တာ၀န္ယူရမွာက ၀န္ႀကီးအေဟာင္း စိစစ္ရမွာက ၀န္ႀကီးအသစ္

YIG ကုမၸဏီသုိ႔ ႏွစ္ရွည္ ငွားရမ္းထားေသာ ျပည္လမ္းမေပၚ၊ ၉ မုိင္ရွိ အမွတ္ (၁) လယ္ယာသုံး စက္ကိရိယာ ထုတ္လုပ္ေရးစက္ရုံေနရာကုိ ေတြ႕ရစဥ္

"လယ္သမားမ်ားဟာ ေငြကို ေခ်းတယ္။ အလြယ္တကူသံုးတယ္။ မိမိရဲ႕လယ္ယာေျမကို တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ မရွိပါဘူး" ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ေမ ၂၃ ရက္မွာ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ေဒါက္တာေအာင္သူက ေျပာၾကားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
၀န္ႀကီးေျပာသလို ေတာင္သူေတြဟာ ေငြကို လြယ္လြယ္သံုးတယ္။ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိဘူးဆိုရင္ ယခင္လယ္/ဆည္နဲ႔ ေပါင္းလုပ္ေနတဲ့ ခ႐ိုနီေတြကိုဆို ႏုိင္ငံ့ဘ႑ာ နစ္နာေအာင္ လုပ္တဲ့သူေတြ၊ ႏိုင္ငံပုိင္ေတြ အသင့္ယူသံုးၿပီး ႏိုင္ငံတိုးတက္ေအာင္ မလုပ္ဘဲ သူတို႔ပဲ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ သူေတြလို႔ အရင္သတ္မွတ္ သင့္ပါတယ္ ၀န္ႀကီး ခင္ဗ်ာ။
ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဖုန္းေျပာခထဲကေတာင္ ႏိုင္ငံအတြက္ အခြန္ငါးရာခုိင္ႏႈန္းကို တာ၀န္ေက်ေက် ေပးေဆာင္ေနၾကရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြနဲ႔ ေပါင္းလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ တစ္စုကေတာ့ ႏုိင္ငံပိုင္စက္႐ံု၊ လုပ္ငန္း၊ ေျမကြက္ေတြကို မတန္မရာ ေစ်းေတြနဲ႔ လုပ္ခြင့္ေတြရ၊ ႏိုင္ငံက ရသင့္ရထိုက္တာ မရဘဲ လြတ္ကင္းေနၾကလို႔ ႏိုင္ငံလည္း ေတာ္ေတာ္နာေနပါၿပီ။
ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြန္အခ မရဘဲ ဘယ္ေလာက္နစ္နာေနသလဲ၊ စာခ်ဳပ္ေဖာက္ဖ်က္ လုပ္ေနတာေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားသလဲ ဆိုတာကို လယ္/ဆည္၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးျမင့္လိႈင္ လက္ထက္မွာ ပုဂၢလိကကို ငွားရမ္းခဲ့တဲ့ စက္႐ံု၊ ေျမကြက္စာခ်ဳပ္ေတြကုိ နမူနာအေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္သိႏုိင္မွာပါ။
ရန္ကုန္ ျပည္လမ္းမေပၚ ကိုးမိုင္က ၁၀ ဧကေက်ာ္ က်ယ္တဲ့စက္႐ံု၊ ဘုရင့္ေနာင္ လမ္းမေပၚက ဧက ၁၂၀ ေက်ာ္က်ယ္တဲ့ စက္႐ံုေတြ၊ ဧက ၄၀ နီးပါး က်ယ္၀န္းတဲ့ ေဒါပံုေကာ္ေဇာစက္႐ံုကို ငွားရမ္းခဲ့တာေတြကို နမူနာအေနနဲ႔ ၾကည့္တာနဲ႔တင္ ႏုိင္ငံပိုင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ လူတစ္စု ေကာင္းစားၿပီး ႏုိင္ငံဘယ္ေလာက္ နစ္နာသလဲဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ေဒါက္တာေအာင္သူခင္ဗ်ာ။
၀န္ႀကီးကိုယ္တုိင္လည္း ဒီလို ႏိုင္ငံေတာ္ နစ္နာမႈေတြ၊ စာခ်ဳပ္စည္းကမ္း မလိုက္နာဘဲ လုပ္ေနတာေတြကို ျပန္လည္စိစစ္ျပင္ဆင္ ေျဖရွင္းေပးရင္း ႏိုင္ငံသူႏုိင္ငံသား အမ်ားအျပား အားထားမွီခိုေနရတဲ့ စိုက္ပ်ဳိးေရးက႑ကို တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျပေစ ခ်င္ပါတယ္။
နမူနာ(၁)
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘုရင့္ေနာင္ လမ္းမႀကီးေပၚက ဧက ၁၂၀ ေက်ာ္ က်ယ္၀န္းတဲ့ အုတ္က်င္းဂုန္နီစက္႐ံုနဲ႔ ေလွ်ာ္ေရြး ေလွ်ာ္ထုတ္ စက္႐ံုကို ေက်ာ္ထက္ေက်ာ္ ကုမၸဏီထံ ႏွစ္ရွည္ငွားရမ္း ခဲ့ပါတယ္။
ငွားရမ္းကာလ ႏွစ္ ၃၀ ျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၃ ရက္မွာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆို ငွားရမ္းခဲ့ပါတယ္။
ငွားရမ္းခကေတာ့  ဧက ၁၂၀ ေက်ာ္က်ယ္တဲ့ စက္႐ံုႏွစ္႐ံုကို တစ္ႏွစ္က်ပ္သိန္း ၃၅၀၀၊ တစ္လ က်ပ္သိန္း ၂၉၀ ေက်ာ္နဲ႔ ငွားခဲ့တာျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ ေျမတစ္ဧကအေပၚ တစ္လ က်ပ္ ၂၄၀၀၀၀ ေက်ာ္ပဲ ငွားခရပါတယ္။
စက္႐ံုကိုငွားရမ္းတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ထဲမွာ မူလလုပ္ငန္းကိုလုပ္ၿပီး စက္ပစၥည္းေတြကို ျပင္ဆင္ျပဳျပင္ မြမ္းမံၿပီး တိုးတက္ထုတ္လုပ္ဖို႔ ဆိုတဲ့အခ်က္က အဓိကအခ်က္ပါပဲ။
ႏိုင္ငံေတာ္ နစ္နာမႈ
ဒီေနရာမွာ ႏိုင္ငံနစ္နာမႈ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ ဆိုတာကို စက္႐ံုေနရာရဲ႕ ကာလတန္ေၾကး၊ ကုမၸဏီက ရေနတဲ့ ၀င္ေငြနဲ႔ ကုမၸဏီက ႏုိင္ငံေတာ္ကို ေပးသြင္းတဲ့ ပမာဏကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္တာနဲ႔ သိႏိုင္ပါတယ္။
ကာလတန္ေၾကးနဲ႔ တြက္မယ္ဆိုရင္ ဘုရင့္ေနာင္ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ေပ ၁၀၀ ပတ္လည္ေလာက္ကိုေတာင္ တစ္လငွားရမ္းခက က်ပ္သိန္း ၅၀ လက္ရွိေပါက္ေစ်း ရွိပါတယ္။ တစ္ဧကဆိုရင္ က်ပ္သိန္းရာဂဏန္း၀န္းက်င္ ရွိပါတယ္။
ဧကက်ယ္၀န္းတဲ့ အတြက္ တစ္ဧက က်ပ္သိန္းရာဂဏန္း မရဘူး ဆိုရင္ေတာင္ အုတ္က်င္းစက္႐ံုေနရာဟာ အနည္းဆံုး အေဆာက္အအံုအပါ တစ္ဧကကို တစ္လ က်ပ္ ၁၅ သိန္း၊ သိန္း ၂၀ ေတာ့ရပါတယ္။
ဧက ၁၂၀ အတြက္ တစ္ႏွစ္ကို ငွားရမ္းခသီးသန္႔ က်ပ္သိန္းေပါင္း ၂၁၀၀၀ ေက်ာ္ကေန ၂၉၀၀၀ နီးပါးအထိ ရမွာပါ။ ဒါက ကာလေပါက္ေစ်းနဲ႔ ငွားစား႐ံု သက္သက္တင္ ႏုိင္ငံေတာ္က ႏွစ္တိုင္းရႏိုင္တဲ့ ၀င္ေငြပါ။
လက္ရွိ ငွားလိုက္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရတဲ့ ၀င္ေငြနဲ႔ ကုမၸဏီရေနတဲ့ ၀င္ေငြကို ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပတိုင္ၾကားထားတဲ့ စာပါ စာရင္းေတြအရ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပတိုင္ၾကားထားတဲ့ စာပါစာရင္းေတြ အရဆိုရင္ ဒီစက္႐ံု ႏွစ္႐ံုမွာ ဂိုေဒါင္ေပါင္း အလံုး ၅၀ ေက်ာ္၊ ေျမကြက္လြတ္ေတြနဲ႔ စက္႐ံု အေဆာက္အအံုေတြ ပါရွိပါတယ္။
ေက်ာ္ထက္ေက်ာ္ ကုမၸဏီက ဂိုေဒါင္အလံုးေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္မွာ ၂၆ လံုးကို ျပင္ပလုပ္ငန္းရွင္ေတြကို ျပန္ငွားရမ္း ထားပါတယ္။ ဂိုေဒါင္ ၂၆ လံုး ငွားရမ္းခ တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ တစ္ႏွစ္က်ပ္သိန္း ၇၀၀၀ နီးပါးကေန က်ပ္သိန္း ၉၀၀၀ ၾကား ၀င္ေငြရရွိပါတယ္။
စက္သံုးဆီ ကုမၸဏီတစ္ခု အပါအ၀င္ ကုမၸဏီႏွစ္ခုကို ေျမငွားခဲ့တာကေန တစ္လက်ပ္ ၁၅၅ သိန္းျဖစ္လို႔ တစ္ႏွစ္က်ပ္သိန္း ၁၈၆၀ ရရွိပါမယ္။
စက္႐ံုအတြင္းကို ကား၀င္ထြက္မႈ အတြက္လည္း ကား၀င္ေၾကး ေကာက္ခံၿပီး ၂၀၁၄ -၂၀၁၅ တစ္ႏွစ္တည္း ကား၀င္ေၾကးကေန က်ပ္သိန္း ၄၀၀ ေက်ာ္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ သစ္ပံုခ အေပၚမွာလည္း က်ပ္သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ၀င္ေငြရခဲ့ပါေသးတယ္။
ခ်ည္နဲ႔ အိတ္ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်မႈကေနလည္း တစ္ႏွစ္ကို က်ပ္သိန္း ၄၀၀၀၊ ၅၀၀၀ ေလာက္ ႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္ ရခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒီစာရင္းအရဆိုရင္ ကုမၸဏီဟာ တစ္ႏွစ္ကို ပ်မ္းမွ် ၀င္ေငြစုစုေပါင္းက က်ပ္သိန္းေပါင္း ၁၅၀၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။
ကုမၸဏီအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ျပန္သြင္းရတာက တစ္ႏွစ္စာအတြက္ ငွားရမ္းခ သိန္း ၃၅၀၀ နဲ႔ ၀န္ထမ္းလစာသိန္း ၈၀၀၀ စုစုေပါင္း သိန္း ၁၁၅၀၀ ေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားကုန္က်စရိတ္ေတာ့ ရွိခ်င္ရွိပါဦးမယ္။
ကုမၸဏီဟာ စက္႐ံုကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ႀကီးႀကီးမားမားျမႇဳပ္ႏွံမႈ မျပဳရေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ငွားရမ္းခရေငြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေပးရမယ့္ ငွားရမ္းခကို ေပးႏိုင္တာ ကိုၾကည့္ရင္ ဒီစက္႐ံုေနရာ အကြက္အကြင္းဟာ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ ရွိတယ္ဆိုတာ မွန္းႏိုင္မွာပါ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က စာခ်ဳပ္စည္းကမ္းနဲ႔ မညီလို႔ နစ္နာတဲ့ အခ်က္ပါ။ လယ္/ဆည္ ေအာက္က စက္႐ံုေတြကို ငွားတဲ့စာခ်ဳပ္တိုင္း လိုလိုမွာ မူလလုပ္ငန္းနဲ႔ မူလလုပ္ငန္းနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ လုပ္ငန္းပဲ လုပ္ရမွာျဖစ္သလို၊ စက္႐ံုထဲမွာပါတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို တစ္ဆင့္ျပန္ ငွားခြင့္မျပဳရဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြပါ ပါတယ္။
အခု ေက်ာ္ထက္ေက်ာ္ ကုမၸဏီက ျပင္ပလုပ္ငန္းရွင္ေတြကို ဂိုေဒါင္၊ ေျမကြက္ေတြ ျပန္ငွားရမ္းတာက စာခ်ဳပ္စည္းကမ္းနဲ႔ ညီပါရဲ႕လား။ လုပ္ခြင့္ရတာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ မူလလုပ္ငန္းကို အရင္ကထက္ အမ်ားအျပား တိုးတက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးတာကေရာ စာခ်ဳပ္စည္းကမ္းနဲ႔ ညီပါသလား။
ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပထားတဲ့ ဒီအခ်က္အလက္ေတြဟာ မွန္မမွန္၊ စာခ်ဳပ္စည္းကမ္းနဲ႔ ညီမညီ ဆိုတာကို ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးသစ္နဲ႔ တာ၀န္ရွိသူေတြက ျပန္လည္စိစစ္ ထုတ္ျပန္သင့္ပါတယ္။
နမူနာ(၂)
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္လမ္းမေပၚ (၉) မိုင္က အမွတ္ (၁) လယ္ယာသံုး စက္ကိရိယာ ထုတ္လုပ္ေရး စက္႐ံုကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၂၄ ရက္မွာ လယ္/ဆည္ ၀န္ႀကီးဌာနကေန Young Investment Group (YIG) ကုမၸဏီဆီကို ႏွစ္ရွည္ငွားရမ္းတဲ့ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး စတင္ငွားရမ္း ခဲ့ပါတယ္။
စာခ်ဳပ္အရ YIG ကုမၸဏီဟာ စက္ေတြကို ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ၿပီး အရည္အေသြးျမင့္စက္႐ံု ျဖစ္လာေအာင္လုပ္ဖို႔၊ ေတာင္သူေတြ လိုအပ္ခ်က္နဲ႕အညီ လယ္ယာသံုး စက္ကိရိယာ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ပိုမိုထုတ္လုပ္ ျဖန္႔ျဖဴးဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ငွားတာပါ။
၁၀ ဧက ေက်ာ္က်ယ္တဲ့ ဒီစက္႐ံုကို YIG ကုမၸဏီက တစ္ဧက တစ္လက်ပ္သိန္း ၅၀ ေလာက္နဲ႔ ငွားရမ္းခြင့္ရပါတယ္။ ၀န္ထမ္းလစာကိုေတာ့ ကုမၸဏီကပဲ ေပးရမွာျဖစ္လို႔ ၀န္ထမ္းလစာနဲ႔ တစ္ဧက တစ္လ က်ပ္သိန္း ၅၀ ႏႈန္းနဲ႔ လုပ္ခြင့္ရရွိ ထားတာပါ။
ငွားရမ္းတဲ့ သက္တမ္းကလည္း ႏွစ္ ၃၀ အျပင္ ေနာက္ထပ္ ၁၅ ႏွစ္ ႏွစ္ႀကိမ္ျဖစ္လို႔ ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ သက္တမ္းနဲ႔ ငွားလိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။
ႏိုင္ငံေတာ္ နစ္နာမႈ
နစ္နာမႈဆုိတဲ့ေနရာမွာ စာခ်ဳပ္စည္းကမ္းနဲ႔အညီ မလုပ္တဲ့ အပိုင္းေၾကာင့္ နစ္နာမႈရယ္၊ ကာလတန္ေၾကးအရ ႏုိင္ငံေတာ္က ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ပမာဏ မရလို႔ နစ္နာမႈရယ္ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္းရွိပါတယ္။
YIG ကုမၸဏီဆီ မလႊဲခင္ အစိုးရလက္ထက္မွာ ဒီစက္႐ံုကေန တစ္ႏွစ္ကို လက္တြန္းထြန္စက္ အစီး ၁၅၀၀၊ ေျခြေလွ႔စက္ အစီး ၁၀၀၊ ေထာ္လာအစီး ၅၀ ေက်ာ္နဲ႔ တျခားလယ္ယာသံုး ပစၥည္းေတြ ထုတ္လုပ္တယ္လို႔ ထုတ္လုပ္မႈမွာ ပါ၀င္တဲ့ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္အရ သိရပါတယ္။
YIG ကုမၸဏီဟာ စက္႐ံုကို ႏွစ္ရွည္ငွားရမ္းလုပ္ကိုင္ဖို႔ တင္ျပတုန္းက တစ္ႏွစ္ကို Dong Feng လယ္ထြန္စက္ အစီး ၂၀၀၀ နဲ႔ လက္ကုိင္ရွည္ထြန္စက္ အစီး ၁၀၀၀ ကို ႏွစ္စဥ္ ေတာင္သူေတြလက္၀ယ္ ေရာက္တဲ့အထိ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်မယ္ဆိုၿပီး အာမခံထားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ သံုးႏွစ္အတြင္းမွာ စပါးေျခြေလွ႔စက္ ၁၅ စီး၊ ေထာ္လာ ငါးစီးနဲ႔ ေျခြေလွ႔စက္သယ္တဲ့ ေထာ္လာ တစ္စီး စုစုေပါင္း ၂၁ စီးပဲ ထုတ္လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ထုတ္လုပ္မႈမွာ ပါ၀င္တဲ့ ၀န္ထမ္းေတြက ေျပာပါတယ္။ ဒီကိန္းဂဏန္းေတြ မွန္ မမွန္လည္း စိစစ္ရပါမယ္။ မွန္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ စာခ်ဳပ္မွာပါတဲ့ တိုးတက္ထုတ္လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္နဲ႔ သူတို႔ကုိယ္တိုင္ တင္ျပထားတဲ့ တင္ျပခ်က္အေပၚ ခ်ဳိးေဖာက္လုပ္ကိုင္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္လုပ္ စပါးေျခြေလွ႔စက္ ၁၃ စီးကိုပဲ အေရာင္းျပထား ခဲ့တယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က စာခ်ဳပ္မွာ မူလလုပ္ငန္းနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကိုပဲ လုပ္ကိုင္ရမယ္ဆိုၿပီး ခ်ဳပ္ဆိုထားေပမယ့္ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕မွာေတာ့ စာခ်ဳပ္ပါ စည္းကမ္းအတိုင္း မဟုတ္ဘဲ အာမခံလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အျခားမသက္ဆိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္တယ္။
YIG ကုမၸဏီ ငွားရမ္းထားတဲ့ စက္႐ံုေနရာကို ကာလတန္ေၾကးငွားခနဲ႔ တြက္ၾကည့္ရင္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္က ရသင့္ရထိုက္တာ ရ မရ သိႏိုင္ပါတယ္။
ျပည္လမ္းမေပၚမွာ ေျမ ၁၀ ဧကကို လူ႔သက္တမ္း တစ္ခုစာနီးပါး ႏွစ္ရည္ငွားရမ္းလို႔ရတဲ့ ေနရာေတာင္ မရွိသေလာက္ ရွားပါးသြားပါၿပီ။ ျပည္လမ္း ၉ မိုင္ရဲ႕ လက္ရွိကာလေပါက္ေစ်း ငွားရမ္းခကလည္း တစ္ဧကကို အနည္းဆံုး တစ္လက်ပ္သိန္း ၂၅၀ ၀န္းက်င္ ရွိပါတယ္။
အခု တစ္ဧကကိုမွ က်ပ္သိန္း ၅၀ ပဲ ရတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ ကာလတန္ေၾကး ငွားရမ္းခနဲ႔ တြက္ရင္လည္း လက္ရွိ ငွားခရတာထက္ မ်ားစြာနစ္နာပါတယ္။
ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဒီလိုစာခ်ဳပ္စည္းကမ္းနဲ႔ မညီဘဲ လုပ္ကိုင္တဲ့အတြက္-(၁) တင္ျပထားတဲ့ အစီးေရအတုိင္း မထုတ္လုပ္လို႔ ေတာင္သူနစ္နာတယ္။ (၂) စက္႐ံုႀကီး တစ္႐ံုရွိရက္နဲ႔ စြမ္းအားျပည့္ မလည္ပတ္လို႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးၿပီး နစ္နာတယ္။ (၃) ႏိုင္ငံ့ကုန္ထုတ္ စြမ္းအားကို ထိခိုက္နစ္နာတယ္။ (၄) ကာလတန္ေၾကးအရ ႏိုင္ငံေတာ္က ရသင့္ရထိုက္တာ မရလို႔ ႏိုင္ငံ့ဘ႑ာ နစ္နာပါတယ္။
အခြင့္အေရး ထပ္ေပးမလား
စာခ်ဳပ္ပ စည္းကမ္းနဲ႔ မညီခဲ့တဲ့ YIG ကုမၸဏီဟာ ထပ္ၿပီးေတာ့ ဒီစက္႐ံုေနရာမွာ အေရာင္းျပခန္း၊ လက္လီအေရာင္းဆိုင္မ်ား၊ လယ္ယာထြက္ကုန္ သုေတသနဌာန၊ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ Apartment နဲ႔ Recreation Center ေတြ၊ စက္႐ံုအဆင့္ျမႇင့္တင္မယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းေတြ ပါ၀င္တဲ့ Plan ကို လုပ္မယ္ဆိုၿပီး အစိုးရေဟာင္းမလႊဲခင္ အခ်ိန္ေလး မတ္ ၇ ရက္မွာ ထပ္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဒါေတြကို 'စိုက္ပ်ဳိးေရးက႑ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ရရွိေရး၊ ေတာင္သူေတြ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔အညီ လယ္ယာသံုး စက္ကိရိယာေတြ ပိုမိုထုတ္လုပ္ႏိုင္ေရး' ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး တင္ျပခဲ့တာပါ။
ေနာက္ထပ္တင္ျပတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္တဲ့အခါ  ျမန္မာႏိုင္ငံသား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒနဲ႔ ျမႇဳပ္ႏွံမွာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ေကာ္မရွင္ကိုလည္း တင္ျပထားပါတယ္။
မူလစာခ်ဳပ္မွာပါတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒအတိုင္း ေလွ်ာက္ထားတယ္လို႔ YIG က တင္ျပပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေမးခြန္းေတြ ရွိလာပါၿပီ။ သူတို႔ တကယ္လုပ္ခ်င္တာက ေတာင္သူေတြအတြက္ လယ္လုပ္ကိရိယာေတြ တကယ္ထုတ္ခ်င္တာလား အကြက္အကြင္း ေကာင္းတဲ့ေနရာကို ေတာင္သူေခါင္းစဥ္နဲ႔ ယူထားၿပီး အျခားစီးပြားျဖစ္ လုပ္ငန္းေတြကို ပိုၿပီးလုပ္ခ်င္တာလား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ။
(၁) ဒီေနရာဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ကပိုင္တဲ့ စက္႐ံုေနရာျဖစ္သလို ငွားထားတဲ့ အဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီလို ႏုိင္ငံေတာ္ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ေနရာကို ပုဂၢလိက ကုမၸဏီတစ္ခုက ျမန္မာႏိုင္ငံသား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒအရ ျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ ေပးသင့္လား။
(၂) ဒီစက္႐ံုဟာ စီးပြားျဖစ္ လည္ပတ္ၿပီးသားအဆင့္ စက္႐ံုမ်ဳိးကို လုပ္ငန္းသစ္ တစ္ခုပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒအရ ျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ ျပဳသင့္ပါသလား။
(၃) တစ္ႏွစ္ ထြန္စက္ အစီး ၃၀၀၀၊ သံုးႏွစ္ဆိုေတာ့ အစီး ၉၀၀၀ ထုတ္ရမယ့္ ေနရာမွာ သံုးႏွစ္အခ်ိန္ ရခဲ့တာေတာင္မွ ၂၁ စီးပဲ ထုတ္ခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီဟာ ေတာင္သူေတြအတြက္ လယ္လုပ္ကိရိယာ စဥ္ဆက္မျပတ္ ထုတ္မယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကလည္း ထည့္စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္ပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံသား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဥပေဒနဲ႔ ျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ျပဳလိုက္ရင္ ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ ၀င္ေငြခြန္ငါးႏွစ္ ထပ္နစ္နာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ေဆာက္မယ့္ အေဆာက္အအံုေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ကုန္ၾကမ္းေတြ ျပည္ပက တင္သြင္းတဲ့အခါ အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ အရပ္ရပ္ ေပးရမွာျဖစ္လို႔ ထပ္ၿပီးအခြန္နစ္နာ ရပါဦးမယ္။
လက္ရွိ အေျခအေနမွာေတာင္ စာခ်ဳပ္နဲ႔အညီ မလုပ္မႈ၊ ကာလတန္ေၾကးအရ နစ္နာေနမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေနတာကို ထပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အခြန္အခ နစ္နာမယ့္ ကိစၥမ်ဳိးကို အစိုးရ သစ္လက္ထက္မွာ အခြင့္အေရး ထပ္ေပးၾကဦးမလား။
ကုမၸဏီက စာခ်ဳပ္အရ ျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ ေတာင္းတယ္ဆိုရင္ ကုမၸဏီကို စက္႐ံုငွားစဥ္က စက္႐ံုမွာ က်န္ခဲ့ၾကတဲ့ ယခင္အစိုးရ ၀န္ထမ္းေတြကေရာ ကုမၸဏီနဲ႔ ဌာနဘက္က ေပးထားတဲ့ ကတိက၀တ္ေတြအတိုင္း အျပည့္အ၀ ခံစားခြင့္ ရလားဆိုတဲ့ ကိစၥကိုေတာင္ အရင္ကြင္းဆင္း စစ္ေဆးၾကည့္သင့္ပါတယ္။
နမူနာ(၃)
ဧရာ၀ဏ္လမ္းနဲ႔ ေ၀ဇယႏၲာလမ္းဆံုအနီး သာေကတ ေရႊပုဇြန္နားက ဧက ၄၀ နီးပါး က်ယ္၀န္းတဲ့ ေဒါပံုေကာ္ေဇာပစၥည္း စက္႐ံုကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္မွာ Capital Development ကုမၸဏီထံ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆို ငွားရမ္းခဲ့ပါတယ္။
ထံုးစံအတုိင္း ႏွစ္ရွည္ငွားရမ္း ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္က်ပ္သိန္း ၁၅၀၀၊ တစ္လ က်ပ္ ၁၂၅ သိန္း၊ ေျမတစ္ဧကကို တစ္လ က်ပ္သံုးသိန္းေက်ာ္တည္းနဲ႔ ငွားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀န္ထမ္းလစာကေတာ့ အမ်ားနည္းတူ ကုမၸဏီဘက္က ေပးရတာေတာ့ ရွိမွာပါ။
စက္႐ံုငွားရမ္းမႈမွာ ႏိုင္ငံေတာ္နစ္နာမႈ ရွိမရွိ ဆိုတာကို ကာလတန္ေၾကး တစ္ခုတည္းနဲ႔ တြက္ရင္ေတာင္ သိသာပါတယ္။
ေဒါပံုစက္႐ံုေနရာဟာ လက္ရွိငွားရမ္းခ ေပါက္ေစ်းက ဒီလိုဧကက်ယ္ အကြက္ဆို အေဆာက္အအံုအပါ တစ္ဧကကို အနည္းဆံုး တစ္လက်ပ္ ၁၅ သိန္း၊ သိန္း ၂၀ ေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဧက ၄၀ ျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္က တစ္ႏွစ္ က်ပ္သိန္း ၇၀၀၀ ေက်ာ္ကေန ၁၀၀၀၀ ၀န္းက်င္အထိ ရႏိုင္တဲ့ေနရာပါ။
အခု တစ္ဧကကို ႏိုင္ငံေတာ္က တစ္လ က်ပ္သံုးသိန္းေက်ာ္ပဲ ငွားခရတဲ့အတြက္ ကာလတန္ေၾကးအရ ႏုိင္ငံေတာ္ဘက္က နစ္နာမႈ ရွိမရွိ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္လိုတာ၀န္ယူၾကမလဲ
၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးျမင့္လိႈင္လက္ထက္ ငွားခဲ့တဲ့ စက္႐ံု၊ ဂိုေဒါင္၊ ေျမကြက္၊ စိုက္ခင္းေတြကို တစ္ခုခ်င္း အက်ယ္ေရးရရင္ ၿပီးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီနမူနာေတြနဲ႔တင္ ႏုိင္ငံေတာ္က ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ငွားရမ္းခ က်ပ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာေရာ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈပါ ႏွစ္စဥ္နစ္နာ ခဲ့ရပါတယ္။
သိထားတဲ့ စာရင္းအရတင္ စက္႐ံုေပါင္း ၅၀ နီးပါး၊ ဂိုေဒါင္ေျမကြက္၊ စိုက္ခင္းေပါင္းက ၈၀ နီးပါးအထိကို ပုဂၢလိကထံ လႊဲေပးခဲ့ပါတယ္။
စက္႐ံုေတြထဲမွာဆိုရင္ တစ္လ က်ပ္ႏွစ္သိန္းေလာက္နဲ႔ငွားတဲ့ စက္႐ံုေတြေတာင္ ပါ၀င္သလို ဂိုေဒါင္ငွားရမ္းထားတဲ့ အပိုင္းမွာလည္း တစ္လကို က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းခြဲတည္းနဲ႔ ငွားခဲ့တဲ့ ဂိုေဒါင္ေတြေတာင္ ပါ၀င္ပါတယ္။
တာ၀န္ယူတဲ့ေနရာမွာ ၀န္ႀကီးတာ ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့လို႔သာ ၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးျမင့္လိႈင္လို႔ ေျပာရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒု၀န္ႀကီး ဦးအုန္းသန္း၊ သက္ဆိုင္ရာဌာန အသီးသီးက ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ေတြ အကုန္လံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးျမင့္လိႈင္နဲ႔အဖြဲ႕ တာ၀န္ယူရမွာက လုပ္ခြင့္ျပဳထားတာ သံုးေလးႏွစ္အထိ ရွိခဲ့တာေတာင္ စက္႐ံုေတြ စာခ်ဳပ္စည္းကမ္းနဲ႔ ညီ မညီ မစစ္ေဆးခဲ့တာ၊ အေရးမယူခဲ့တာ၊ တင္ဒါေခၚသည္ျဖစ္ေစ မေခၚသည္ျဖစ္ေစ ကာလတန္ေၾကးအရ နစ္နာႏိုင္တဲ့ ငွားရမ္းခမ်ဳိးကို ခြင့္ျပဳေပးခဲ့တာေတြဟာ ၀န္ႀကီးေဟာင္းနဲ႔ အဖြဲ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပန္ဆပ္ရမယ့္ ေခ်းသူနဲ႔ ျပန္ဆပ္စရာမလိုဘဲ ႏိႈက္စားသူ
ႏိုင္ငံပိုင္ေတြကို ငွားရမ္းခဲ့တာေတြကို ျခံဳၾကည့္ရင္ အမ်ားစုဟာ စက္႐ံုေတြ တိုးတက္ဖို႔ထက္ ေနရာေကာင္းေတြကို လက္ဦးေအာင္ ေစ်းေပါပါနဲ႔ သိမ္းထားတယ္။ ၿပီးရင္ စက္႐ံု အလုပ္ထက္ အျခားစီးပြားျဖစ္မယ့္ အလုပ္ေတြကိုလုပ္ဖို႔ ဦးတည္ထားတဲ့ သေဘာေတြခ်ည္းပါပဲ။ (အခ်ဳိ႕မွလြဲ၍)
ယူထားတဲ့ သက္တမ္းေတြကလည္း လူ႔သက္တမ္း တစ္ခုစာနီးပါးျဖစ္လို႔ တစ္သက္စာ အပိုင္သိမ္းခံထား လိုက္ရတယ္လို႔ သတ္မွတ္ရင္ မမွားပါဘူး။
အစကတည္းက စက္႐ံုကို ကုန္ထုတ္လုပ္ဖို႔ထက္ ေျမေနရာဦးထားၿပီး အျခားလုပ္ငန္းလုပ္ဖို႔ ဦးတည္ထားၾကတာျဖစ္လို႔ စာခ်ဳပ္ထဲပါသလို ကုန္ထုတ္စြမ္းအားတိုးဖို႔ ရွိမလာႏိုင္တာ နမူနာေတြကို ၾကည့္တာနဲ႔တင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ယူထားၿပီး အလုပ္မလုပ္ဘဲ ပိတ္ထားတဲ့ စက္႐ံုေတြေတာင္ ရွိတဲ့အတြက္ ေသခ်ာပါတယ္ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား မတိုးပါဘူး။
စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ဆည္ေျမာင္း ၀န္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးသစ္ ေဒါက္တာေအာင္သူခင္ဗ်ာ ႏိုင္ငံပိုင္စက္႐ံု ေျမကြက္ေတြကို ဒီလိုမ်ဳိးေစ်းေပါေပါနဲ႔ ေနရာဦး ဖ်ာခင္းထားတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ တစ္စုေၾကာင့္ စက္႐ံုေတြရွိလ်က္နဲ႔ ႏိုင္ငံ့ကုန္ထုတ္စြမ္းအား က်ဆင္းရတယ္၊ ကာလတန္ေၾကးနဲ႔ မရလို႔ က်ပ္ဘီလ်ံခ်ီ နစ္နာရပါတယ္။
အရင္အစိုးရ အဆက္ဆက္အေနနဲ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးမယ္၊ ဘာေတြ လုပ္ေပးေနတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို အသာထား သူတို႔သေဘာနဲ႔သူတို႔ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခဲ့တာေတြကိုေတာင္ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ သိခြင့္မရခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ၾကာခဲ့တယ္။
ဘာမွသိခြင့္မရဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ အေရာက္မွာေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ခံျပည္သူေတြက ဆင္းရဲတြင္းထဲ အမ်ားအျပား ထိုးက်သြားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားနဲ႔ လူနည္းစုကေတာ့ ၾကြယ္၀သြားခဲ့ ၾကသလို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ "ထားစရာမရွိတဲ့ လူတန္းစားနဲ႔ စားစရာမရွိတဲ့ လူတန္းစား" ဆိုတဲ့ လူတန္းစား ႏွစ္ရပ္ပဲ ရွိေတာ့တဲ့အထိ ျဖစ္သြားခဲ့တာလည္း လက္ေတြ႕ပါပဲ။
ဒီလိုျဖစ္ခဲ့တာရဲ႕ အဓိကတရားခံက လုပ္ပိုင္ခြင့္သံုးၿပီး အဂတိ လိုက္စားျခင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံပိုင္သယံဇာတ၊ လုပ္ငန္း၊ ပစၥည္းေတြအေပၚ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ လုပ္ခဲ့ျခင္းဆိုတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္သလို ဒီအခ်က္ေတြ မျပင္သမွ် ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္သြားေနဦးမွာပါ။
၀န္ႀကီးေျပာတဲ့ ေတာင္သူေတြဟာ ေငြကိုေခ်းၿပီး လယ္ထဲပဲထည့္ထည့္ ေသာက္စားတဲ့ ေနရာပဲသံုးသံုး က်ပ္တစ္သိန္းေခ်းရင္ က်ပ္တစ္သိန္း ျပန္ဆပ္ရတဲ့ ေခ်းယူသူေတြပါ။
၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ ေပါင္းလုပ္ေနတဲ့ လူတစ္စုကသာ ႏိုင္ငံပိုင္ေတြကိုသံုး၊ ႏိုင္ငံက ရသင့္ရထိုက္တာမရ၊ ျပန္ဆပ္စရာ မလိုဘဲ ႏိႈက္စားခြင့္ရၿပီး ႏိုင္ငံကို နစ္နာေစသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အခု နစ္နာတာေတြလည္း သိၿပီျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ မနစ္နာရေအာင္ စာခ်ဳပ္စည္းကမ္းနဲ႔ မညီတာေတြကို ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးသစ္ ေဒါက္တာေအာင္သူနဲ႔ တာ၀န္ရွိသူေတြက ျပန္လည္စိစစ္ ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ပဲ လိုပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ။
ေနာက္အပတ္ ေတြမွာလည္း ကုမၸဏီတစ္ခုတည္းကို စက္႐ံု၊ ဂိုေဒါင္၊ ေျမကြက္ အခု ၂၀ ေလာက္အထိ ေပးခဲ့တာေတြ၊ က်ဳိက္ထီး႐ိုး ေတာင္ေျခက ေျမဧက ၃၀၀ နီးပါးကို တစ္ဧကက်ပ္ ၁၀ သိန္းေလာက္နဲ႔ အျပတ္လႊဲ ေပးခဲ့တာေတြ၊ ဘတ္ဂ်က္ေတြကို ဘယ္လိုခြဲေ၀ သံုးစြဲခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကို ဆက္လက္ ေဖာ္ျပဦးမွာပါ။

Writer: 

မာန္သူရွိန္