"တမ္းတမိတဲ့ ျမစ္ဆံု"

ရန္ကုန္-မႏၱေလး အျမန္လမ္းမႀကီးလို ပံုသ႑န္မ်ဳိးေဖာက္လုပ္ထားတဲ့ ျမစ္ႀကီးနား-ျမစ္ဆံု ကြန္ကရစ္ လမ္းမႀကီး ေပၚမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကားေလးဟာ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ျမစ္ဆံုဘက္ကို ဦးတည္ခဲ့ပါတယ္။ မိုင္တိုင္ေတြ တခုၿပီး တခု တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့ ပါတယ္။

ႏွစ္လမ္းသြားပံုစံ ခင္းထားတဲ့ ဒီကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးဟာ ျမစ္ဆံု ေရကာတာ စီမံကိန္း လုပ္ငန္းစတင္တုန္းက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ China Power Investment  (CPI) ကုမၸဏီက သူတို႔ကားေတြ အလြယ္တကူ သြားလာလို႔ အဆင္ေျပေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လကမၻာလို ခ်ဳိင့္ေတြ၊ ခြက္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ လမ္းေဟာင္းကို အရင္တစ္လမ္းလံုး ျပင္ၿပီး ေဖာက္လုပ္ထားတာ ျဖစ္တယ္လို႔သိရပါတယ္။

ညီညီညာညာ ခင္းထားတ့ဲဒီလမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကားစီးရတာ ၿငိမ့္လွေပမယ့္ လမ္းစည္းကမ္းကို သိပ္မသိၾကတဲ႔ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕သားေတြက လမ္းေပၚမွာဆိုင္ကယ္ေတြကို ဦးထုပ္မေဆာင္းဘဲ ယာဥ္လမ္း ေၾကာင္းေတြကို ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္၊ ပိတ္ေမာင္းလိုက္ ဝူးကနဲ ၿဗဲကနဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေမာင္းလိုက္နဲ႔လုပ္ေနတဲ့ ေဒသခံေတြ၊ ရံဖန္ရံခါ ကားလမ္းကို ျဖတ္တက္ေနတဲ့ ကၽြဲ၊ ႏြားေတြေၾကာင့္ ရင္တထိတ္ထိတ္ေတာ့ျဖစ္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္သာ ရွိေသးတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ယာဥ္ေမာင္းက အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ သီးခံႏိုင္စြမ္းရွိသူလို႔ ေျပာရပါမယ္။ လမ္းေပၚမွာ ေတြ႔ရတဲ့ဒီအခက္အခဲေတြကို စိတ္ရွည္သီးခံၿပီးေတာ့ ကားကို ညႇင္ညႇင္သာသာပဲ ဂ႐ုတစိုက္ေရွာင္ကြင္းေမာင္းႏွင္ ခဲ့ပါတယ္။

ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA)နဲ႔ အစိုးရ စစ္တပ္ေတြ အၾကား တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေနတုန္းကာလက အစစ္အေဆးမ်ားတဲ့ ဒီလမ္းမႀကီးဟာ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ (KIO)နဲ႔ အစိုးရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ေတြ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈေတြ ျပဳလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ စစ္ေဆးမႈေတြ မရွိေတာ့ဘဲ စစ္ေဆးေရး ဂိတ္ေတြကိုပါ႐ုတ္သိမ္းလိုက္တာေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ စိမ္းလန္းစိုေျပတဲ့ သစ္ေတာေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြကို ကိုျဖတ္သန္းရင္း လတ္ဆတ္တဲ့ ေလႏုေအးေလးေတြကို ရႈရႈိက္ခြင့္ရခဲ့သလိုစာသင္ေက်ာင္းေတြနားေရာက္ျပန္ရင္လည္း ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ စာအံသံ သဲ့သဲ့ေလးေတြကိုလည္း ၾကားရေတာ့ ရင္ထဲမွာအလိုလိုၾကည္ႏူး ပီတိျဖစ္မိခဲ့ပါတယ္။

အျဖဴ၊အစိမ္းဝတ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ ေျပးကစားေနတာေလးေတြ ေတြ႔ရျပန္ေတာ့လည္း KIO နဲ႔ အစိုးရတို႔အၾကားမွာထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိၿပီးသြားရင္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးလာတာနဲ႔အမွ် ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေတြပါ ေက်ာင္းဝန္းထဲကိုေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔လည္း ေတြးမိျပန္ပါတယ္။

ဒီလိုေတြးေနရင္းမွာပဲ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ေပၚကထြက္လာခဲ့ကတည္းက က်ေနာ္တို႔ကားကေလးေမာင္းႏွင္လာတဲ့ လမ္းမႀကီးက ဆံုးသြားတဲ့အတြက္ လမ္းမႀကီးရဲ႕ဘယ္ဘက္ျခမ္းက လမ္းသြယ္ေလးထဲကို ခ်ဳိးဝင္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ တလမ္းလံုး သက္ေတာင့္သက္သာ စီးလာခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႔ကားေလးဟာ ဘယ္ညာ ယိမ္းထိုးေနၿပီးလူေတြလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေခါင္းခ်င္းေတာင္ ႐ုိက္မိေတာ့မတတ္ပါဘဲ။

ျမစ္ဆံုေရကာတာ စီမံကိန္း ဆိုတဲ့ ဆိုင္းပုုဒ္ တည့္တည့္မွာ ကြန္ကရစ္ခင္ထားတဲ့ အျမန္လမ္းမ ႀကီးက ၿပီးဆံုုးသြားၿပီး ျမစ္ဆံုသြားတဲ့ ဘက္လမ္းကိုေတာ့ မြန္းမံျပင္ဆင္တာေတြ လံုးဝ လုပ္ေပးထားတာမရွိတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမစ္ဆံုဘက္ကို သြားေရာက္ေလ့လာတာ၊ အပန္းေျဖသြားတာေတြကို ကန္႔သတ္ထားလိုတဲ့အတြက္ လမ္းကို မျပဳျပင္ဘဲ ထားတာလို႔ ကားသမားက ရွင္းျပလို႔ သိရပါတယ္။

လမ္းမႀကီးဆံုးလို႔ ျမစ္ဆုံဘက္ကို ခ်ဳိးတဲ့ လမ္းထဲဝင္ၿပီးတာနဲ႔ လမ္းတေလွ်ာက္ ဘယ္၊ ညာမွာ ခဏခဏေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ကေတာ့ “က်ဴးေက်ာ္ျခင္းလံုးဝမျပဳရ စစ္တပ္နယ္ေျမ” ဆိုတာေတြပါ။ ဒီဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေထာင္ထားတဲ့ ေျမေတြဟာ ေဒသခံေတြ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ၿခံေျမေတြျဖစ္ၿပီး ျမစ္ဆံုစီမံကိန္း စတင္ဖို႔လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ အစိုးရ စစ္တပ္က သိမ္းလိုက္တာလို႔ သိရပါတယ္။

ဘိုးဘြားလက္ထက္ကတည္းက ဒီေျမေတြေပၚမွာပဲ ဓားမဦးခ် လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ့ ေဒသခံေတြမွာ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေျမေတြကို စစ္တပ္ကသိမ္းလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အစားထိုးေနရာလည္းျပန္မရတဲ့အတြက္ ဝမ္းေရးအတြက္ ဒီကေန႔ အခ်ိန္ထိ ခ်ဴခ်ဴခ်ာခ်ာနဲ႔ပဲ လည္ပတ္ေနၾကရပါတယ္။

ခရီးဆက္လာရင္း ျမစ္ဆံုနားက တန္ဖဲရြာကိုေရာက္ေတာ့ ရြာအေနအထား ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားတာကို ေတြ႔ရၿပီး အံ့ၾသရပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တုန္းက က်ေနာ့္ေမြးစား အေဖ က က်ေနာ္တို႔ မိသားစုကို အပန္းေျဖ အျဖစ္ ျမစ္ဆုံကို ေခၚလည္ခဲ့ဘူးပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက ဒီပံုစံ လံုးဝ မဟုတ္ပါဘူး။ တန္ဖဲရြာ အဝင္လမ္းမ ဘယ္ညာ ဘက္မွာ မိသားစုု ေစ်းဆိုင္တန္းေတြ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေတြ ရွိၿပီး လူေတြနဲ႔စည္းကားေနတာျမင္ေတြ႔ခဲ႔ရတာပါ။ အဲဒီတုန္းက အေျခအေနနဲ႔ ျမင္ကြင္းဟာ ဒီေဒသခံေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး အဆင္ ေျပေနတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။ ဒါတင္မကေသးဘူးရြာအျပင္မွာ ဆိုရင္လည္း ဒညင္းၿခံေတြ၊ လိေမၼာ္ၿခံေတြ ဆိုရင္ ႐ႈေမွ်ာ္မဆံုး ျမင္ခဲ့ရတာေလ။

အခု ၁၅ နွစ္အၾကာ ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီး တိုးတက္လာရမယ့္ ေနရာမွာ သရဲ တေစ ၦေတြ ခိုေေအာင္း ေနတဲ့ ရြာပ်က္ႀကီးတစ္ခုလိုျဖစ္ေနၿပီး အရင္ လူစည္းကားတဲ့ ေစ်းဆိုင္တန္းေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေတြဟာ ၿခံဳပင္၊ ႏြယ္ပင္ေတြနဲ႔ အိမ္ပ်က္ႀကီး ေတြကအစားထိုးေနရာယူထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။

အရင္က ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဝင္းဝင္း မွည့္မွည့္ လိေမၼာ္ၿခံေတြနဲ႔ ေမွ်ာ္မဆံုး ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဒညင္းၿခံေတြရဲ႕ ေနရာေတြမွာ အခုေတာ့ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္သလိုေက်ာက္ခဲပံုေတြကိုပဲ ေတြ႔ျမင္ရတာကေတာ့ ရင္နင့္စရာပါ။

ဒီတန္ဖဲေက်းရြာကို ျမစ္ဆံုုေရကာတာ စီမံကိန္း ျပဳလုုပ္စဥ္က ေရဝပ္ ဧရိယာ အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ရြာသားေတြကို ေအာင္ျမင္သာ စံျပေက်းရြာကိုအတင္းအဓမၼေျပာင္းေရႊ႕ေစခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ အတူ ပါလာတဲ့ျမစ္ႀကီးနား သား တဦး က ရွင္းျပပါတယ္။

ေအာင္ျမင္သာ စံျပေက်းရြာကို မေျပာင္းခ်င္တဲ့ ရြာသားတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အိမ္ တစ္လံုး ႏွစ္လံုး ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလူေတြဟာ ေရဝပ္ရင္လည္း အေသခံသြားၾကမယ့္သူေတြျဖစ္တယ္လို႔ ျမစ္နားႀကီးနားၿမိဳ႕သားက ေျပာျပပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုရင္ CPI ကအစားထိုးေပးတဲ့ အိမ္ေတြဟာ ခိုင္ခန္႔မႈမရွိတဲ့ အျပင္ အဲ့ဒီေဒသမွာသီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးလို႔မရတဲ့အတြက္ ရြာသားေတြဟာ စားဝတ္ေနေရး အခက္အခဲျဖစ္ေနရတာေၾကာင့္ မေျပာင္းခ်င္ၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ျမစ္ဆံုေရကာတာ စီမံကိန္း ေရဝပ္ဧရိယာအတြင္း က်ေရာက္တဲ့ တန္ဖဲရြာကို ေျပာင္းေရြ႕ေစၿပီး တဲ့ေနာက္ ဒီေနရာေတြမွာ ေရႊတူးေဖာ္ေရးေတြလုပ္တာလည္းရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေရႊတူးေဖာ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ထားတဲ့အတြက္ တန္ဖဲရြာဟာ ဧရာမ ခ်ဳိင့္ခြက္ေတြနဲ႔ ေျမဇာပံုေတြ ေက်ာက္ခဲပံုေတြ ျဖစ္ေနၿပီး သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ အမ်ားႀကီးပ်က္စီးေနတာကို ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။

သမၼတဦးသိန္းစိန္က ျမစ္ဆံုေရကာတာ စီမံကိန္းကို သူရဲ႕ သမၼတသက္တမ္းမွာ ရပ္ထားမွာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့အတြက္ ေအာင္ျမင္သာစံျပေက်းရြာကိုေျပာင္းေရြ႕ခံထားရတဲ့ တန္ဖဲရြာသားေတြက နဂိုမူလ ေနရာကို ျပန္ၿပီး အေျခခ် ေနထိုင္ခ်င္ၾကေပမယ့္ ေျပာင္းေရြ႕ခြင့္မရၾကဘူးလို႔ သိရပါတယ္။

ဒီရြာက အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ေတြးေနရင္းနဲ႔ပဲ တန္ဖဲရြာကိုေက်ာ္လာၿပီး ျမစ္ဆံုကို ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ တခုလံုးက တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးလာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ သူေတြ၊ စားေသာက္ အပန္းေျဖႏိုင္ဖို႔ အျဖစ္သေဘာေလာက္ရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ ႏွစ္ဆိုင္နဲ႔  ျမစ္ဆံု တဖက္ကမ္းကို ကူးမယ့္ လူေတြနဲ႔ေရႊေမွာ္ကိုသြားမယ့္ လူေတြေလာက္ပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

ျမစ္ဆံု အဝင္ဝမွာ တည္ထားကိုးကြယ္တဲ့ ေရႊေရာင္ ေစတီရင္ျပင္ေပၚမွာလည္း ဖူးေမွ်ာ္သူ တစ္ဦးတေယာက္မွ မေတြ႔ရဘဲ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ႏြယ္ပင္၊ ျမက္ပင္ေတြနဲ႔ ေႏွာက္ေခ်းေတြသာ ေတြ႔ရပါတယ္။

လမ္းၾကမ္းကို ျဖတ္လာရတာမို႔ ဗိုက္ဆာေနတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ဝင္သြားေတာ့ ဆိုင္ထဲက ရွိတဲ့ စားပြဲဝိုင္း အခ်ဳိ႕မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဧည့္သည္ေတြက လူစိမ္းမုိ႔လို႔ထင္ပါတယ္ အကဲခပ္သလိုလိုၾကည့္ၾကတယ္။

က်ေနာ္္တို႔ စားပြဲကို အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့ အသားျဖဴျဖဴ စားဖိုမႉး အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ရႏိုင္တဲ့ အစားအစာေတြကို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ရွင္းျပတယ္။ မစားရတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ျမစ္ဆံု ငါးကင္၊ ၾကက္ကခ်င္ခ်က္၊ ပန္းဥေထာင္းနဲ႔ ပိန္းဥဟင္းရည္ ကို အားတက္သေရာမွာလိုက္ပါတယ္။

ဆိုင္ရွင္ျဖစ္ဟန္ရွိတဲ႔ အသက္ ၄၀ အရြယ္ အသားျဖဴျဖဴ ခပ္ဝဝ အစ္မႀကီးက က်ေနာ္တို႔ကို ဘယ္ကေန လာၾကတာလဲဆိုၿပီး စိတ္ဝင္တစား လာေမးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို မိတ္ဆက္ေပးၿပီး က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အတူ ပါလာတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား ကိုေတာ့ ဆိုင္ရွင္အစ္မက “Welcome to Myitsone” ဆိုၿပီး ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္က ကခ်င္ရိုးရာ အိမ္ခ်က္ အရက္တမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ စပီ တစ္ဗူး (ေရတေကာင္းဗူး) ကို ထပ္မွာလိုက္ေတာ့ အတူပါလာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား သူငယ္ခ်င္းက စပီဆိုတာ ဘာလဲဆိုၿပီး ေမးလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ “စပီကို ေကာက္ညွင္းဆန္၊ ငခ်ိတ္ဆန္ တို႔ကို ေပါင္းၿပီး သဘာဝ ေဆးမႈန္႔ ကခ်င္အေခၚ (မစီ) ထည့္ျပီး လုပ္ထားတာ ခ်ဳိခ်ဳိခါးခါး အရသာ ရွိသလို က်န္းမာေရးအတြက္လည္း ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း” ရွင္းျပလိုက္ရပါေသးတယ္။

စပီကိစၥက မဆုံးေသးပါဘူး။ စပီကို အရြယ္ေရာက္တဲ့ ကခ်င္ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသားတိုင္း ေသာက္သံုးေလ့ ရွိသလို ေန႔စဥ္ပံုမွန္ ေသာက္သံုးျခင္းအာျဖင့္လည္း ခႏၵာကိုယ္ အသားအေရ စိုေျပေစျပီး အားလည္းျဖစ္ေစေၾကာင္း အရင္က ကခ်င္အိမ္တိုင္းမွာ စပီရွိၿပီး ရိုးရာ အိမ္တက္မဂၤလာ၊ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမဂၤလာေတြမွာ ဒီ စပီကို အသံုးျပဳတဲ့အေၾကာင္း မ်ားမ်ား ေသာက္ရင္ေတာ့ မူးတတ္ေၾကာင္းကိုပါ စားရင္း ေသာက္ရင္းနဲ႔ စပီ အေၾကာင္း စီကာပတ္ကုံး ရွင္းျပေပးလိုက္ပါတယ္။

မၾကာခင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာထားတဲ့ဟင္းေတြကို ဆိုင္ရွင္က သယ္ယူလာၿပီး ‘ဒါက ျမစ္ဆံုငါးကင္၊ ဒီေဒသမွာ နာမည္ႀကီးတယ္ ေရခ်ိဳ ငါးျဖစ္ၿပီး အရသာလည္း ရွိတယ္’လို႔ သူကေၾကာ္ျငာေကာင္းေနတုံး အတူပါလာတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားကေတာ့ ‘ျမစ္ဆံု ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးမွာ ေရႊတူးေနတဲ့အတြက္ ေရႊတူးတဲ့ အခ်ိန္ အသံုးျပဳတဲ့ ျပဒါးေတြဟာ ဒီငါးေတြကို အဆိပ္သင့္ေစႏိုင္တဲ့အတြက္ မစားရဲဘူး’  လုိ႔ ျငင္းလိုက္ေလသတည္း။

ဆိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးက စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားဟန္ရွိၿပီး ‘ဒါေတြသူမသိေၾကာင္း၊ ဒီေဒသတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ ေရႊတူတဲ့သူေတြ အမ်ား အျပားရွိေၾကာင္း ဒါေပမယ့္ အခုလိုအဆိပ္သင့္ႏိုင္တယ္ဆိုုတာ သူမသိေၾကာင္း ေျပာျပျပီး ဒီျမစ္ဆံုကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ မလာတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေကအိုင္ေအနဲ႔ အစိုးရတို႔ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း ျမစ္ဆံုမလာႏိုင္တာျဖစ္ေၾကာင္း အခုလို နုုိင္ငံျခားသားေတြ ျမစ္ဆံုကို လာေရာက္ လည္ပတ္ႏိုင္တာ သိပ္မၾကာေသးေၾကာင္း’ သူက အေျခအေနအားလုံးရွင္းျပေတာ့တယ္။

သူတို႔ ဒီျမစ္ဆံုမွာ စားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္လာခဲ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ အရင္က ဒီေနရာမွာ စားေသာက္ဆိုင္ အေျမာက္အမ်ားရိွခဲ့ခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လူေတြနဲ႔ အၿမဲစည္ကားေၾကာင္း ျမစ္ႀကီးနား သားေတြလည္း အျမဲလာေရာက္ လည္ပတ္ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ တရုုတ္ျပည္ဘက္က တရုုတ္လူမ်ိဳးေတြလည္း မိုးကုန္ကာလေတြမွာ အၿမဲလာေရာက္လည္ပတ္ေလ့ရွိၿပီး ႏိုင္ငံျခားသား ေတြကိုလည္း အရင္က မၾကာ ခဏ လာေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံအတြင္းက တကၠသုုိလ္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြလည္း မၾကာခဏ ဆိုသလို ေမခ၊ မလိခဆံုတဲ့ ျမစ္ဆံုရဲ႕ အလွကို လူတုိင္းမွ်ေ၀ခံစားျပီး ၾကည္ႏူးခဲ့ရေၾကာင္း  အရင္က ျမစ္ဆံုမွာ စည္ကားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကို အားပါးတရ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ေရကာတာ တည္ေဆာက္မယ့္ စီမံကိန္းၾကီး ျမစ္ဆုံေပၚမွာေရာက္ခ်လာေတာ့ ျမစ္ဆုံကုိ အလည္လာတဲ႔သူေတြလည္း နည္းပါးသြားၿပီး စားေသာက္ဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေရာင္းမေကာင္းေတာ့ ပိတ္လိုက္ၾကရသလို ျမစ္ဆံု ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးမွာလည္း တိတ္ဆိတ္ျပီး ေရႊတူးေဖာ္မႈေတြကာသာ မ်ားလာတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ သဘာဝ အလွတရားေတြ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္ လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမစ္ဆုံရဲ႕အလွတရားေတြ မ်က္စိေရွ႕က ကြယ္ေပ်ာက္လာတဲ့ေၾကာင္းကို ရွင္းျပေနတဲ့ ဆိုင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးက ‘ ျမစ္ဆံုကို အရင္လို သဘာဝအတိုင္း အၿမဲထာဝရ တည္ၿမဲေစခ်င္ၿပီး အရင္အတိုင္း စည္ကားတဲ့ ေနရာတစ္ခု ျပန္ျဖစ္ေစခ်င္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာ တမ္းတေနရုံကလြဲၿပီး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး’ လို႔ စိတ္မသက္မသာ ညည္းတြားေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

ျမစ္ဆံုအလွကို အလြမ္းပုံရိပ္ေတြနဲ႔ ရွင္းျပေနတဲ့ ဆိုင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ မ်က္နွာ အမူအရာကို ၾကည့္ၿပီး  အတူပါလာတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားကလည္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္ဟန္ရွိသလို  က်န္တဲ့ က်န္ေနာ္တုိ႔ေတြ ေလးေယာက္လည္း ရွင္းျပေနတဲ့ ေဒသခံ ဆိုင္ရွင္အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ထပ္တူ ျမစ္ဆုံအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ျငင္းလို႔ မရတာ အမွန္ပါ။

ဆိုင္ရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ ဧရာ၀ီျမစ္ေလးကေတာ့ နာခံျခင္းအျပည့္နဲ႔ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနဆဲပါပဲ။  တဖက္မွာေတာ့ ေရစီးသန္တဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ကို အံတုရင္း မလိခ ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းက ေရႊေမာ္ကို သြားဖို႔ စားေသာက္ကုန္ ပစၥည္းေတြနဲ႔ စက္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို အျပည့္သယ္ၿပီး တေရြ ့ေရြ႕ ျဖတ္ကူးေနတဲ့ စက္ေလွတစ္စီးကို ေငးေမာေနရင္း ဆိုင္ရွင္အမ်ဳိးသမီး တမ္းတတဲ့အတိုင္း တစ္ေန႔က်ရင္ ျမစ္ဆံုေဒသကို အရင္လို သဘာဝအတိုင္း ျပန္လည္စည္ကားလာပါေစလို႔ပဲ ရင္ထဲမွာ ႀကိတ္ဆုေတာင္းရင္း ျမစ္ဆံုကို ေက်ာခိုင္းခဲ့ပါတယ္။