားမႈကို အထူးတန္းပဲြၾကည့္စင္ေပၚမွမိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ က မ်က္ေျခမပ်က္စူးစုိက္ၾကည့္ေနသည္။ မိန္းမပ်ိဳသည္ အရပ္အေမာင္းေကာင္းၿပီး ကိုယ္ဟန္ေျပျပစ္ ေက်ာ့ရွင္းသည္။အေျပးသမားသည္ တာထြက္ခံုကို ကန္အားျပဳၿပီးအထြက္တြင္ ပစ္စင္မွ တြန္းထြက္လာေသာ ဒံုးပ်ံကဲ့သို႔အဟုန္ျပင္းလွသည္ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားမွာ လည္း ကြင္းလဟာျပင္၀ယ္ ေျခကုန္ေျပးေနေသာ ငွက္ကုလားအုပ္ကဲ့သို႔ သြက္ျမန္လွသည္။ တာလႊတ္ရာမွေျပးလမ္းအဆံုးအ ထိ သံုးေလးၾကိမ္ေျပးၿပီးရပ္လိုက္ေတာ့သည္။ တာထြက္ခံုကို ျပန္ႏုတ္ယူၿပီး လာလမ္းအတိုင္း အထူးတန္းသို႔ ျပန္၀င္သြားေတာ့သည္။ အထူးတန္းေပၚမွၾကည့္ေနေသာ မိန္းမပ်ိဳလည္း ေလွခါးထစ္မ်ားကို တလွမ္းခ်င္းလွမ္းကာ ေအာက္သို႔ျပန္ဆင္းသြား ေတာ့သည္။ အေျပးသမားကား အာရွလက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးသမား ျမန္မာ့ေဘာလံုးအေက်ာ္အေမာ္ ဗဟာဒူးျဖစ္ၿပီး မိန္းမပ်ိဳမွာ ၾကင္ဖက္ျဖစ္ေသာခင္သန္းျမင့္ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က သူတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ခ်စ္စ ၾကင္စပ်ားရည္ဆမ္းေပ်ာ္ျမဴးခ်ိန္ကာလျဖစ္သည္။ထိုသို႕ေသာၾကင္စဦးကာလတြင္ ပ်ံ႕လြင္လ်က္ရွိေသာအပူရိွန္၀ယ္ တံလွ်က္တဖိတ္ဖိတ္ၾကြေနသည့္ေျပးလမ္းေပၚတြင္အေျပးက်င့္ ေနသူ ခင္ပြန္းသည္အား ဇနီးျဖစ္သူက မ်က္စိေအာက္အေပ်ာက္မခံဘဲ ၾကည့္ရုွေနျခင္းျဖစ္သည္။ ”အခုလို အပူရိွန္ျပင္းလြန္းလွတဲ့ ေနမြန္းတည့္ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာမွ ဘာေၾကာင့္ အေျပးက်င့္ရတာတဲ့လဲ“ လူခ်င္းခင္မင္ရင္းႏွီးလာခဲ့ၾကေသာ တေန႕တြင္ က်ေနာ္က ဗဟာဒူးကိုေမးစမ္းၾကည့္မိသည္။ သူ႕ဇနီး ခင္သန္းျမင့္လည္း အနီးတြင္ရိွရာဗဟာဒူးသည္ ဇနီးျဖစ္သူကို တလွည့္၊က်ေနာ္ကို တခါၾကည့္ျပီး မေတာက္မပျပဳံးလိုက္သည္။ခင္သန္းျမင့္ကမူ အမွတ္ထင္ထင္သတိရမုွကို အံ့ၾသေနသည္။ ”သေဘာကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ေျပးပဲြေတြကို အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွ ျပဳလုပ္တတ္တာမဟုတ္လား။ဒါေၾကာင့္ အပူရိွန္ ေလတိုက္ႏႈန္းနဲ႕ကိုက္ညီျပီး က်င့္သားရေအာင္ ဒီအခ်န္မ်ိဳးမွာ က်င့္ခဲ့တာပါဘဲ” က်ေနာ္မွာသူ႕အေျဖကို စိတ္အထာ မက်လွေသာ္လည္း ခိုင္းႏိွုင္းခ်က္ကအေျခအေနႏွင့္ကိုက္ညီ ေန၍အတြန္႕မတက္ဘဲ ေနလိုက္သည္။သူ၏ က်င့္စဥ္ဘဲမွန္၍လား။ေျခစြမ္းပင္ ထက္၍လားမသိ။ ဗဟာဒူးသည္ ျမန္မာ့အေျပးလမ္းေၾကာင္းတြင္ အျမန္ဆုံး အေျပးသမားအျဖစ္ စာရင္း၀င္ေနျပီး မီတာ ၁၀၀ ကို ၁၁ စကၠန္႕ရေအာင္ ေျပးႏုိင္စြမ္းရိွေနသည္။ ”ေနာင္တစ္ခုက သူက သူအေျပးက်င့္တာကို လူျမင္မွာ သိပ္ေၾကာင့္တာဘဲ။ပရိသတ္အၾကားမွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားလာတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ေဘာလုံးသမား တေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့ ရွက္စိတ္ကအၾကီးသား။ရုပ္ရွင္ၾကည့္တာေတာင္ဘယ္ေတာ့မွ ရုပ္ရွင္မျပခင္ ရုံထဲ၀င္မထုိင္ဘူး။ရုပ္ရွင္ျပလို႕ အေတာ္ၾကာကာမွ ရုံထဲ၀င္ေလ့ရိွတယ္” ခင္သန္းျမင့္က ခင္ပြန္းသည္၏ အမူအက်င့္ကေလးမ်ားကို ေဖာ္လွစ္လာသည္။ဗဟာဒူးသည္ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာ ရဲကနဲျဖစ္သြားျပီးဇနီးျဖစ္သူ ခင္သန္းျမင့္ကို မ်က္စိသုန္စြာ ၾကည့္လိုက္သည္။ ခင္သန္းျမင့္ကေတာ့ ၿပံဳးရယ္လ်က္သာရိွသည္။ ”က်ေနာ္က နာမည္ေက်ာ္ေဘာလုံးသမား ျဖစ္ေပမဲ့ ရုပ္ရွင္က်ေတာ့သိပ္၀ါသနာပါတာဘဲ။ကားသစ္လဲတိုင္း ေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္းၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ ။ဒီတုန္းက က်ေနာ္က တပၾ္ကပ္ၾကီးအဆင့္မွာဘဲ ရိွေသးတယ္။က်ေနာ္လခနဲ႕ အထူးတန္းမွာခ်ည္း အျမဲဘယ္ၾကည့္ႏုိင္ပါမလဲ။ဒီေတာ့တစ္က်ပ္ခြဲတန္း ကဘဲၾကည့္ရတယ္ေလ။ က်ေနာ္ရုံထဲ ၀င္သြားရင္ လူေတြက က်ေနာ့္ကို ၀ိုင္းျပီးၾကည့္ၾကတယ္။ နာမည္ေက်ာ္လက္ေရြးစင္ေဘာလုံးသမားၾကီးျဖစ္ရက္နဲ႕ ဒီအတန္မွာ လာၾကည့္ရသလား ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႕ေပါ႕။ဒါေၾကာင့္ လူအျမင္မခံရေအာင္ ေမွာင္ခ်ျပီး ရုပ္ရွင္ျပေနခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ အေမွာင္ရိပ္ခိုလို႕ ရုံထဲ၀င္ခဲ့တာခ်ည္းဘဲ” ဗဟာဒူး ၏ စကားဆုံးအတြင္ က်ေနာ္ေရာ ခင္သန္းျမင့္ပါ မျပဳံးဘဲ ၀ါးလုံးကြဲ ရယ္ပစ္္လိုက္ၾကေတာ့သည္။အမွန္မွာ ထိုေခာတ္က ေဘာလုံးသမားမ်ားကို စက္ရုပ္သဘြယ္ ေစခိုင္းျခင္းမွလြဲ ျပီး လူေနမုွဘ၀ အေထာက္အကူႏွင့္ အာမခံခ်က္ေပးစြမ္းၾကျခင္းမရိွ။ေဘာလုံးသမားမ်ားကလည္းအသိတရားမရိွၾကဘဲ ၀တ္ေၾကတန္းေၾကသာ ကစားၾကမည္မဟုတ္လား။ တေန႕တြင္က်ေနာ္သည္ ေဘာလုံးအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ရုံးခန္းအတြင္း၀င္ေရာက္သြားသည္။ ခင္သန္းျမင့္၏ လက္ႏွိပ္စက္သံသည္ အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚေနသည္။ ဗဟာဒူးအား ခင္သန္းျမင့္၏အနီးတြင္ အဂၤလိပ္သတင္းစာတေစာင္ကို ထိုင္ဖတ္ေနသည္။က်ေနာ့္ မ်က္လုံးအစုံသည္ မေျမွာ္လင့္ေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ၀ိုင္းျပဴးသြားေတာ့သည္။ ဗဟာဒူးသည္ သူ႕ခ်စ္ဇနီးအား အဂၤလိပ္သတင္းစာတြင္ပါရိွေသာ အားကစားသတင္းမ်ားကို ဖတ္ျပျပီး ေကာက္ခ်က္ခ်ေနသည္။ ”ဗဟာဒူးက မဆိုးပါဘဲလား။ အဂၤလိပ္ သတင္းစာေတာင္ေကာင္းေကာင္း ဖတ္ႏုိင္သားဘဲ” ၾကိဳးစားေလ့လာမုွျပုရင္းက တဆင့္ထက္တဆင့္ တိုးတက္လာခဲ့ရတာပါ။သူက တန္းကုန္ေအာင္မသင္ခဲ့ရေပမဲ့ မျဖစ္မေနျပင္းျပတဲ့ဆႏၵေၾကာင့္လဲ တေၾကာင္း၊ က်မရဲ့အေထာက္အကူေလးေတြေၾကာင့္လဲ တေၾကာင္းလို႕ ဆိုပါေတာ့ေလ” ဗဟာဒူးက ခင္သန္းျမင့္၏ စကားအဆုံးတြင္ မလုွပ္တလုွပ္ရယ္ေမာလိုက္သည္။အစက အထင္ေသးျပီး မ်က္လုံး၀ိုင္းျပဴးခဲ့ရမုွတို႕သည္အေၾကာင္းအက်ိဳးမွန္ကို သိရျပီးခ်ိန္၀ယ္ ပ်က္ျပယ္ကင္းစင္သြားခဲ့ရေတာ့သည္။ သူ၏ၾကိဳးစားမွုကို ဖြင့္ထုတ္မခ်ီးပလိုက္မိေသာ္လည္းစိတ္ထဲကေတာ့က်ိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးလိုက္မိသည္။ အမွန္ေတာ့ ဗဟာဒူး၏ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို က်ေနာ္သိရိွထားရသမွ်ဆိုလွ်င္ သူသည္ ဖတဆိုးေလးျဖစ္ခဲ့ရသည္။သူ၏ ဖခင္အမ္၊အက္စ္၊သာပါးသည္ နာမက်န္းျဖစ္ကာ ဗဟာဒူး ရွစ္ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ သူတို႕မိသားစုကို မ်က္ကြယ္ျပဳသြားေသာ အခါ ဗဟာဒူး တုိ႕တေတြမွာ မုဆိုးမ မိခင္ႏွင့္အတူ မ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္။ဒုတိယ ကမၻာစစ္မီးရိွန္ႏွင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးရိွန္္မ်ားေၾကာင့္ ဗဟာဒူးမွာ တန္ကုန္ေအာင္ ပညာမသင္ၾကားခဲ့ရရွာဘဲရိွသည္။သို႕ျဖစ္ရာ ၾကိုးစားမွုကို အရင္းတည္ျပီး ဇနီး ျဖစ္သူထံတြင္ အခ်ိန္ပိုေက်ာင္းတက္ကာ ေခတ္ကို အေျပးအလႊားလိုက္ခဲ့ရရွာသည္သကား။ (၂) ျမန္မာ့ေဘာလံုးေလာက ေသြးသစ္ေလာင္းေရးအတြက္ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ ေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြကို စတင္က်င္းပခဲ့ၿပီးနယ္အသီးသီးမွ မီးခဲျပာဖံုးလူငယ္ေျခတက္ ေဘာလံုးသမားမ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ပထမအၾကိမ္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြတြင္ျမန္မာ့လက္ေရြး စင္ေဘာလံုးအသင္းအတြက္ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေသာ အစြန္လူႏွစ္ဦးေပၚထြက္လာခဲ့သည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးမွာ ရွမ္းျပည္နယ္အသင္းမွ ညာအစြန္လူ ဗဟာဒူးႏွင့္စစ္ကိုင္းတိုင္းအသင္းမွဘယ္အစြန္လူ ထူး၀ါးတို႔ပင္ျဖစ္သည္။ႏွစ္ဦးစလံုး တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ၿပိဳင္ပဲြအၿပီးတြင္ ရန္ကုန္တြင္က်န္ရစ္ကာ ပထမတန္းအသင္းမ်ားတြင္ ဆက္လက္ကစားရသည္။ ရွမ္းျပည္နယ္အသင္း ေနာက္ဆံုးဗိုလ္ပဲြသို႔ တက္ေရာက္ခြင့္ရေအာင္ ဗဟာဒူးသည္ ပဲြစဥ္တေလွ်ာက္လံုး ေျခစြမ္းျပခဲ့သည္။ထက္ျမက္ေသာတိုက္စစ္မွဴးတစ္ဦး ျဖစ္သည္သာမက အသင္းေအာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ဂိုးမ်ားသြင္းေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ကိုယ္တိုင္ ၃ ဂိုးသြင္းေပးခဲ့ၿပီး အျခားသူမ်ား ဂိုးသြင္းႏိုင္ခြင့္ရရန္လည္း အကြက္ေဖာ္ေပးခဲ့သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္းအသင္းတို႔ေနာက္ဆံုးဗိုလ္လုပဲြကစားပံုကို ျမန္မာ့အသံကေအာင္ဆန္းကြင္းမွတိုက္ရိုက္အသံ လႊင့္ေပးခဲ့သျဖင့္ ဗဟာဒူး၏အမည္မွာေလလိႈင္း၀ယ္ ပံ်႕လြင့္ခဲ့ရသည္။ ဒိုင္းၾကီးကို ရွမ္းေျမျမင့္သို႔ အပါသယ္ေဆာင္သြားႏိုင္ျခင္းမွာ ဗဟာဒူး၏ စြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ဆိုလ်င္မမွား။ ရွမ္းႏွင့္စစ္ကိုင္းသည္ ပထမအၾကိမ္၁ ဂိုးစီသေရက်သည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္ကစားေသာအခါ ရွမ္းက (၃-၂) ဂိုးျဖင့္ စစ္ကိုင္းကို အႏိုင္ရသြားသည္။ ရွမ္းရသည့္ ၃ ဂိုးစလံုးမွာဗဟာဒူး၏ ထက္ျမက္ေသာေျခစြမ္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ပထမအၾကိမ္ တုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္ပဲြအၿပီးတြင္ ဗဟာဒူးကား ညာအစြန္လူအျဖစ္ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားလာေတာ့သည္။တပ္မေတာ္သားတစ္ဦးျဖစ္၍ တပ္မေတာ္ၾကည္းအသင္းတြင္ ပါ၀င္ကစားရန္ ေခၚယူျခင္းခံရသည္။ " ကၽြန္ေတာ္ ေဘာလံုးကစားတာကို ရွမ္းေစာ္ဘြားအမ်ိဳးအႏြယ္ေတြက သိပ္ၾကိဳက္တာပဲ။ သူတို႔နဲ႔ယွဥ္တဲြၿပီး ကစားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ရွမ္းျပည္နယ္လက္ေရြးစင္အျဖစ္ မ်က္ေစ့က်ၿပီး ေရြးခဲ့တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေမၿမိဳ႕သြားၿပီး တပ္ရင္းအလိုက္ ၿပိဳင္ပဲြကစားရာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ႕လို႔ သေဘာက်သြားတယ္။ တပ္မေတာ္အသင္းအတြက္ေခၚသံုးဖို႔ အမိန္႔ေပးသြားတယ္လို႔ သိရတယ္။ရွမ္းျပည္နယ္အသင္းနဲ႔ ပါလာၿပီး ေျခစြမ္းျပကစားႏုိင္ေတာ့ ဆိုင္ရာကပိုသေဘာက်ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ တပ္မေတာ္အသင္းမွာကစားဖို႔ တခါတည္းေခၚထားလိုက္ေတာ့တယ္။" ေအာင္ျမင္ေသာ ေဘာလံုးသမားဘ၀ စတင္လာပံုကိုေျပာျပရာ အေဟာင္းပံုျပင္သဖြယ္ အေၾကာင္းကုန္စင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထြက္ျပဴခဲ့ေသာသူ႔ဘ၀မွတ္တမ္းမ်ား၀ယ္ပါ၀င္ျခင္းမရွိေသးသျဖင့္ စိတ္တြင္ေတးမွတ္ထားလိုက္သည္။ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြတြင္ ေတာက္ပခြင့္ရခဲ့ေသာ ဗဟာဒူးသည္တပ္မေတာ္အသင္းသို႔ ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိလာသည့္အခါ လွေမာင္၊ဘၾကဴး၊ ေမာင္ေသာင္း၊ လွေအး၊ဂြမ္ရွိန္၊ဘေရႊ၊ေဒးဗစ္ေက်ာ္ဇံတို႔ႏွင့္တဲြ၍ကစားရရာပိုေတာက္ေျပာင္လာခဲ့ၿပီး ေခတ္မီေဘာလံုး ကစားနည္းကို ဂြင္က်ေအာင္ ကစားတတ္လာသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ က်င္းပေသာ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ေလးႏိုင္ငံေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြတြင္ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးသမားအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရသည္။ပထမပဲြအျဖစ္ သီရိလကၤာႏွင့္ကစားရရာ ဗဟာဒူးသည္ ညာေတာင္ပံအစြန္လူအျဖစ္ ေဘာလံုးသမၻာရင့္ထြန္းရွိန္ႏွင့္ တဲြကစားရသည္။ ျမန္မာရေသာ ၃ ဂိုးအနက္ ၂ ဂိုးမွာ ဗဟာဒူးညာေတာင္ပံမွတိုက္စစ္ဆင္ဖန္တီးေပးမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ထိုတစ္ပဲြတည္းႏွင့္ ဗဟာဒူးမွာ ႏုိင္ငံတကာေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြတြင္စာေမးပဲြေအာင္သြားေတာ့သည္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ဒုတိယအၾကိမ္အာရွအိုလံပစ္ ၿပိဳင္ပဲြတြင္ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္အသင္းသည္ ရံႈးပဲြမရွိဘဲ တတိယ ရရွိခဲ့သည္။ ျမန္မာ့ေဘာလံုးသမိုင္းတြင္ ထင္ရွားေသာ ေအာင္ျမင္မႈမွတ္တိုင္ကို ဗဟာဒူးပါ၀င္ၿပီး စိုက္ထူႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္တြင္ပင္ အမွတ္ေပးပဲြကစားရင္း ရဲအသင္းေနာက္တန္းမွ ထြန္းေဖႏွင့္ထိခိုက္မိၿပီး ေျခက်ိဳးသြားခဲ့ရသည္။ ေဘာလံုးကစားမႈႏွင့္ ကင္းကြာေနရခ်ိန္မွာမွဘ၀ခရီးကိုအတူတဲြေလွ်ာက္ရန္ ၾကင္ဖက္ကို ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ တပ္မေတာ္မွတ္တမ္းရံုးတြင္ အရပ္သူစာေရး အျဖစ္အမႈထမ္းေနသည့္ ေရႊၿမိဳင္သူခင္သန္းျမင့္ႏွင့္ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္တန္းခဲ့ၾကသည္။ (၃) ႏိုင္ငံတကာ ေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြမ်ားတြင္ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္အသင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈမရဘဲ အရံႈးေရစီးေၾကာင္းတြင္ေမ်ာပါေနခဲ့သည္။ ျမန္မာသည္ေလးႏိုင္ငံေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြတြင္ တတိယအဆင့္မွ စတုတၳအဆင့္သို႔ ေလ်ာ့က်သြားခဲ့သည္။ ေျခက်ိဳးသြားေသာ ဗဟာဒူးသည္ ၁၉၅၅ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ပိုင္းသို ႔ ေရာက္မွ ေဘာလံုးျပန္ကစားႏိုင္လာသည္။ ေလးႏိုင္ငံေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြ၏ ဇာတ္သိမ္းျဖစ္ေသာ စတုတၳအၾကိမ္ေျမာက္ၿပိဳင္ပဲြတြင္ဗဟာဒူးသည္ ေဘာလံုးေလာကသို႔တစ္ေက်ာ့ျပန္၀င္ေရာက္လာၿပီး ေျခစြမ္းျပ ကစားခဲ့သည္။ ၿပိဳင္ပဲြအစအဆံုး တစ္ဦးတည္း (၄)ဂိုးသြင္းကာ ျမန္မာအသင္း၏ ဂိုးသြင္းဘုရင္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ဗဟာဒူး၏တဲြဖက္မွာ သူႏွင့္အတူ တိုင္းေဘာလံုးသမားဘ၀မွ လက္ေရြးစင္ျဖစ္လာသူ ထူး၀ါးပင္ျဖစ္သည္။ အိႏိၵယအသင္းမွ ပူရန္ဗဟာဒူးႏွင့္အတူ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးသမားအျဖစ္ ဗဟာဒူးသည္ အတြင္းလူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊အလယ္လူအဖံုဖံုတို႔ႏွင့္ တဲြဖက္ကစားဖူးခဲ့သည္။ထြန္းရွိန္၊ဆင္ျမဴရယ္၊ေအာင္ရွိန္၊ စတီး၀ပ္၊ေဒးဗစ္၊ေက်ာ္ဇံ၊ထူး၀ါး၊စတိုင္တို႔မွာ သူႏွင့္တဲြဖက္ကစားရေသာ ညာအတြင္းလူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အလယ္လူမ်ားမွာ ဆင္ျမဴရယ္၊ဘေရႊ၊ေဒးဗစ္ေက်ာ္ဇံ၊ဘၾကဴး၊ေအာင္ျမင့္၊ေဖခင္၊ကိုကိုၾကီး၊ထြန္းၾကည္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။စတုိင္မွာ ဗဟာဒူးႏွင့္အမ်ားဆံုးသက္တမ္းအရွည္ၾကာဆံုးတဲြဖက္ကစားရေသာအတြင္းလူတစ္ဦးျဖစ္သည္။အတဲြညီလွ သည္။စတိုင္ႏွင့္ဗဟာဒူးမွာ လက္ေရြးစင္အသင္းတြင္သာမဟုတ္၊ တပ္မေတာ္အသင္းႏွင့္တပ္ေပါင္းစု အသင္းမ်ားတြင္လည္း တဲြဖက္ကစားခဲ့ရသည္။ ဗဟာဒူးကား ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ေဘာလံုးသမား တစ္ဦးအျဖစ္ သက္တမ္း(၁၄)ႏွစ္ရွိေနေပၿပီအေကာင္း ဆံုးေဘာလံုးသမားအျဖစ္ ၂ ၾကိမ္သတ္မွတ္ခံရျပန္ကာ အျမင့္ဆံုးဆုကလပ္ကိုလည္း၁၉၆၆ ခုႏွစ္အတြရရွိခဲ့သည္။ ဘ၀ၾကမၼာေစစားသျဖင့္ ဗဟာဒူးတစ္ေယာက္ အေကာင္းႏွင့္ၾကံဳေတြ႕ၿပီးေအာင္ျမင္ခဲ့သလို အဆိုးႏွင့္ဆံု၍ သံသယဒိြဟ၀င္ခံရမႈမ်ားလည္း ရွိခဲ့ေပသည္။ေလာက၏ နိယာမဓမၼတာ၀ယ္ အေကာင္းႏွင့္အဆိုးသည္လဲြေရွာင္မရေသာ တရားမ်ားပင္မဟုတ္ပါလား။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ကၽြန္းဆြယ္အားကစားၿပိဳင္ပဲြက်င္းပရာ ေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြတြင္ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုး အသင္းသည္ အၾကိဳဗိုလ္လုပဲြမွ လြန္ေျမာက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးဗိုလ္လုပဲြေရာက္ေအာင္ထိေရာက္ေသာ က႑မွပါ၀င္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးဗိုလ္လုပဲြတြင္ ႏိုင္သင့္ႏိုင္ထိုက္ေသာ မေလးရွားအသင္းကို ျမန္မာက ၂-၀ဂိုးျဖင့္ရံႈးနိမ့္ခဲ့ရသည္။သို႔ျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားက ေသြးရိုးသားရုိးမဟုတ္ဘဲ ေလာင္းကစားမႈ ေလာင္းရိပ္လြမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ဟုဆိုကာ ဗဟာဒူး၊တင္ၾကည္၊ကိုကိုၾကီး၊ေက်ာ္ေဇာႏွင့္ေက်ာ္ေအးတို႔ ၅ ေယာက္ကို ျမန္မာ့ေဘာလံုးေလာကမွ ရာသက္ပန္ပယ္ခဲ့ေလသည္။ ေနာက္မွ အယူခံ၀င္၍အပယ္ခံဘ၀မွ ကင္းလြတ္ခဲ့ရသည္။ Credit (Suk Bahadur)
No comments:
Post a Comment