Wednesday, September 28, 2016

ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

ကခ်င္ျပည္နယ္ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕သို႔အဝင္ကိုေတြ႕ရစဥ္။ (ဓာတ္ပံု - မရန္)

ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္အတြင္း စစ္ပြဲလံုးဝမျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအားနည္းလွသည့္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ၿမိဳ႕ရွိသည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲမႈေၾကာင့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးလြန္းေသာ၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးက႑မ်ား ေနာက္က်လွေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။

အဆိုပါေနရာသည္ လူဦးေရ ၃,၀၀၀ ခန္႔ ေနထိုင္သည့္ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းရွိ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည့္ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ထူးျခားလွပသည့္ ခါကာဘုိရာဇီေရခဲေတာင္ရွိသည့္ ၿမိဳ႕နယ္လည္းျဖစ္သည္။ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုလံုးတြင္ လူဦးေရ ၇,၀၀၀ ခန္႔ရွိေၾကာင္း ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးေဇယ်မင္းကဆုိသည္။

ေတာင္ကုန္းမ်ား ဝန္းရံထားသည့္ ေက်းရြာတစ္ရြာသာသာရွိေသာ ေျမျပန္႔တြင္ သြပ္မိုးအိမ္မ်ား၊ တိန္းေကာ္ (ေတာင္ေပၚေဒသအိမ္ မိုးရာသီတြင္ အသံုးျပဳသည့္ရြက္) မိုးထားေသာအိမ္မ်ားကို အစီအရီေတြ႕ရသည္။

ေဟာင္းႏြမ္းေနသည့္ အထက္တန္းေက်ာင္း၊ ေဆး႐ံု၊ ဌာနဆိုင္ရာ ႐ံုးအေဆာက္အအံုမ်ား၊ ကတၱရာလမ္းေပၚတြင္ သြားလာေနသည့္ ေဒသခံမ်ား၊ ဆိုင္ကယ္မ်ား၊ ကြၽဲ၊ ႏြားမ်ားက ၿမိဳ႕၏ပံုမွန္႐ႈခင္းျဖစ္သည္။

ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕တြင္ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုျဖစ္သည့္ ရဝမ္လူမ်ဳိး အမ်ားဆံုး ေနထုိင္သည္။ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ေဖာ္ေရြၾကသည္။

ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕သည္ ျမစ္ႀကီးနားမွ ၃၀၅ မိုင္ ေဝးသည္။ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕သို႔သြားလွ်င္ ပူတာအိုအထိ ေလယာဥ္စီးသြားၿပီး ပူတာအိုမွ ေနာင္မြန္အထိ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္သြားလွ်င္ ေျခာက္နာရီခန္႔ ခရီးဆက္ရေသာ ၿမိဳ႕လည္းျဖစ္သည္။ လမ္းခရီးတြင္ သဲေက်ာက္လမ္းျဖစ္ေသာ္လည္း ေတာင္ၿပိဳၿပီး လမ္းမ်ား မၾကာခဏပိတ္တတ္သကဲ့သို႔ တစ္လမ္းလံုးခ်ဳိင့္ခြက္မ်ား၍ ဆုိင္ကယ္စီးေသာ္လည္း ျမင္းစီးသကဲ့သို႔ ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။

‘ေနာင္မြန္’ဆိုသည္မွာ ရဝမ္စကားမဟုတ္သကဲ့သို႔ ဗမာစကားလည္းမဟုတ္၍ အဓိပၸာယ္လည္းမရွိေၾကာင္း ငယ္ငယ္ကတည္းက ေနာင္မြန္တြင္ေနထိုင္သည့္ အသက္ (၈၄)ႏွစ္အရြယ္ရွိ ရဝမ္အဘြားအိုတစ္ဦးကဆိုပါသည္။

ယခင္က ေက်ာက္ျဖဴမ်ား ေပါမ်ားစြာရွိသည့္ ၿမိဳ႕ဟု အဓိပၸာယ္ရသည့္ ရဝမ္စကားျဖစ္သည့္ ‘လံုေမာင္’ဟု စတင္ေခၚဆိုလာရာမွ ရဝမ္စကား ေကာင္းစြာမသိသည့္ ေအာက္ပိုင္းမွ တာဝန္က်သည့္ ဝန္ထမ္းမ်ားက ေနာင္မြန္ဟု မွားယြင္းေခၚဆိုၿပီးေနာက္ပိုင္း ေနာင္မြန္ဆုိၿပီး ျဖစ္လာခဲ့ေၾကာင္းလည္း အဆိုပါ အသက္ (၈၄)ႏွစ္အရြယ္ရွိ ရဝမ္တိုင္းရင္း သူအဘြားအိုကေျပာသည္။

ေနာင္မြန္ေဒသသည္ ၁၉၆၄ ခန္႔က တပ္မေတာ္ႏွင့္ ေကအိုင္ေအတို႔ တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ တိုက္ပြဲလံုးဝမရွိေတာ့သည့္ ေဒသျဖစ္ေၾကာင္း အသက္ (၇၀)အရြယ္ရွိ ေနာင္မြန္ေဒသခံ အဘိုးအိုတစ္ဦးကေျပာသည္။

ေနာင္မြန္ေဒသရွိ ေဒသခံအမ်ားစုသည္ ေတာင္ယာ၊ လယ္ယာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကၿပီး ေတာင္ေပၚေဆးျမစ္၊ သစ္ဥ၊ သစ္ဖုမ်ား ရွာေဖြ၍ အသက္ေမြးဝမ္း ေက်ာင္းျပဳၾကသည္။

၂၀၁၀ မတိုင္မီက ေနာင္မြန္မွ မခ်မ္းေဘာထိသြားလိုလွ်င္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရၿပီး လမ္းတြင္ သံုးညအိပ္မွ မခ်မ္းေဘာေရာက္ေၾကာင္း ေနာင္မြန္ေဒသခံအသက္ (၄၀)အရြယ္ရွိ ဦးဒီရမ္ကဆိုသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိလည္း မိုးတြင္းဆိုလွ်င္ ဆုိင္ကယ္မ်ားသာ သြားလာ၍ရၿပီး ကားမ်ားသြားလာမရေပ။

လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲၿပီး ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕သည္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ထက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း သံုးဆခန္႔ ပိုျမင့္ၿပီး ေစ်းႀကီးေပး၍ ဝယ္ယူသံုးစြဲရသည့္ေဒသလည္း ျဖစ္သည္။

ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕သည္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေစ်းအႀကီးဆံုးဟု တင္စားခံရသည့္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည့္ ပူတာအိုထက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတစ္ဆခန္႔ ပိုမ်ားသည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္၏ ေျမာက္ဘက္အစြန္ဆံုးၿမိဳ႕ျဖစ္ေသာ ေခါင္လန္ဖူးၿမိဳ႕နယ္ေလာက္ ေစ်းမႀကီးဘဲ ေခါင္လန္ ဖူးၿပီးလွ်င္ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဒုတိယကုန္ေစ်းႏႈန္းအျမင့္ဆံုးၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။

‘‘ဒီမွာ အခက္ခဲဆံုးက အစားအေသာက္ပဲ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကလည္း ေစ်းႀကီးတယ္။ တစ္ေထာင္ဖိုး ၾကက္ဥသံုးလံုးပဲရတယ္။ အမ်ားပိုင္းက Ready Made (အသင့္အစားအစာ)ေတြပဲရွိတာ’’ ဟု ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ဆိုသည္။

အသားခံုလည္းမရွိ၍ ေဒသခံမ်ားမွာ ေတာေကာင္ေတြရရွိမွသာ အသားစားရေလ့ရွိသည္။

ေနာင္မြန္တြင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးလံုးကို က်ပ္ ၁,၀၀၀ ေပးဝယ္ရသည္။ ၾကက္သြန္နီ တစ္ပိႆာလွ်င္ ၈,၀၀၀ ေပးဝယ္စားရၿပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လွ်င္ က်ပ္ ၅၀၀ ေပးရသည္။ ေစ်းႀကီးျဖင့္ ဝယ္စားရသည္သာမက ရက္လြန္သည့္ အစားအစာမ်ားကိုသာ အဓိက ဝယ္စားေနရသည့္ ၿမိဳ႕လည္းျဖစ္သည္။

‘‘ေတာင္ေပၚမွာ ေက်ာင္းဆရာမလုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လက္ေဆာင္ပါးလိုက္မလို႔ လက္ဖက္သုပ္လိုက္ရွာတာ ၁၀ ဆိုင္ေက်ာ္ေလာက္ ရွာၾကည့္တယ္။ ရက္မလြန္တာမရွိဘူး။ တျခားအစားအစာေတြေရာ အတူတူပဲ။ အမ်ားပိုင္းက ရက္လြန္တာေတြပဲ။ ေနာင္မြန္ေရာ၊ ပူတာအိုေရာပဲ’’ဟု ေနာင္မြန္သို႔သြားခဲ့သည့္ ျမစ္ႀကီးနားေဒသခံ မခ်န္းဆြမ့္က ၎၏ အေတြ႕အႀကံဳအား ေျပာျပသည္။

ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္စြာ ဝယ္ယူသံုးစြဲေနရသည့္ ေဒသျဖစ္သည္သာမက ပညာေရးပိုင္းတြင္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနိမ့္ဆံုးၿမိဳ႕နယ္မ်ားထဲတြင္ပါသည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။

၂၀၁၅-၁၆ တြင္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေျဖဆိုသူ ၁၆၀ ေက်ာ္ရွိရာ ေအာင္ျမင္သူႏွစ္ဦးသာရွိသည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္ ေခါင္လန္ဖူး၊ ေဆာ့ေလာ္၊ ပန္နန္းဒင္ၿပီးလွ်င္ ဒုတိယ ေအာင္ခ်က္အနိမ့္ဆံုးၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။

‘‘အဓိကက လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲတာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ သင္ေထာက္ကူေတြအကုန္လံုး သူငယ္တန္းကေန ၁၀ တန္းအထိလိုတယ္။ ဒါေတြ မျပည့္စံုလို႔လည္း ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္းက်တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္’’ဟု ဒုပညာေရးမွဴးကေျပာသည္။

ယခု စာသင္ႏွစ္တြင္လည္း စာသင္ခ်ိန္သံုးလေရာက္လာသည္အထိ ေက်ာင္းဖတ္စာအုပ္မ်ား ထက္ဝက္ခန္႔ မပို႔ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္ ဒုပညာေရးမွဴး ကူရွင္တင္ထြဋ္က ဆိုသည္။ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေက်ာင္းေပါင္း ၄၁ ေက်ာင္းရွိၿပီး အခ်ဳိ႕ေက်ာင္းမ်ားသည္ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕မွ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သြားရသည့္ေက်ာင္းမ်ားရွိေၾကာင္းလည္း ဒုပညာေရးမွဴးကဆိုသည္။

 ‘‘ေအာင္ခ်က္ေကာင္းလာေအာင္က အေတြ႕အႀကံဳမ်ားၿပီး အခ်ိန္မ်ားမ်ားေပးႏိုင္တဲ့ ဆရာေတြလိုတယ္။ အခုဟာက အေတြ႕အႀကံဳနည္းတဲ့ ဆရာေတြမ်ားတယ္’’ဟု ပူတာအိုခ႐ိုင္ ပညာေရးမွဴး ဦးေက်ာ္ဝင္းကဆိုသည္။

 ၿပီးေနာက္ ပူတာအိုခ႐ိုင္သည္ ခက္ခဲသည့္ေဒသျဖစ္၍ ပညာေရးဝန္ထမ္းမ်ားလည္း တစ္ႏွစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၿပီးပါက ေျပာင္းေရႊ႕ခြင့္တင္၍ရေၾကာင္းလည္း ခ႐ိုင္ပညာေရးမွဴးက ဆက္လက္ဆိုသည္။

ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္သည္ ပညာေရးဘက္လည္း အားနည္းသကဲ့သို႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈပိုင္းလည္း အားနည္းသည္။ ေဆး႐ံုရွိေသာ္လည္း ယခင္က ဆရာဝန္မရွိသည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ၂၀၁၅ မွ ဆရာဝန္ရွိလာသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလလယ္ကလည္း ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္ လန္ဆာထုေက်းရြာတြင္ တစ္ရြာလံုးဖ်ားနာၿပီး စာသင္ေက်ာင္းပိတ္ထားရသည္အထိ ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာက တစ္ခါမွ် လာေရာက္ၾကည့္႐ႈၿပီး ေဆးကုသေပးျခင္းမရွိ၍ ေက်းရြာတြင္ ေရာင္းသည့္ ပါရာစီတေမာကိုသာ ဝယ္ေသာက္ခဲ့ရေၾကာင္း အဆိုပါေက်းရြာမွ ေက်ာင္းအက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ ဥကၠ႒က ေျပာသည္။

အခ်ဳိ႕ေက်းရြာမ်ားတြင္လည္း ေက်းလက္က်န္းမာေရးဌာနမရွိ ၍ က်န္းမာေရးမေကာင္းလွ်င္ အခက္အခဲမ်ားစြာရွိေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားကဆိုသည္။

‘‘ဒီလမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာမွာ ကေလးေမြးမယ့္သူသံုးေယာက္ရွိလို႔ ဆရာမကိုသြားေခၚတာ သူ႔ေယာက္်ားက ဒီေလာက္ဖ်ားရင္လည္း ေနာင္မြန္ေဆး႐ံု သြားပါလားလို႔ေျပာခဲ့တယ္။ လမ္းဆိုးေတာ့ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕အထိ သြားဖို႔လည္းမလြယ္ဘူး။ တခ်ဳိ႕ေက်းရြာေတြဆို ဆရာမေတာင္မရွိဘူး’’ဟု ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္ ရပ္ေဘာ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးငြါလီဆာကဆိုသည္။

ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွအပ က်န္သံုးေနရာတြင္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီက အႏုိင္ရရွိသည္။ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ ျပည္သူမ်ားသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သိေသာ္လည္း လက္ရွိ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးထင္ေက်ာ္ႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာခက္ေအာင္တို႔ကို သိရွိသူအလြန္ပင္နည္းပါးသည္။

ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမရွိ၍ ယခင္ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္၂၀၁၃-၁၄ ဘ႑ာႏွစ္ကစ၍ စီမံကိန္းေရးဆြဲကာ ဘတ္ဂ်က္ခ်ေပးၿပီး လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ ေဒသခံမ်ား စားဝတ္ေနေရးအဆင္ေျပရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ၂၀၁၃-၁၄ ဘ႑ာႏွစ္ ဘတ္ဂ်က္ျဖင့္ မခ်မ္းေဘာ-ေနာင္မြန္လမ္းကို သဲေက်ာက္ခင္းလမ္းကြန္ကရစ္တံတားခင္းျခင္း၊ ႀကိဳးတံတားမ်ား၊ ဆုိင္ကယ္လမ္းမ်ား၊ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ား၊ ေရေပးေဝေရးႏွင့္ ေရကာတာတည္ေဆာက္ျခင္း၊ ေနာင္မြန္ေလယာဥ္ကြင္း တည္ေဆာက္ျခင္း စသည့္လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနသည္။

ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ တည္ေဆာက္သည့္ လုပ္ငန္းအမ်ားစုသည္ ျပည္သူ႔စစ္ေခါင္းေဆာင္၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားပိုင္သည့္ကုမၸဏီမ်ားျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ ကန္ထ႐ိုက္ယူသည့္ စာသင္ေက်ာင္း၊ ေရေပးေ၀ေရး၊ လမ္းျပဳလုပ္ေရးတို႔သည္ အရည္အေသြးေကာင္းမ်ား မလုပ္ေပး၍ ေဒသခံမ်ား မေက်နပ္မႈမ်ားစြာ ရွိေနသည္။

အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ စီမံကိန္းကာလေက်ာ္လြန္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္ထိ မၿပီးစီးေသးသည့္ စီမံကိန္းမ်ားစြာရွိသည္။

ရွီမန္ေက်းရြာကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိဳ႕ေက်းရြာမ်ားတြင္ ေရေပးေဝေရးစီမံကိန္း ၿပီးစီးၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေရမလာ၍ အသံုးျပဳလို႔မရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားကဆိုသည္။

 ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ေက်ာင္းမ်ား၊ ဆိုင္ကယ္လမ္းမ်ား၊ ေရေပးေဝေရးလုပ္ငန္းတို႔သည္ အရည္အေသြးမျပည့္မီေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေဝဖန္သည္။

‘‘ကြၽန္မတို႔ေက်ာင္းက ၿပီးတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အခုက မိုးယိုေနၿပီ။ ေအာက္မွာလည္း ကြန္ကရစ္နဲ႔ေဖာင္ေဒးရွင္းလည္း မခ်ဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ ေျမႀကီးေပၚမွာ ခ်ထားတယ္’’ဟု ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္ ဂတ္ထုေက်းရြာ မူလတန္းေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမကဆိုသည္။

ထိုဘတ္ဂ်က္ႏွစ္တြင္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ခ်န္တန္ခင္ပိုင္ဆိုင္သည့္ ခါနန္စီးတီးကုမၸဏီက တာဝန္ယူေဆာက္လုပ္ေနေသာ ဂတ္ထုေက်းရြာမွ ေရေပးေဝေရးလည္း ယခုထိမၿပီးေသးေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားကဆိုသည္။

ပါေဘာ့ေက်းရြာအုပ္စုမွ မုန္တုန္ မူလြန္ေက်ာင္းေဆာင္လည္း ယခုအထိ အၿပီးမေဆာက္ေပးႏိုင္ေသးေပ။

ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနေသာ္လည္း ကန္ထ႐ိုက္ယူသည့္ ကုမၸဏီမ်ားက ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းမရွိ၍ ေျပာင္းလဲမႈမရွိသကဲ့သို႔ ယူဆရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားကဆိုသည္။

 ‘‘ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္အျဖစ္သတ္မွတ္ေပးတာက ၾကာၿပီ။ ေျပာင္းလဲသြားတာက သိပ္မေတြ႕ဘူး။ လမ္းပဲနည္းနည္းေကာင္းတာ ဒါပဲ။ တျခား သိပ္မေျပာင္းလဲဘူး’’ ဟု ေဒသခံဦးဒီရမ္က ၎၏ယူဆခ်က္ကို ဆိုသည္။

ေဒသခံမ်ား၏ အဓိကေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ ျမစ္ႀကီးနား-ပူတာအို-ေနာင္မြန္လမ္းႏွင့္ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်းရြာမ်ားသို႔ သြားလာသည့္ လမ္းေကာင္းမြန္လာၿပီး ၁၂ ရာသီသြားလာႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းမြန္လာပါက အစစအရာရာ အဆင္ေျပလာႏိုင္သည္ဟု ယူဆေနၾကသည္။

No comments: