စားသံုးဆီလုပ္ငန္းျဖင့္ ျမန္မာရြာေလးကို တိုးတက္ရန္ႀကိဳးစားေနေသာ အိုင္းရစ္စံုတြဲ

အုိင္းရစ္လူမ်ဳိးစံုတြဲ  ဂြၽန္ဂ်န္ကင္စ္ႏွင့္ ကက္ထရီနာခေရာဖို႔ဒ္ တို႔၏ ျမန္မာျပည္ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးစဥ္သည္ ဘုရင္အမွတ္တံဆိပ္ စားသံုးကုန္လုပ္ငန္းကို တည္ ေထာင္ရန္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူတို႔၏ ဘုရင္တံဆိပ္ စားသံုးဆီသည္ အိုင္းရစ္ကုမၸဏီတစ္ခုက ျမန္မာ ကေန ျပည္ပသ႔ို ပထမဆံုးႏွင့္ တစ္ခုတည္းေသာ စားသံုးကုန္ တင္ပို႔သည့္ လုပ္ငန္းလည္း ျဖစ္ သည္။
ဘုရင္အမွတ္တံဆိပ္ ႏွမ္းဆီ ႏွင့္ ေျမပဲဆီမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္အလယ္ပိုင္းက ျမင္စိုင္း ဆိုသည့္ ရြာငယ္ေလးမွာ ထုတ္ လုပ္သည္။ ေျမပဲႏွင့္ႏွမ္းမ်ားကို စိုက္ပ်ဳိး၊ ရိတ္သိမ္းၿပီး စည္ႀကီး မ်ားႏွင့္ေလွာင္ကာ သဘာဝ အတိုင္း ထုတ္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္ ၏။ အျခားဆီမ်ားႏွင့္မတူတာက ဘုရင္တံဆိပ္ စားသံုးဆီမ်ားသည္ စက္ကိရိယာအနည္းငယ္သာ သံုးၿပီး သဘာဝအတိုင္း ထုတ္ လုပ္ထားျခင္းျဖစ္၏။ အျခားစက္ ႀကိတ္ဆီမ်ားထက္ ထုတ္လုပ္ရာ တြင္ အနည္းငယ္ခက္ခဲေသာ္ လည္း  အရသာ ျပည့္ႂကြယ္ဝသည့္ ဆီမ်ားျဖစ္သည္။
ဘုရင္ဆိုသည့္ ျမန္မာ အမည္မွာ အဂၤလိပ္လို "King" (မင္း)ဟု အမည္ရၿပီး ဆီလုပ္ငန္း ကိုတည္ေထာင္သူ ဂြၽန္ဂ်န္ကင္းစ္ က သီေပါမင္း၏ အဆက္အႏြယ္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ ေကာလာဟလ ေျပာစကားမ်ားကို အေျချပဳၿပီး နာမည္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။
‘‘ေကာလာဟလ ေျပာစကားေတြမွန္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ရဲ႕အဘီ (အဘြား၏ အဘြားက) ျမန္မာမင္းသမီးတစ္ပါးတဲ့။ မိဘေတြသေဘာမတူတဲ့ ျမင္း ထိန္းတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ ကို ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးထြက္လာ ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အဘြားရဲ႕  ဓာတ္ပံုေတြ ပါလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔နဲ႔ စကားေျပာတဲ့ လူတိုင္းက ဒီလိုဓာတ္ပံုမ်ဳိးေတြကို ဟိုတုန္းက ႐ိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့သူေတြဟာ ဘုရင္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနသူေတြသာ ျဖစ္ႏိုင္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အဘြားဟာ ဘုရင္ရဲ႕ ျမစ္တစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ ဝမ္းကြဲ အႏြယ္ေတာ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္လို႔ ကြၽန္ ေတာ္တို႔က ထင္ပါတယ္’’
သူတုိ႔၏ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ခရီးစဥ္တြင္ ဂြၽန္ႏွင့္ကက္ထရီနာတို႔ သည္ ျမင္စိုင္းရြာ၌ ပဲဆီ၊ ႏွမ္းဆီအမ်ားအျပားထြက္တာ၊ ဆီကိုလည္း ခ်က္ျပဳတ္ရာတြင္ နည္းမ်ဳိးစံုသံုးၾကတာကို သတိထားမိၾက သည္။ အဆိုပါခရီးစဥ္တြင္ သူတို႔ရြာက စာသင္ေက်ာင္းကို သြား လည္ပတ္ခဲ့၏။ ထုိအခါ ကေလး မ်ားသည္ ေက်ာင္းတက္ရန္ ေရစီးသန္ေသာ ျမစ္မ်ားကိုျဖတ္ၿပီး ႏွစ္နာရီေလာက္ ခရီးေဝးကေန လာခဲ့ရတာေတြကိုလည္း ၾကားသိခဲ့ၾက သည္။
လူမႈေရး စီးပြားလုပ္ငန္းစု
သူတို႔တည္ေထာင္သည့္ လူမႈေရးအက်ဳိးျပဳ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျမင္စိုင္း ေက်းရြာအတြက္ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္း ရန္ႏွင့္ စာသင္ေက်ာင္းတည္ ေထာင္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ ‘‘ကြၽန္ ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေဒသခံ ဧည့္လမ္းၫႊန္ ဂ်ဳိးနဲ႔ထုိင္ၿပီး ဘာေတြတင္ပို႔ႏိုင္မလဲ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔က ဆီဆိုရင္ေကာလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဂ်ဳိးက ထခုန္ၿပီး သူ႔အေမမွာ ကိုယ္ပိုင္ဆီလုပ္ငန္းရွိ တယ္လို႔ေျပာတယ္။   ၿပီးေတာ့ သူ႔အေမအိမ္ကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ေခၚသြားတယ္’’
ဂြၽန္ႏွင့္ ကက္ထရီနာက ဂ်ဳိး ကို ျမင္စိုင္းရြာမွာ သူတုိ႔၏ ရြာခံ စီးပြားေရးတြဲလုပ္သူအျဖစ္ စီစဥ္ ၿပီးထားခဲ့သည္။ သူတို႔က အိုင္ ယာလန္ကိုျပန္လာခဲ့ၿပီး   ၂၀၁၃ ၾသဂုတ္၌ လုပ္ငန္းမွတ္ပံုတင္ကာဆီပုလင္းမ်ားထားရန္ေနရာႏွင့္ ကုန္ၾကမ္းထုတ္ရန္ တံဆိပ္မ်ားကို စီစဥ္ခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္   စားသံုးဆီကို ျမန္မာကေန အိုင္ယာလန္ကို ပို႔ေပးမည့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ကုမၸဏီမ်ားကို စတင္ရွာေဖြၾက ၏။ သည္အခ်က္က သူတို႔မွန္း ထားသည္ထက္ ပိုမုိခက္ခဲေနခဲ့ သည္ဟု ကက္ထရီနာက ရွင္းျပ သည္။
‘‘ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာ အေပၚ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈေတြက ဖယ္ရွားေပးတာ ေလာေလာလတ္ လတ္ပဲရွိေသးတယ္။ ျမန္မာနဲ႔ ဥေရာပၾကားမွာ ပစၥည္းပို႔တဲ့လိုင္း မရွိဘူး။ အုိင္ယာလန္ကပဲ စပို႔ ရမလိုျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေနရာတိုင္းကိုဖုန္းေခၚၿပီး ကူညီ ႏုိင္မလားလို႔ေမးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။
အိုင္ယာလန္ ႏိုင္ငံျခားေရးနဲ႔ ကုန္သြယ္မႈဌာနကလည္း ၾကားကေန အဲဒီကိုပို႔ဖို႔ အရမ္းခက္ တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ မေတာင္းဆိုပါ နဲ႔လို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေတာ့ အီမာလဒ္ (emerlad) ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ အဆက္ အသြယ္ရၿပီး သူတို႔က ကြၽန္မတို႔ အတြက္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ သေဘာ တူလိုက္ပါတယ္’’
ထုိ႔အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေငြလႊဲရာတြင္လည္း အခက္အခဲ မ်ားရွိသည္။ ပထမအႀကိမ္ သူတို႔ လႊဲတုန္းက ေငြေတြက ေပ်ာက္ ျခင္းမလွ ျဖစ္သြား၏။ ကက္ထရီ နာက ဘဏ္ကိုသြားၿပီး ဘာျဖစ္ တာလဲဟု ေမးေသာအခါ ဘဏ္ က ေငြလမ္းေၾကာင္းကိုေျခရာခံဖို႔ ဘဏ္တစ္ခုဆီကို ယူ႐ို ၂၀၀ ေပး ရမည္ဟု ေျပာသည္။ သူတို႔ေငြလႊဲ ရာလမ္းေၾကာင္းတြင္ အဆင့္ဆင့္ ပတ္သက္ေနေသာ ဘဏ္မ်ားက ဘဏ္ ၁၀ ခုေတာင္ရွိသည္။
‘‘ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျမန္မာဗဟိုဘဏ္က ဒုတိယၫႊန္ၾကား ေရးမွဴး ဦးဝင္စတန္ဆက္ေအာင္ နဲ႔ လန္ဒန္က အစည္းအေဝးတစ္ခု မွာဆံုတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို အေျခအေနရွင္းျပေပးဖို႔ ကြၽန္မ တို႔က ေတာင္းဆိုတယ္။ တိုက္ ဆိုင္တာလားေတာ့မသိဘူး။ အဲဒီလိုေျပာၿပီး ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ မွာ ပိုက္ဆံက အဆင္ေျပသြား တယ္’’
အားေပးမႈအမ်ားႀကီးရ
‘‘သူက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို အမ်ားႀကီး အကူအညီေပးပါ တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကို ကူညီေပးႏိုင္မယ့္သူေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးတယ္။ စီးပြားကူး သန္းက ဦးေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရး မွဴး ဦးေအာင္စိုးကလည္း အကူ အညီေတြအမ်ားႀကီးေပးပါတယ္။ သူက စီးပြားေရးမွာ အရင္အေတြ႕ အႀကံဳမရွိခဲ့တဲ့ ဂ်ဳိးကိုလည္း စီးပြား ေရးဘယ္လို လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သင္ျပေပးတယ္’’
သည္လို ခက္ခဲမည္မွန္းသိခဲ့ လွ်င္ သည္စီးပြားေရးကို သူတို႔ စလုပ္မိခဲ့ပါ့မလားဟု ဂြၽန္က စဥ္း စားသည္။
‘‘ျဖစ္စရာအေၾကာင္းေတာ့ မရွိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ အသစ္ေတြကို အၿမဲႀကံဳရမယ္။ အဲဒီႀကံဳလာသမွ် အသစ္ေတြက လည္း ျပႆနာေတြေပးေနမွာပဲ။ ဒါကို ေျဖရွင္းရတာကိုက ေပ်ာ္ စရာတစ္မ်ဳိးပါ’’
သူ၏ဇနီး ကက္ထရီနာကမူ
‘‘ေနရာတကာကို လိုက္ေခၚ ၿပီး အကူအညီေတာင္းဆိုေနရတဲ့ အခါေတြလည္းရွိတယ္။ အဲဒီ အခါမ်ဳိးမွာ နံရံႀကီးကို ထုေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး။ ကိုယ့္အစြမ္းအစမမီ တဲ့ေနရာကို ေရာက္ေနတာမ်ဳိးလို႔ ထင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္ ေယာက္က အၿမဲတမ္းကူညီေပး တယ္။ အႀကံေပးတယ္။ နည္း လမ္းရွာေဖြေတြ႕သြားတယ္။ လြယ္တဲ့ဟာက်ေတာ့ လြယ္တယ္။ခက္တာက်ေတာ့လည္း အလွမ္း မမီဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ သည္ လုပ္ငန္းမ်ဳိးကို ကိုယ္က ပထမ ဆံုး လုပ္သူကိုး’’
ေလာေလာဆယ္တြင္ ေစ်း ကြက္လိုလားမႈအရ တစ္သုတ္စီကို တစ္ခါထုတ္လွ်င္ ဆီပုလင္း ၂,၀၀၀ ကေန ၄,၀၀၀ အထိ ထုတ္လုပ္သည္။ အဆိုပါ ဆီပုလင္း မ်ားကို အိုင္ယာလန္က ႏိုလန္ႏွင့္ေသာမတ္စ္တို႔လို စတိုးဆိုင္ႀကီး အခ်ဳိ႕မွာတင္ၿပီး ေရာင္းခ်သည္။ လုပ္ငန္းက တိုးတက္လာေနၿပီး စူပါေဗလူးစတိုးဆိုင္ႀကီးမွာလည္း ဘုရင္တံဆိပ္ စားသံုးဆီမ်ားကို ယခုလမွစတင္ကာ ေရာင္းခ် ေတာ့မည္ျဖစ္၏။ လက္ရွိအေျခ အေနသည္ အရိွန္ဆက္ေကာင္းေနပါက သူတို႔က သည္လုပ္ငန္းကိုသာ ေဇာက္ခ်ၿပီး အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ကိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္မွာ သူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံက ဘုရင္တံဆိပ္ စားသံုးဆီအျပင္ အျခားအခ်ိန္ျပည့္အလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ေနသည္။ ၿဗိတိန္ေစ်း ကြက္ကိုလည္း တင္ပုိ႔ဖို႔ သူတို႔က ႀကိဳးစားေနသည္။
ျမင္စိုင္းရြာ၌  ရြာေက်ာင္း အတြက္   ကေလးကစားကြင္း တစ္ခု ေဆာက္ေပးဖုိ႔ႏွင့္ ကေလး ေတြကို ေကာလိပ္ေက်ာင္းတက္ ရန္ ေထာက္ပံ့ေပးေရးကို သူတို႔ က စီစဥ္ေနသည္။
‘‘ဆုိရွယ္လုပ္ငန္းစုဆိုတာ က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအားလံုးနဲ႔ တြဲၿပီး လုပ္ရတာမ်ဳိးလို႔ ကြၽန္မ ထင္ပါတယ္။ ဒီလို ေငြနည္းနည္း ပါးပါးေလးနဲ႔ ဒီကေလးေတြကို ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲလို႔ စဥ္းစားရင္ ဒီလုပ္ငန္းက သိသာေနတာပဲ ေလ’’ဟု ကက္ထရီနာကေျပာ သည္။
(The Irish Times သတင္းစာပါ ေဆာင္းပါးရွင္ Grainne Ni Aodha ၏ Irish couple's Burmese food oil venture boosts local village ေဆာင္းပါး ကို ထားထားျမင့္ ဘာသာျပန္ သည္။)