"သတိထားဖြယ္ ငရဲနံ႔သင္းေနေသာ အလွဴ" *********************************************** အလွဴဒါနျပဳျခင္းသည္ ကုသုိလ္ရရန္ျဖစ္၏။ အလွဴပြဲ၌ ၾကက္၊ ဝက္၊ ႏြားမ်ားကုိ သတ္၍ ေက်ြးေမြးျခင္းျဖင့္ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္၏။ အလွဴရွင္သည္ ပင့္သံဃာ၊ ဖိတ္ထားေသာ ပရိသတ္အတြက္ ေလာက္ေလာက္ငင ျဖစ္ေစရန္ ၾကက္က ဘယ္ႏွစ္ေကာင္၊ ဝက္က ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ သတ္၍ ေက်ြးရမည္ဟု စိတ္ကုိျဖစ္ေစ၏။ မလွဴမီကပင္ မေနာကံအကုသုိလ္မ်ား ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ဖန္ အလွဴပြဲေရာက္ေသာအခါ သတၱဝါမ်ားကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ မသတ္ေစကာမူ သင့္ေတာ္မည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ သတ္ရန္ ေျပာဆုိေစခုိင္းရျပန္သည္။ ထုိအခါ ဝစီကံ အကုသိုလ္က ျဖစ္ရျပန္သည္။ တစ္ဖန္ဟင္းလ်ာမ်ား ရရွိေရးအတြက္ ေရွးဦးစြာ ကုိယ္တုိင္အားထုတ္ရ၏။ ၾကက္၊ ဝက္ ရနုိင္သည့္ေနရာသုိ႔ သြားရ၏။ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥေဆာင္ရြတ္ရ၏။ တန္ဖုိးကုိေပးေခ်ရ၏။ ထုိအခါ ကာယကံအကုသုိလ္ ျဖစ္ေတာ့၏။ အလွဴရွင္သည္ ေကာင္းမႈျပဳမည္ဟု ႏွလုံးသြင္းကာ မေကာင္းမႈကုိ ျပဳဘိ၏။ ကုသုိလ္ျပဳအံ့ဟူ၍ အကုသုိလ္ကုိ ျပဳေန၏။ သုဂတိလမ္းေၾကာင္းကုိ ရွာမည္ဟုၾကံစည္လ်ွက္ ဒုဂၢတိလမ္းေၾကာင္းကုိ ရွာမီွးေနဘိ၏။ မွတ္ခ်က္။ ။ ၂၀၁၂ ၾသဂုတ္လထုတ္ ေမတၱာရွင္မဂၢဇင္းပါ ဦးေငြသန္း၏ ငရဲနံ႕သင္းေနေသာ အလွဴမ်ား ေဆာင္းပါးကုိ ေလးအိမ္စု အရွင္ဝိစိတၱသာရ၏ စကားလက္ေဆာင္ တရားလက္ေဆာင္(၅) မွထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပသည္။ တစ္ဆက္တည္း အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္း ကုိယ္တုိင္ေရးေဆာင္းပါးကုိလည္း အားလုံးအတြက္ ထပ္ဆင့္ မ်ွေဝလုိက္ပါ၏။ “သတိထားဖြယ္ မေပးလွဴေကာင္းေသာ အလွဴ(၁၀)မ်ဳိး” ********************************************************** ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈျပဳေသာ္လည္း ဒါနဟု မေခၚရ။ အဒါနဟုသာ ေခၚရသည့္ ေပးကမ္းမႈ(၁၀)မ်ဳိးကုိ မိလိႏၵပဥွာပါဠိေတာ္ (ေဝႆႏၱရပဥွာ) ၌ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္အတုိင္း ေဖာ္ျပပါမည္။ ထုိမေပးလွဴေကာင္းေသာ အလွဴ(၁၀)မ်ဳိးမွာ ၁။ မူးယစ္ေစတတ္ေသာ ေသရည္ေသရက္ စေသာအရာမ်ားကုိ ေပးလွဴျခင္း= မဇၨဒါန။ ၂။ ပြဲလမ္းသဘင္ စသည္တုိ႔ကုိ ေပးလွဴျခင္း= သမဇၨဒါန။ ၃။ ေမထုန္မွီဝဲမႈျပဳရန္ အမ-သတၱဝါမ်ားကုိေပးလွဴျခင္း= ဣတၳိဒါန ၄။ ေမထုန္မွီဝဲေစရန္ ႏြားလားဥသဘ စသည္ကုိ ေပးလွဴျခင္း= ဥသဘဒါန။ ၅။ ကာမဂုဏ္စိတ္ကုိ ထၾကြပြားမ်ားေစတတ္ေသာ ပန္းခ်ီကား အရုပ္စသည္ကုိ ေပးလွဴျခင္း= စိတၱကမၼဒါန။ ၆။ တုတ္ ဓား ေသနတ္စေသာ လက္နက္မ်ားကုိ ေပးလွဴျခင္း= သတၱဒါန။ ၇။ အဆိပ္ကုိ ေပးလွဴျခင္း= ဝိသဒါန။ ၈။ လက္ထိပ္၊ သံေျခက်ဥ္း စသည္ကုိ ေပးလွဴျခင္း= သခၤလိကဒါန။ ၉။ သတ္ျဖတ္စားေသာက္ရန္ ၾကက္ ဝက္ စသသည္ကုိ ေပးလွဴျခင္း= ကုကၠဳဋသူကရဒါန။ ၁၀။ မမွန္ကန္ေသာ ခ်ိန္ခြင္-အေလး တင္းေတာင္းၾကိဳး စသည္ကုိေပးလွဴျခင္း= တုလာကူဋဒါနတုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအလွဴ(၁၀)မ်ဳိးတုိ႔တြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေပးလွဴလွ်င္ ဒါနကုသုိလ္ မျဖစ္သည့္အျပင္ အကုသုိလ္တရားျဖစ္ပြား၍ အပါယ္သုိ႔ပင္ က်ေရာက္နုိင္ေၾကာင္း မိလိႏၵပဥွာပါဠိေတာ္၌ ေဟာၾကားေတာ္မူထား၏။ ဝိနည္းငါးက်မ္းတြင္ တစ္က်မ္းအျဖစ္ပါဝင္ေသာ ပရိဝါပါဠိေတာ္၌လည္း “လူ႔ေလာကတြင္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္သာ ျဖစ္ပါလ်က္ လူမုိက္မ်ားက ကုသုိလ္ဟု ေခၚေဝၚေနၾကသည့္ အလွဴတုိ႔မွာ ငါးမ်ဳိးရွိ၏။ ထုိငါးမ်ဳိးမွာ (၁)။ ေသရည္ ေသရက္ အလွဴဟူေသာ မဇၨဒါန၊ (၂)။ သဘင္အလွဴဟူေသာ သမဇၨဒါန၊ (၃)၊ မိန္းမအလွဴဟူေသာ ဣတၳိဒါန၊ (၄)။ ႏြားလားဥသဘအလွဴဟူေသာ ဥသဘဒါန၊ (၅)။ ကိေလသာပြားေၾကာင္း ပန္းခ်ီေဆးေရးရုပ္ အလွဴဟူေသာ စိတၱကမၼဒါနတုိ႔ ျဖစ္၏” ဟု ေဟာ္ၾကားထား၏။ “သူတစ္ပါးတုိ႔ ေသာက္စားရန္ လွဴေသာ ယစ္မ်ဳိးအလွဴ၊ သူတစ္ပါးတုိ႔ ၾကည့္႐ႈေပ်ာ္ပါးေစရန္လွဴေသာ ပြဲသဘင္အလွဴ၊ အမ်ဳိးသားမ်ား ေမထုန္မွီဝဲရန္ လွဴေသာ မိန္းမအလွဴ၊ ႏြားမကုိ သေႏၶရေအာင္ လွဴေသာ ႏြားလားဥသဘအလွဴ၊ ကိေလသာပြားရန္ ေရးဆြဲထုလုပ္ထားေသာ ပန္းခ်ီေဆးေရးရုပ္ဟူေသာ အလွဴငါးမ်ဳိးတုိ႔မွာ တဏွာရာဂ ပြားေၾကာင္း အစစ္ဧကန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္မျဖစ္၊ အကုသုိလ္ျဖစ္ေသာ အလွဴတုိ႔သာျဖစ္၏။” ဟု ပရိဝါအ႒ကထာ၌ မိန္႔ဆုိထား၏။ သုိ႔ရာတြင္ ဝိနည္းမဟာဝါပါဠိေတာ္၌ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အား အရက္ကုိ လိမ္းက်ံရေသာ နယ္ဆီအျဖစ္ အသုံးျပဳခြင့္ေပးထားေသာေၾကာင့္ အရက္ေသာက္သုံးရန္ မဟုတ္ဘဲ လိမ္းေဆးအျဖစ္ အသုံးျပဳရန္ လွဴေကာင္း၏။ လွဴလ်ွင္ကုသုိလ္ျဖစ္၏။ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔အား အရာမ္ေစာင့္အျဖစ္ အလွဴခံခြင့္ျပဳထားေသာ ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ အရာမ္ေစာင့္အတြက္ လွဴေကာင္း၏။ လွဴလ်ွင္ ကုသုိလ္ျဖစ္၏။ ႏြားလား ဥႆဘကုိ ေသနာသနအလုိ႔ငွာ ေက်ာင္းအား လွဴဒါန္းေကာင္း၏။ လွဴလ်ွင္ကုသုိလ္ျဖစ္၏။ ပရိဝါအဌကထာ၌ “ဇရပ္ တန္ေဆာင္း၊ ဂူ၊ ေက်ာင္း၊ ျပႆဒ္၊ မ႑ပ္ စသည္တုိ႔၌ ငရဲခန္း၊ ဘုံခန္း၊ ေတာထြက္ခန္း၊ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ေရးထုျခင္းကုိ ျပဳျခင္းငွာအပ္၏” ဟု မိန္႔ဆုိထားေသာေၾကာင့္ ကိေလသာစိတ္မ်ား မျဖစ္ပြားေစတတ္သည့္ ပန္းခ်ီကား၊ ပန္းပုရုပ္တုိ႔ကုိ ေပးလွဴေကာင္း၏။ လွဴလ်ွင္ကုသုိလ္ျဖစ္၏။ သမဇၨဒါနအရာ၌ ယခုကာလကဲ့သုိ႔ ပြဲသဘင္မ်ား ငွား၍ ပူေဇာ္ျခင္းမ်ဳိးကုိ မည္သည့္နည္းႏွင့္မ်ွ မျပဳေကာင္း၊ ပထမေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက “အလွဴေပးရာ၊ ပြဲထည့္ပါ၊ တုိက္တြန္းလာ၊ သူမုိက္တစ္ေယာက္ လူမုိက္စကား၊ နားေယာင္မွား၊ ပြဲငွားအလွဴရွင္ သူမုိက္တစ္ေယာက္၊” စသည့္ ပြဲသဘင္အလွဴႏွင့္စပ္၍ လူမုိက္ဟူေသာ အသုံးအႏွုန္းျဖင့္ မိန္႔ဆုိထား၏။ သို႔ရာတြင္ “အပ်က္အေခ်ာ္၊ အသေရာ္၊ အေလာ္မာ၊ ဒုစရုိက္မပါဘဲ၊ ပလလဲေတာ၌ ပ်ားလွဴေသာ ေမ်ာက္ကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ဝရုဏနတ္မင္းကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေစ မိမိ၏ အလွဴတြင္ ဝမ္းေျမာက္ၾကည္ရုံ သဒၶါဟုန္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ကခုန္၍ ရတနာသုံးပါးအား ပူေဇာ္ေကာင္း၏။ ပူေဇာ္လ်ွင္ ကုသုိလ္ျဖစ္၏” ဟု ဆုံးျဖတ္ထားေပသည္။ ထုိ႔ျပင္ အဆင္းလွပေသာ မိန္းမေယာက်္ားတုိ႔သည္ ရူပဒါနျဖစ္ေစရန္ အၾကည့္႐ႈခံ၍ အဆင္းကုိလွဴအံ့၊ သဒၵဒါနျဖစ္ေစရန္ သီခ်င္းသီဆုိ၍ အသံကုိ လွဴအံ့၊ ဂႏၶဒါနျဖစ္ေစရန္ အနမ္းအ႐ႈခံ၍ အနံ႔ကုိ လွဴအံ့။ ေဖာ႒ဗၺဒါနျဖစ္ေစရန္ အေမြ႕အပုိက္ကိုခံ၍ အေတြ႕ကုိလွဴအံ့။ ဤအလုံးစုံသည္ ကုသုိလ္မျဖစ္၊ အကုသုိလ္သာျဖစ္သည္။ ကုသုိလ္ေဇာမေစာ၊ အမုိက္ေဇာ၊ အမွားေဇာေတြသာ ေစာသည္။ အမုိက္ေဇာ ဆုိသည္မွာ ေမာဟေဇာ၊ အမွားေဇာဆုိသည္မွာ ဒိ႒ိေဇာကုိ ဆုိသည္။ “ဖေလပါဋိကခၤ ိတြာ” ဟု ဒကၡိဏဝိဘဂၤသုတ္ အ႒ကထာဆုိေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္လုိ၍ ေပးမွ ဒါနဆုိရသည္။ “ခ်စ္ေပး၊ ၾကိဳက္ေပး၊ ေၾကာက္ေပး(လာဘ္ေမ်ွာ္ေပး) စသည္တုိ႔ကုိ ဒါနမဆုိရ၊”ဟု တတိယေရႊက်င္သာသနာပုိင္ ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ပရမတၳစကၡဳ က်မ္း၌ မိန္႔ဆုိထား၏။ တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကလည္း “ၾကည္လင္စင္ၾကယ္ေသာ သဒၶါတရားျဖင့္ေပးျခင္း မဟုတ္ဘဲ ခ်စ္ၾကိဳက္၍ ေပးျခင္း၊ စိတ္ဆုိး၍ေပးျခင္း၊ ေၾကာက္ရြံ႕၍ေပးျခင္း၊၊ မုိက္မဲေတြေဝ၍ေပးျခင္းမွ စ၍ေပးျခင္း ဟူသမ်ွကုိ ေလာက၌ ျပဳက်င့္ၾကျမဲ ဝတၳရားအတုိင္း ေပးျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၍ ဒါနပါရမီႏွင့္ မသက္ဆုိင္” ဟု ဒါနမမည္ေသာ ေပးျခင္းမ်ဳိးကုိ မိန္႔ဆုိထားေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ အထက္ပါ ဒါနမမည္ေသာ အလွဴဒါနမ်ားအား မျပဳလုပ္မိ၊ မလွဴမိေစရန္ သတိထားသင့္ပါေၾကာင္း အသိေပးလုိက္ပါသည္။ စာဖတ္သူအားလုံး သက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာျပီး လုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္ဝၾကပါေစ။ အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္) with တစ္ေက်ာ့ျပန္ ဒိန္းေဒါင္